Książka ta zdecydowanie zasługuje na uwagę. Nie jest to jednak literatura lekka (dosłownie i w przenośni:)). Dzieło to porusza wiele wątków i na początku wprowadza chaos w odbiorze, jednakże po dłuższym romansie literackim wiele zyskuje i odbiorca staje się ciekawy losów głównych bohaterów do których jednak nie warto się zbytnio przyzwyczajać.
Czytając "Grę o tron" wciąż nie mogę się zdecydować czy kocham autora czy go nienawidzę. Spłodził bez wątpienia postaci epickie, wielkie, warte podziwu, ale również warte najwyższego potępienia. Porównanie Martina do Tolkiena bez wątpienia nie będzie przesadzone, aczkolwiek w moim subiektywnym odczuciu to własnie George zasługuje na miano mistrza gatunku. U Tolkiena na początku klaruje nam się obraz "złych" i "dobrych" postaci u Martina nic nie jest oczywiste. zmusza nas do myślenia, knucia i obstawiania w ciemno, a gracze imaginują na temat zakończenia.

Gorąco polecam.

Książka ta zdecydowanie zasługuje na uwagę. Nie jest to jednak literatura lekka (dosłownie i w przenośni:)). Dzieło to porusza wiele wątków i na początku wprowadza chaos w odbiorze, jednakże po dłuższym romansie literackim wiele zyskuje i odbiorca staje się ciekawy losów głównych bohaterów do których jednak nie warto się zbytnio przyzwyczajać.
Czytając "Grę o tron" wciąż...