Powinnam teraz wyciągać na świat i oddawać bezpośredniość, która mnie zachwyciła. Tymczasem siedzę i wciąż przetrawiam myśli autorki, jej poetyckość, trafność w osądach, umiejętność ubranie odczuć w słowa. A jeśli mowa o ubieraniu, to i o szat porzucaniu wspomnę, tu pozostaje myśl naga, niczemu swym pięknem niedorównująca.
Z zapałem porządkuję odczucia, ścieram smutek, zaniedbania do kosza wyrzucam, chwilę się zastanawiam w których odpadach będzie im najwygodniej. Pięć dni czytałam tę książkę i ten czas uświadomił mi, że ja jej nie czytam, ja studiuję ową pozycję, na pamięć się uczę. I nie, nie miłości się uczę, ale błędów o których z góry wiadomo, że zostaną popełnione, gdybym miała się odważyć.
Absolutnie zachowanie bohaterki nie jest dla mnie niezrozumiałym, to jest właśnie miłość, która się uroiła w wyobrażeniach, bo swą tajemniczością drzwi uchyliła. Niepomierna w skutkach fascynacja, idealizująca obraz ukochanego. Nieznośny głód, pragnienie zwrócenia na siebie uwagi, chociażby jednego oka, pół słowa wyszeptane, gest odrzucający poczytany jako zaproszenie do wspólnei uczty. Bo głód jest wielki, z jednej strony pragnienie poznania, nienazwanej tęsknoty, obietnicy szczęścia, z drugiej zaś przesyt, więc na talerzu miłości walka się rozgrywa, pomiędzy pełną wyobrażeń, głodną, spragnioną i znużonym życiem, doświadczonym. Wiadomo z góry komu los większy rachunek wystawi.
Miłość jest w stanie przełknąć wszystko, wciąż niedokarmiona, gotowa na najmniejszy okruszek nadziei. Przecież miłość, to też złudzenia, upokorzenie i nienawiść, często jednosekundowa, by za chwilę szczęście odczuwać, i ten moment kiedy ono nadchodzi wyłapać i trzymać. Choć jutro może okazać się zgubnym, nietrafionym, bo tylko przez chwile fascynował.

Powinnam teraz wyciągać na świat i oddawać bezpośredniość, która mnie zachwyciła. Tymczasem siedzę i wciąż przetrawiam myśli autorki, jej poetyckość, trafność w osądach, umiejętność ubranie odczuć w słowa. A jeśli mowa o ubieraniu, to i o szat porzucaniu wspomnę, tu pozostaje myśl naga, niczemu swym pięknem niedorównująca.
Z zapałem porządkuję odczucia, ścieram smutek,...