John Fowles nie był mi do tej pory znany. Sięgnąłem po "Maga" dość przypadkowo, książka nie znajdowała się nawet na liście oczekującej do przeczytania. Czasami właśnie takie abstrakcyjne posunięcia okazują się najlepsze, co potwierdziło się i w tym wypadku. Po pierwsze muszę przyznać, że lubię wyszukany język i trudne składnie, dlatego pod tym względem "Mag" mnie nie zachwycił. Język używany przez autora jest stosunkowo prosty, choć ma w sobie wiele uroku, a kilka cytatów z powodzeniem mogłoby przyozdobić moje ściany, znajdując się w gronie Faulknera, Hemingwaya, Manna i innych tuzów literatury. Siłą omawianej książki jest przede wszystkich historia, a właściwie nie tyle historia co gra. Bo "Mag" to jedna wielka mistyfikacja. To kino, teatr, sztuka antyczna i wielka powieść współczesna w jednym. To uwielbienie dla wolności i miłości. Czytając tę powieść nie będziecie wiedzieć, które słowa, uczynki, zachowania są prawdziwe, a które fałszywe. Fowles stworzył niezwykle wciągającą grę pozorów za co należy mu się olbrzymie uznanie. "Maga" mogę z całą pewnością polecić zarówno osobom szukającym ambitnej lektury, jak i fanom fantastyki czy romansów. W niej każdy odnajdzie cząstkę siebie.

John Fowles nie był mi do tej pory znany. Sięgnąłem po "Maga" dość przypadkowo, książka nie znajdowała się nawet na liście oczekującej do przeczytania. Czasami właśnie takie abstrakcyjne posunięcia okazują się najlepsze, co potwierdziło się i w tym wypadku. Po pierwsze muszę przyznać, że lubię wyszukany język i trudne składnie, dlatego pod tym względem "Mag" mnie...