Książkę kupiłam sugerując się okładką - jako miłośniczka górskich wędrówek nie mogłam się oprzeć, widząc ten tytuł, postać samotnego wędrowca i górskie buty przed kominkiem. Jednak górska wędrówka okazała się tylko pretekstem do opowieści o życiu trojga wędrowców - co nie znaczy, że książka mnie rozczarowała.

W wigilijną noc, w sercu Bieszczad, w schronisku, którego nie ma na mapach, spotykają się trzy osoby: Jan, Paweł i Marta. Nigdy wcześniej się nie spotkali, ale los sprawia, że w ten wyjątkowy wieczór są wszyscy razem i spożywają wspólnie kolację wigilijną. Towarzyszy im życzliwi gospodarz schroniska, który podejmuje ich wspaniałą tradycyjną ucztą.
Po kolacji wędrowcy opowiadają swoje historie, aby wyjaśnić, co sprawiło, że spędzają Boże Narodzenie na odludziu, wędrując samotnie po górach.
W ten sposób poznajemy opowieści o trudnych życiowych wyborach, zdradach, siostrzanej rywalizacji, kredycie mieszkaniowym, nieudanych związkach. W opowieści Jana, który jest narratorem całej powieści - mamy bardzo ciekawie przedstawioną historię Polski, a ściślej: lata 80., strajki, protesty studentów, stan wojenny - i w tym wszystkim zaangażowanego w kolportowanie bibuły studenta polonistyki, zakochanego w córce "szychy" z Urzędu Bezpieczeństwa.

Książkę czyta się szybko - mnie wystarczył jeden dzień. Jest ciekawa i wciągająca.

Książkę kupiłam sugerując się okładką - jako miłośniczka górskich wędrówek nie mogłam się oprzeć, widząc ten tytuł, postać samotnego wędrowca i górskie buty przed kominkiem. Jednak górska wędrówka okazała się tylko pretekstem do opowieści o życiu trojga wędrowców - co nie znaczy, że książka mnie rozczarowała.

W wigilijną noc, w sercu Bieszczad, w schronisku, którego nie ma...