To już nie przypadek, wygląda na to, że w gronie autorów powieści kryminalnych Stuart MacBride to absolutnie najwyższa półka.
Po doskonałym „Chłodzie granitu” jego kolejna książka jest bodaj jeszcze lepsza.
Bez wahania mogę powtórzyć wszystkie superlatywy zawarte w mojej ocenie jego debiutanckiej pozycji. Tym razem autor skomplikował nieco fabułę dokładając kilka równolegle prowadzonych śledztw. Również sierżant Mac Rae ma utrudnione zadanie, bo w wyniku tragicznie zakończonej poprzedniej akcji został karnie przeniesiony do „zespołu nieudaczników” kierowanego przez diaboliczną inspektor Steel.
Warto zaznaczyć, że i ta książka zawiera szereg bardzo brutalnych opisów, ale w żadnym przypadku nie jest to cel sam w sobie służący tylko do epatowania czytelników.
Cała powieść jest przesiąknięta sarkastycznym humorem, który pozwala policjantom (ale i czytelnikom) zachować dystans wobec rozgrywających się okropieństw.
Dodam jeszcze, że w tle całkiem interesująco rozwija się wątek osobisty Logana MacRae, a poza tym okazuje się, że w Aberdeen też czasem świeci słońce.
Nie chciałbym przechwalić, bo przede mną jeszcze 5 kolejnych części, ale wszystko wskazuje na to, że będzie to jedna z moich ulubionych serii powieści kryminalnych.
Zdecydowanie polecam.

To już nie przypadek, wygląda na to, że w gronie autorów powieści kryminalnych Stuart MacBride to absolutnie najwyższa półka.
Po doskonałym „Chłodzie granitu” jego kolejna książka jest bodaj jeszcze lepsza.
Bez wahania mogę powtórzyć wszystkie superlatywy zawarte w mojej ocenie jego debiutanckiej pozycji. Tym razem autor skomplikował nieco fabułę dokładając kilka równolegle...