Bardzo nie chciałabym oceniać tej książki emocjonalnie ale chyba się nie da. Bo dla mnie "Jak pokochać centra handlowe" to lektura o mocno depresyjnym, przygnębiającym wydźwięku. I nie chodzi tu absolutnie o ocenę bohaterki, jej przeżyć, czy doświadczeń, bo nie mam prawa oceniać czyjegoś sposobu przeżywania świata, macierzyństwa, zmagania się z problemami psychicznymi. Bo miałam w otoczeniu osobę z depresją, także poporodową (w czasach, gdy centra handlowe jeszcze nie istniały) i doskonale wiem, jak ważne jest podjęcie leczenia i dobrze dobrana farmakoterapia. Bo jest to temat, o którym należy mówić, a macierzyństwo to nie jedynie cukierkowy obrazek z reklamy, nieustające pasmo radości czy uświęcone męczeństwo Matki Polki.

Ale być może, właśnie to moje, zdawałoby się zapomniane, doświadczenie trudnego macierzyństwa bliskiej osoby, powoduje, że książka wywołuje we mnie nieprzyjemny rezonans. Lektura przywołuje złe wspomnienia, z każdej strony wypełza mrok, pomimo, że bohaterka podejmuje leczenie, pomimo, że z czasem funkcjonuje, zdawałoby się, normalnie. Nie wiem, czy to nie za mocna, zbyt ponura przeciwwaga do lukrowanych obrazków, którymi jesteśmy permanentnie karmieni. Wydaje mi się, jak zwykle zresztą, że zarówno jeden, jak i drugi obraz to skrajności, a świat większości kobiet balansuje gdzieś pomiędzy tymi skrajnościami. I tego balansu mi zabrakło. Nie tylko w tej książce, raczej w literaturze w ogólności.

A, że za skrajnościami, w tym czarno – białym światem, nie przepadam, choć nie neguję oczywiście doświadczeń innych, książka Natalii Fiedorczuk-Cieślak jakoś mnie nie zachwyciła.

Trudno określić, czy "Jak pokochać centra handlowe" to powieść, pamiętnik, reportaż, nie potrafię zakwalifikować książki do żadnego konkretnego gatunku literackiego. Kojarzy mi się z luźnymi notatkami, obserwacjami, zapiskami strumienia świadomości.

Nie do końca odpowiadał mi też styl autorki, pomimo niewielkiej objętości książkę czytało mi się dość trudno i niezbyt szybko.

Ważny głos w dyskusji o macierzyństwie ale nie do końca udane wykonanie.

Bardzo nie chciałabym oceniać tej książki emocjonalnie ale chyba się nie da. Bo dla mnie "Jak pokochać centra handlowe" to lektura o mocno depresyjnym, przygnębiającym wydźwięku. I nie chodzi tu absolutnie o ocenę bohaterki, jej przeżyć, czy doświadczeń, bo nie mam prawa oceniać czyjegoś sposobu przeżywania świata, macierzyństwa, zmagania się z problemami psychicznymi. Bo...