Powieść zaczyna się w momencie, kiedy główny bohater budzi się w szpitalu i dowiaduje się od pielęgniarki, że uległ wypadkowi samochodowemu, w wyniku którego stracił pamięć. Dowiaduje się również, że jest uznanym pisarzem,laureatem wielu prestiżowych nagród, związanym z wielkim hiszpańskim wydawnictwem.
Juan Cabo, bo tak brzmi imię i nazwisko bohatera, przyjmuje zasłyszane informacje na wiarę, gdyż jedynym śladem jego poprzedniego życia jest zapis w notatniku, że zakochał się w nieznajomej. Postanawia za wszelką cenę dowiedzieć się, kim jest/ była ta kobieta. Od tego momentu zaczyna się seria niemal nieprawdopodobnych i niekiedy absurdalnych wydarzeń, które prowadzą do zaskakującego finału.
Poniekąd z racji profesji głównego bohatera cała powieść jest skoncentrowana wokół światka pisarskiego, wokół tworzenia literatury i jej wydawania.
Utwór jest napisany językiem, który dobrze się czyta; akcja jest wartka, co chwilę pojawiają się nowe elementy fabuły, które nadają nowy sens powieści i coraz bardziej intrygują czytelnika. Natomiast najciekawszym elementem powieści jest zacieranie granicy pomiędzy fikcją literacką i rzeczywistością; czytelnik nie do końca wie, które elementy należą do świata powieści, które do wyobraźni narratora, a co jest fikcją w, przecież fikcyjnym, powieściowym świecie.
Autor porusza kwestię tego jak w ogóle powstaje literatura, czym ona jest, jak może wyglądać proces kreacji i po co są pisane książki. Na łamach powieści padają słowa, że literatura to wielkie kłamstwo,wielka mistyfikacja, że to niekiedy tylko fikcja powstała w wyobraźni autora. Jak dowodzi sam narrator, w powieści wszystko się może w każdej chwili zmienić, wszystko jest możliwe do wykonania, cokolwiek się napisze, czytelnik ma prawo w to uwierzyć i może uznać to za prawdopodobne. Powieść jest zabawą konwencją pisarską, pokazuje, że łatwo kogoś stworzyć na kartach książki, i równie łatwo go unicestwić; i odwrotnie; łatwo sprawić, że główny bohater przestanie istnieć, przestanie być bohaterem,a jego miejsce zajmie fikcyjna, wydawałoby się, postać, stworzona wcześniej przez samego bohatera powieści.
Po lekturze książki możemy stwierdzić, że jednak literatura ma wielką moc, samo słowo ma wielka moc tworzenia. Ale z drugiej strony jednak literatura pozostaje literaturą i nie stwarza świata rzeczywistego, nie jest nim, choć oczywiście może na niego pośrednio wpływać.
Polecam, ciekawa lektura, ciekawy pisarz, ciekawy pomysł na fabułę.

Powieść zaczyna się w momencie, kiedy główny bohater budzi się w szpitalu i dowiaduje się od pielęgniarki, że uległ wypadkowi samochodowemu, w wyniku którego stracił pamięć. Dowiaduje się również, że jest uznanym pisarzem,laureatem wielu prestiżowych nagród, związanym z wielkim hiszpańskim wydawnictwem.
Juan Cabo, bo tak brzmi imię i nazwisko bohatera, przyjmuje zasłyszane...