Warto chyba wspomnieć, jak istotna, choć większości czytelników chyba mało znana jest ta powieść. Limes inferior to pozycja wpisująca się w nurt polskiej fantastyki socjologicznej, której Zajdel był prekursorem. Po raz pierwszy wydano ją w 1982 roku, ponad trzydzieści lat temu, a do dziś jest jednym z ważniejszych, sztandarowych utworów polskiego science fiction. Przed swoją lekturą robiłam wszystko, żeby nie dowiedzieć się, o czym właściwie Limes inferior jest, doszły jednak do mnie informacje, że to obraz antyutopii, ostry, często ironiczny, bardzo dojrzały. Nie mogę się z tym nie zgodzić i jestem przekonana, że doceni to każdy czytelnik, nawet taki, któremu z różnych powodów, choćby czysto literackich czy gatunkowych, książka nie przypadnie do gustu. Z jednej strony Zajdel komentuje ustrój, w którym żył. Limes inferior to, w kontekście socjalizmu, mocne podsumowanie idei równości społecznej za wszelką cenę. Pozorną sprawiedliwość społeczną przedstawiono w taki sposób, że na początku byłam nią szczerze zaintrygowana, starając się samodzielnie zrozumieć wszystkie zasady kierujące społeczeństwem, później dając się ponieść wchodzeniem w głębię każdej z podstaw Argolandu. Dostałam szansę na własne oszacowanie zalet i wad, by na końcu otrzymać, jak Sneer, całą prawdę o świecie i o tym, do czego dąży. Z drugiej strony Zajdla można czytać też współcześnie, w perspektywie mając świat konsumpcjonizmu i ograniczenia umysłowego, wygody, automatyzacji. Choć wszystko w powieści dotyczy człowieka i ma służyć ludzkiej wygodzie, jest to świat odhumanizowany, obcy.

Pierwszą połowę powieści buduje głównie akcja. Na przykładzie Sneera i jego pracy, a także bardzo swoistego stylu życia, czytelnik dostaje przegląd przez sposób działania społeczeństwa "od środka". Wiemy tyle, ile wie Sneer, ile się domyśla, ile rzeczy zostaje mu powiedzianych i ile wniosków sam wyciąga. Im dalej w powieść, tym częściej to jego przemyślenia i refleksje stają się najmocniejszą częścią powieści. Nie jest to książka z wartkim splotem zdarzeń, które zmieniają się jak w kalejdoskopie, nie jest to książka, którą można przeczytać w ciągu jednego dnia, nie jest to także książka, która ma poruszać serca i przywiązywać do bohaterów. To inny rodzaj historii. Dla mnie jest to książka, którą czyta się po raz pierwszy z ciekawości, po raz drugi dla szczegółowego analizowania wszystkich mechanizmów, które Zajdel stworzył i opisał. To kolejna książka z klasyki polskiej fantastyki naukowej (obok Marka S. Huberatha), której zakończenie wprawia mnie w konsternację. Przy tej książce trzeba myśleć, a po jej zamknięciu myśli się nawet jeszcze bardziej.

Pełna opinia: http://pannakac-pisze.blogspot.com/2016/02/limes-inferior-janusz-zajdel.html

Warto chyba wspomnieć, jak istotna, choć większości czytelników chyba mało znana jest ta powieść. Limes inferior to pozycja wpisująca się w nurt polskiej fantastyki socjologicznej, której Zajdel był prekursorem. Po raz pierwszy wydano ją w 1982 roku, ponad trzydzieści lat temu, a do dziś jest jednym z ważniejszych, sztandarowych utworów polskiego science fiction. Przed...