„Kto ciemność i smutek opuszcza,
Do światła musi przywyknąć
Jak żebrak, który się dziwi
Koronie na swych skroniach.

A ja, najdroższa, tak długo
W ciemnościach przebywałem…
I mimo że dziś szczęśliwy,
Mej biedy nie zapomniałem.”
(E. M. Remarque „Dom marzeń”, Poznań, Dom Wydawniczy Rebis, 2004, s. 167)

„Dom marzeń” jest pierwszą powieścią Remarque’a.
Akcja dzieje się głównie w niemieckim Osnabrück, gdzie malarz i poeta Fritz Schramm tworzy i jest przyjacielem, przewodnikiem, mentorem kilkorga młodych ludzi. Spotykają się w domu Mistrza - na małym poddaszu, gdzie wspólnie śpiewają, czytają poezję i prowadzą ważne dla siebie rozmowy. Szukają miłości i przeżywają rozterki związane z byciem, z odnajdywaniem tego, co najistotniejsze.

Remarque z pomocą swoich bohaterów mocno akcentuje egzystencjalny wymiar życia, opowiada o wartościach i trudnej drodze ku odnalezieniu samego siebie i życiu w zgodzie ze sobą. Robi to w sposób poruszający i przejmujący zarazem.
I choć może wydawać się nieco zbyt romantyczną czy sentymentalną, to jest to naprawdę dobra literatura. Polecam.

„Kto ciemność i smutek opuszcza,
Do światła musi przywyknąć
Jak żebrak, który się dziwi
Koronie na swych skroniach.

A ja, najdroższa, tak długo
W ciemnościach przebywałem…
I mimo że dziś szczęśliwy,
Mej biedy nie zapomniałem.”
(E. M. Remarque „Dom marzeń”, Poznań, Dom Wydawniczy Rebis, 2004, s. 167)

„Dom marzeń” jest pierwszą powieścią Remarque’a.
Akcja dzieje się...