Niewielu jest zagranicznych autorów, którzy mogą poszczycić się wielokrotnym wznowieniom swoich książek nad Wisłą. Do tego elitarnego grona z pewnością można zaliczyć Neila Gaimana, którego powieści cieszą się niesłabnącą popularnością, zyskując coraz to nowe rzesze czytelników. Doskonałym tego przykładem jest "Gwiezdny Pył", którego kolejne, szóste już wydanie możemy znaleźć na półkach księgarń.
 
Akcja powieści rozgrywa się w Murze - niewielkiej wiosce znajdującej się na granicy wiktoriańskiej Anglii oraz Krainy Czarów. Bramę pomiędzy dwoma światami stanowi wyrwa w starożytnym murze (od którego nazwę bierze sama miejscowość). Przejście przez nią jest możliwe tylko raz na dziewięć lat, kiedy polana za murem staje się miejscem jarmarku, na którym można nabyć rozmaite magiczne przedmioty. Jednym z uczestników targu jest Dunstan Thorn, który zgodnie z obietnicą daną mu przez pewnego maga, spełnia pragnienie serca i zakochuje się w tajemniczej dziewczynie. Owocem ich krótkiej (choć intensywnej) znajomości staje się syn. I to właśnie Tristan Thorn jest głównym bohaterem "Gwiezdnego Pyłu". Poznajemy go jako młodzieńca, który wzorem innych mężczyzn zamieszkujących Mur, wzdycha do Victorii Forester. Chcąc zdobyć jej pocałunek oraz serce składa obietnicę, że przyniesie jej gwiazdę, której upadku byli świadkami. To przyrzeczenie zaprowadzi Tristrana do Krainy Czarów, gdzie gwiazdy są pięknymi kobietami, mogącymi złamać... sobie nogę.
 
Na wstępie warto zaznaczyć, że "Gwiezdny Pył" nie jest infantylną opowiastką, ani utrzymaną w fantastycznym klimacie love story. Intencją Gaimana było napisanie baśni, ze wszystkimi charakterystycznymi elementami tego gatunku, nie powielając przy tym utartych schematów. Na stronach powieści odnajdujemy więc przenikanie się magicznego
i niemagicznego świata, klasyczny motyw wędrówki oraz fantastyczne istoty, takie jak czarownice, duchy czy jednorożce. Myli się jednak ten, kto uważa, że jest to powieść skierowana głównie do młodego odbiorcy, ponieważ autor umiejętnie połączył elementy dla dzieci jak i dla dorosłych, czego idealnym przykładem są chociażby krwawe opisy śmierci.
 
Para głównych bohaterów, czyli Tristran i Yvaine, została skonstruowana na zasadzie przeciwieństw. On - śmiertelnik i podrzutek, nieznający prawdziwej matki, pracujący
w sklepie przeciętniak o nienagannych, choć nieco sztywnych manierach. Ona - piękna, nieśmiertelna gwiazda, potrafiąca kląć jak szewc i nie wahająca się wyzywać swojego towarzysza podróży. Iście wybuchowy duet. Równie ciekawe są postacie drugoplanowe, wśród których spotkamy żądnych władzy książąt czy niebezpieczne czarownice. Ich działania w dużym stopniu wpływają na losy głównych bohaterów.
 
Na szczególną uwagę zasługuje język, jakim jest napisana książka. "Gwiezdny Pył" jest utrzymany w gawędziarskim tonie, niepozbawionym ironicznego poczucia humoru autora. Sprawnie napisane dialogi, barwne opisy czy trafne metafory sprawiają, że powieść czyta się lekko i przyjemnie. Ogromna szkoda, że liczy zaledwie 200 stron - losy Tristrana
i Yvaine to z pewnością dobry materiał na nieco dłuższą opowieść, choć z drugiej strony w gąszczu wątków pobocznych mógłby się zatracić baśniowy charakter utworu.
 
Ktoś zapyta gdzie tu morał (wszakże każda dobra baśń takowy posiada). Młodsi czytelnicy w "Gwiezdnym Pyle" z pewnością odnajdą pochwałę wytrwałości, dotrzymywania złożonych obietnic oraz motyw wkraczania w dorosłość. Dojrzałym odbiorcom Gaiman zaś zadaje, jakże aktualne, pytania o cenę zachowania wiecznej urody czy granice w dążeniu do władzy.

Recenzja pierwotnie ukazała się na łamach portalu Sztukater.

Niewielu jest zagranicznych autorów, którzy mogą poszczycić się wielokrotnym wznowieniom swoich książek nad Wisłą. Do tego elitarnego grona z pewnością można zaliczyć Neila Gaimana, którego powieści cieszą się niesłabnącą popularnością, zyskując coraz to nowe rzesze czytelników. Doskonałym tego przykładem jest "Gwiezdny Pył", którego kolejne, szóste już wydanie możemy...