Nie śmiałabym odmawiać zasług profesorowi Rakusa-Suszczewskiemu, ale jako naukowiec na pewno wie, że robienie rzeczy po łebkach, na odwal się i niskim nakładem pracy nie powoduje nic poza frustracją odbiorcy, a samemu autorowi raczej nie przynosi powodów do dumy.
I niech mi ktoś teraz wyjaśni, dlaczego badacz tej klasy podpisuje się pod tworem tak niewydarzonym i denerwującym? Dlaczego instytucja naukowa klasy PAN wydaje książkę, która jest raczej przykrością dla czytelnika niż przynosi korzyści z promowania polskich wypraw ataraktycznych?

Wyprawa de Gerlache'a ma znaczenie, że tak powiem, globalne i lokalne.
Globalnie Belg i jego załga nie tylko zmapowali spore obszary półwyspu, ale również jako pierwsi przezimowali na wodach oceanu otaczającego najzimniejszy kontynent świata. Można się spierać, czy Amundsen równie dobrze poradziłby sobie z zimowaniem w czasie swojej wyprawy, gdyby nie było go na "Belgice" w czasie pierwszego zimowania i nie był świadkiem, jakie skutki ma szkorbut, depresja i przebywanie w ciemnościach bez zajęcia.
Lokalnie, "po polsku" de Gerlanche nie powinien być nam obojętny, bo w jego wyprawie brali udział polscy badacze, Henryk Arctowski i Antoni Bolesław Dobrowolski.

I z tego powodu w stulecie wyprawy "Belgiki" polski czytelnik dostał nawet nie współczesny, aktualny przekład, ale tandetny przedruk 1:1 w przekładzie... Zofii Nałkowskiej. Jeśli o mnie chodzi, mogę nawet powiedzieć, dlaczego zaistniała raczej jako pisarka niż tłumaczka.

Jasne, rozumiem, że można robić reprinty i wydawać je jako urocze pamiątki, ale na litość boską, nie bez żadnej edycji, ze wszystkimi błędami zecera! Ale mamy archaiczną pisownię, która niczego nie ułatwia, mamy niekonsekwencję zapisów, mamy zatrzęsienie błędów drukarskich. Nie mamy z kolei opracowania krytycznego, nie mamy komentarza eksperta, nie mamy nawet cholernej mapy, żeby sprawdzić, którędy płynął de Gerlache.

Szkoda tym większa, że ta relacja ma sporo uroku. Jets tu ciekawy i tragiczny jednocześnie opis ginących już XIX wieku Indian z Ziemi Ognistej, jest sporo humoru i takiej staroświeckiego, zabarwionego humorem dystansu do wyzwań, jakie niegościnne wody Antarktyki stawiały przed załogą "Belgiki". Jest wreszcie dyskrecja, którą chciałoby się podważyć, z jaką de Gerlache opisuje horror 13 miesięcy spędzonych w lodach, ze szkorbutem, awitaminozą, zatruciami, nudą i obłędem. Nigdzie chyba nie brakuje tak okropnie krytycznej edycji, jak właśnie wtedy, gdy na kilku krótkich stronach de Gerlache opisuje długą antarktyczną noc i walkę o przebicie się do wolnej wody.

Tymczasem mamy, co mamy. Mała rzecz, a wstyd.

Nie śmiałabym odmawiać zasług profesorowi Rakusa-Suszczewskiemu, ale jako naukowiec na pewno wie, że robienie rzeczy po łebkach, na odwal się i niskim nakładem pracy nie powoduje nic poza frustracją odbiorcy, a samemu autorowi raczej nie przynosi powodów do dumy.
I niech mi ktoś teraz wyjaśni, dlaczego badacz tej klasy podpisuje się pod tworem tak niewydarzonym i...

Antarktyczna wyprawa statku ,,Belgica'' to zbiór relacji o belgijskiej antarktycznej wyprawie , której inicjatorem i organizatorem był Adrian de Geralche.
Wyprawa ta rozpoczęła się dnia 16 sierpnia 1897 roku opuściwszy port w Antwerpii , gdzie ,,Belgica'' stała przez pewien czas przed odjazdem.
Niewielki statek , 19 ludzi załogi , a wśród nich Polacy - H.Arctowski meteorolog i oceanograf , oraz A.B.Dobrowolski drugi meteorolog i asystent.
Lekturę tą polecam wszystkim miłośnikom podróży antarktycznych i mroźnych klimatów.

Przy redakcji tekstu zachowano ortografię oryginału z 1903 roku , więc życzę (nie)połamania języka.

Antarktyczna wyprawa statku ,,Belgica'' to zbiór relacji o belgijskiej antarktycznej wyprawie , której inicjatorem i organizatorem był Adrian de Geralche.
Wyprawa ta rozpoczęła się dnia 16 sierpnia 1897 roku opuściwszy port w Antwerpii , gdzie ,,Belgica'' stała przez pewien czas przed odjazdem.
Niewielki statek , 19 ludzi załogi , a wśród nich Polacy - H.Arctowski...