Tracy Anne Warren

Naprawdę nie warto. Byłam przekonana, że to Jeannette będzie ciężką do zniesienia bohaterką, na którą będę pomstować podczas czytania, ale się pomyliłam. Dziewczyna może jest rozpuszczona i wyniosła, jednak po dłuższym zastanowieniu człowiek orientuje się, że to wina wychowania i że ciężko mieć jej to za złe. Poza tym ma zainteresowania (może nie tak rozwinięte jak Violet, ale są) i jeszcze zanim przechodzi przemianę, nie lubi z premedytacją krzywdzić ludzi. Powiedziałabym wręcz, że wzbudza sympatię i że niektóre sytuacje z nią są bardzo zabawne. To do Darragh mam duuuży problem. Chłop zapowiadał się naprawdę dobrze, myślałam, że będzie raczej wyluzowany i wesoły, a przy tym pracowity. Błąd. Jest jednym z najbardziej toksycznych tru loffów, jakich znam i bardzo ciężko, żeby coś poszło nie po myśli tego osobnika. Zdecydowałam, że najlepiej zdołam przekazać, o co mi chodzi, rzucając spoilerami, więc to ostatnia szansa na wycofanie się 😉. Więc tak, zacznijmy od tego, że Darragh postanawia wmówić Jeannette, którą poślubia, że jest zwykłym architektem bez pieniędzy, bo ma jakieś despotyczne zapędy i postanawia ją wychować. Pozbawiając podstawowych rzeczy, do których jest przyzwyczajona, towarzystwa wszystkich znajomych i jakiegokolwiek poczucia bezpieczeństwa. Kiedy prawda wychodzi na jaw, nie ma praktycznie żadnych wyrzutów sumienia i nie przeprasza jej aż do ostatniej strony tej powieści. Ba, nie pozwala jej pojechać do siostry, która ma rodzić po raz pierwszy i próbuje ją zmusić do przebywania z daleka od kraju, z którego pochodzi. Bo ją kocha. Tylko że mam dość duży problem z tym uczuciem, jest bardzo toksyczne, prawie obsesyjne. A bohater zachowuje się w sposób zaborczy – nie zostaje też nic po tym swobodnym, bezproblemowym człowieku, którego poznajemy na początku. Dużym plusem było pojawienie się postaci z poprzednich części, a zwłaszcza Kita 💖😂, ale nie spędzamy z nimi niestety dużo czasu. Co do innych bohaterów pobocznych, tym razem książka Warren wypada trochę blado. Cuthbert zapowiadał się nieźle, ale jakoś tak zniknął. Akcja też została poprowadzona niezbyt porządnie. Niby mija kilka miesięcy, ale tak naprawdę niewiele się dzieje, a Jeannette i Darragh integrują się ze sobą o wiele rzadziej niż Violet z Adrianem. A normalnych rozmów niepodszytym podtekstem seksualnym prawie tu nie uświadczyłam. W każdym razie fabuła wygląda tak: bohaterka zostaje wygnana do kuzynów w Irlandii; na miejscu poznaje typa i widzi się z nim kilka razy; urządza bal, podczas którego zostaje z nim przyłapana w cieplarni; biorą ślub; Darragh ją zawozi do małej chaty i zmusza do gotowania, mimo że wcześniej nie umiała się nawet sama ubrać (tak na serio to uważam, że to w jakimś stopniu przemoc); Jeannette odkrywa kłamstwo, bo przyjeżdża do niego jakaś delegacja z Włoch (ciekawe, co się z nią stało, bo tego autorka nam nie wyjaśnia 😆); jadą do jego zamku, gdzie on próbuje się z nią pogodzić seksem; ona wyjeżdża do Anglii, gdzie za nim tęskni; on do niej przyjeżdża i się godzą. To dla tych, którzy są ciekawi, co się wydarzyło w tej części, ale słusznie zdecydują się ją ominąć i sięgną po trzecią (na razie nie wiem, czy warto). Znowu obyło się bez BINGO, ale tym razem dzięki polom bonusowym udało mi się uzbierać 80 punktów. + Strasznie mnie denerwowało ta niekonsekwencja w tłumaczeniu (bo raczej to ono było problemem) hrabiego i księcia. To nie jest to samo, a tu używa się tych dwóch tytułów zamiennie. Brr…