Długo zastanawiałam się jak skomentować ową książkę. Zachęcona genialnym "Ptaśkiem" sięgnęłam po "Kochanków". Nie była to decyzja podjęta spontanicznie, gdyż sporo naczytałam się recenzji zanim ją zakupiłam. Jakże okazały się one mylne!
Nie sądziłam, że książka o miłości, wzajemnym zrozumieniu może wprowadzić mnie w stan konsternacji i zażenowania. Czułam się oszukana opisanymi przez autora wzajemnymi relacjami i sposobem odnoszenia się do siebie głównych bohaterów. Były tak nieprawdziwe, przesłodzone, że byłam zmuszona robić sobie dość częste przerwy w czytaniu. Ponadto, wizja nachalnie cisnącej się do łóżka głównego bohatera niewidomej, starej dziewicy była niesmaczna. Miłość jest dla wszystkich, jednak nie potrafiłam się przemóc czytając owe fragmenty. Odniosłam wrażenie, że było to na siłę. W sumie jak główny bohater miał jej odmówić?
Jednak pozycja ta posiada również plusy. Pięknie ukazany Paryż. Podobała mi się pewna rutyna panująca w książce. Powtarzające się koncerty, obiady, wspólne malowanie obrazów. Ponadto książka zawiera bardzo plastyczne opisy. Genialnie uchwycony stan uczuć bohatera słuchającego koncertów jego towarzyszki oraz sposób wspólnego malowania obrazów.
Szczerze, to nie wiem do jakiego odbiorcy przeznaczona jest książka. Do mnie nie przemówiła i nie rozumiem ogólnie panującego nad nią zachwytu.

Długo zastanawiałam się jak skomentować ową książkę. Zachęcona genialnym "Ptaśkiem" sięgnęłam po "Kochanków". Nie była to decyzja podjęta spontanicznie, gdyż sporo naczytałam się recenzji zanim ją zakupiłam. Jakże okazały się one mylne!
Nie sądziłam, że książka o miłości, wzajemnym zrozumieniu może wprowadzić mnie w stan konsternacji i zażenowania. Czułam się oszukana...