"Pustki" to bardzo udany debiut!
Od początku powieść mnie wciągnęła, zaintrygowała i w takim stanie pozostałam do końca lektury.

Mimo iż akcja płynie tu niespiesznie, czytelnik niezmiennie trzymany jest w napięciu, które stopniowo narasta. To na pewno jeden z największych atutów "Pustek", gdyż stworzenie tego typu nastroju grozy nie jest łatwe.

Wielką zaletą jest też podjęta przez autora problematyka fanatyzmu religijnego. Najbardziej uwidacznia się on w postaci matki dwóch braci, z których jeden jest niepełnosprawny intelektualnie. Mimo iż nie pada nazwa choroby, można domyślać się, że Hanny jest autystykiem.
"Kochana mamusia", która najchętniej zamieszkałaby w kościele, tak bardzo wierzy w uzdrawiającą siłę modlitwy, że widuje Hanny'ego jedynie od święta, gdy chłopak przyjeżdża do domu z ośrodka, w którym przebywa na co dzień. Nawet wtedy jednak opiekę nad nim przejmuje brat, bo mama-dewotka ma na głowie inne sprawy (oczywiście związane z życiem parafii i wznoszeniem modłów).
Ten obraz rodziny, w której za sprawą dominującej matki wszystko obraca się wokół Kościoła i bezkrytycznej wiary, jest karykaturalny, ale i przerażający.

Autor nie zostawia suchej nitki na religijnym fanatyzmie, a pod koniec powieści drwi z niego i wyszydza bez ogródek.
To na pewno jedna z najlepszych książek podejmujących ten temat w formie literackiej prozy.

Bardzo dużym plusem jest klimat niepewności i niedopowiedzeń, w którym teraźniejszość miesza się z wydarzeniami z odległej przeszłości. Narrator, którym jest brat Hanny'ego, wraca w swoich zapiskach do wspomnień z dzieciństwa i młodości. Z tych naprzemiennie układających się części wyłania się obraz rodziny i małej społeczności, w których życiu dominuje opacznie pojmowana religia. Doprowadza to do ludzkich tragedii i traum, z których bohaterowie nigdy nie będą mogli się otrząsnąć.

"Pustki" to powieść mądra, głęboka, w której lekkość narracji świetnie łączy się z powagą przekazu.
Polecam z czystym sumieniem!

"Pustki" to bardzo udany debiut!
Od początku powieść mnie wciągnęła, zaintrygowała i w takim stanie pozostałam do końca lektury.

Mimo iż akcja płynie tu niespiesznie, czytelnik niezmiennie trzymany jest w napięciu, które stopniowo narasta. To na pewno jeden z największych atutów "Pustek", gdyż stworzenie tego typu nastroju grozy nie jest łatwe.

Wielką zaletą jest też...