Bardzo mi się podoba taki luźny sposób prowadzenia dyskusji na poważne tematy.
Wyobrażam sobie, że panowie Bartosz i Johny siedzą sobie na fotelach przy piwku i rozstrzygają dylematy egzystencjalne. Ustalają co jest dla kogo imperatywem kategorycznym.
Zawsze kiedy tworzy się podział na "MY" i "ONI" dochodzi do potwornych rzeczy.
W imię religii, poglądów. Ważne, że oni nie są tacy jak my. To wystarczy, żeby wyłączyć empatię.
Zadziwiające jest jednak to, że łatwiej wyłączyć empatię ludziom o poglądach prawicowych.
Książka pana Bartosza jest budowaniem mostu międzykulturowego przez wiedzę o sobie nawzajem.
Pan Johny również dowiaduje się o nas wielu nowych informacji, w większości przyjmuje te dane z zaskoczeniem.
Reakcje nie zawsze są racjonalne, czasem wystarczy coś wyniesionego z domu, np "Nie tak mnie wychowano". Dlatego zaskakujące jest, że taki liberał jak pan Bartosz wybrał do swej rozmowy osobę o tak bardzo prawicowych przekonaniach.
Stanowi to dodatkową, mniej rzucającą się w oczy płaszczyznę szukania porozumienia.
Aby się wzajemnie zaakceptować potrzebujemy "nieco poluzować gumę od majtek", schować dumę do kieszeni i otworzyć się na drugiego człowieka.
Dlaczego jest to tak trudne w przypadku Żydów? Skąd się wziął antysemityzm?
Przecież Żydzi mieszkają na całym świecie, w różnych społecznościach, więc czemu zdarzają się ludzie, którzy traktują ich nieufnie?
Moim zdaniem jest to związane ze słabymi skłonnościami Żydów do integracji w lokalnych społecznościach.
Ważne jest Żydowskie dziedzictwo krwi, więc nie mieszamy się z lokalną ludnością, a nawet jeśli, to nieżydowska żona wywołuje pogardę nawet pośród najbliższej rodziny męża.
Ten izolacjonizm powoduje, że nic o Żydach nie wiemy. Dzięki temu łatwiej nam mówić "MY" to nie "ONI".
W ubiegłym roku poznałam w Filadelfii małżeństwo Kobieta o polskich korzeniach (choć dość odległuch, bo już nie mówiła po polsku) i dość nowoczesny żyd.
Wśród nich nie było rozmowy ani o Holokauście, ani o polityce. Spotkaliśmy się przy Wigilii, zachwycali się polskimi potrawami. Myślę, że żadne z nich nie było przesadnie religijne.
Po drugiej stronie stoją ortodoksyjni Żydzi. W samolocie z Warszawy do Nowego Jorku starają się zajmować pierwszy rząd siedzeń. Raz zrobili aferę, bo się okazało, że na sąsiednim fotelu trafiła się kobieta.
Jak widać każdy naród ma swoich Grzegorzów Braunów.
Jeśli chodzi o izrealskie wycieczki np do Lublina, zawsze są w obstawie uzbrojonej ochrony. Kiedy zwiedzają Majdanek, nikt inny nie ma wstępu. To nie sprzyja ani integracji ani poznawaniu naszego kraju. Z tą tezą się zgadzam. Jeśli będziemy tylko patrzeć na siebie przez płot, nie nabierzemy przekonania, że możemy ze sobą rozmawiać.
Cała ta nietolerancja bierze się z opatrznego rozumienia własnych zasad religijnych.
Czy Talmud zabrania uprawiania seksu w skarpetkach? Nawet w zimie? To nieludzkie ;)
Czy pan Johny Daniels mógłby napisać podobny wywiad z panem Węglarczykiem i opublikować w Izraelu? Czy ktoś by to kupił?
Świetny tytuł, otwiera oczy na wiele kwestii. Nie jest to może jakieś wielkie dzieło literackie, ale szczery wywiad, na luzie. Polecam.

Bardzo mi się podoba taki luźny sposób prowadzenia dyskusji na poważne tematy.
Wyobrażam sobie, że panowie Bartosz i Johny siedzą sobie na fotelach przy piwku i rozstrzygają dylematy egzystencjalne. Ustalają co jest dla kogo imperatywem kategorycznym.
Zawsze kiedy tworzy się podział na "MY" i "ONI" dochodzi do potwornych rzeczy.
W imię religii, poglądów. Ważne, że oni nie...