Kocham jesień i zimę, więc tuż przed końcem sezonu na ciepłe herbaty, kocyki oraz pogodę dającą doskonały pretekst do niewyściubiania nosa z domu, sięgnęłam po zbiór ośmiu opowiadań grozy napisanych z myślą o długich zimowych wieczorach. Wszystkie historie są utrzymane w stylu wiktoriańskich opowieści o duchach, więc spodziewałam się, że raczej nie będę bać się w trakcie lektury, ale liczyłam na delikatne uczucie niepokoju i sugestię, że gdzieś w mroku czają się nadprzyrodzone istoty. Niestety spotkało mnie rozczarowanie, bo większość autorów nie wykorzystała potencjału swoich pomysłów. Historie kończyły się kiedy zaczynało robić się ciekawie albo były na tyle przewidywalne, że ich lektura nie dawała wielkiej przyjemności.

W zbiorze znalazło się miejsce między innymi na nowele o nawiedzonym domostwie, dziwnym fotelu na kółkach, który wciąż zdaje się sterowany przez zmarłego właściciela, pięknej damie niechcącej udać się na wieczny spoczynek czy mężczyźnie owładniętym myślą o zostaniu słynnym odkrywcą. Nie mam zbyt wiele do napisania na temat tej książki, ponieważ żadna historia nie zapadła mi w pamięć na dłużej, żadna też nie wywołała większych emocji. Większość jest poprawna, ale bez polotu, mimo że teoretycznie autorzy zadbali o to, by wprowadzić czytelnika w nastrój grozy. Akcja rozgrywa się w zimowej scenerii, więc mamy porywiste wichury, śnieżyce, ślady pozostawione na śniegu, wcześnie zapadający zmrok, czyli wszystko to, co idealnie pasuje do horroru. Niemniej to nie wystarczyło, żebym mogła określić te teksty jako niepokojące czy zapewniające lekki dreszczyk emocji. Jeśli miałabym wyróżnić jakieś opowiadanie to wskazałabym na "Odosobnienie" autorstwa Kiran Millwood Hargrave. Nie dlatego, że jest jakoś szczególnie dobrze napisane, ale moją uwagę przykuła tematyka zdanej na łaskę losu kobiety, która tuż po porodzie ma spędzić kilkanaście dni w ciemnym, zamkniętym pokoju. Tu nie potrzeba żadnych nadprzyrodzonych elementów, żeby poczuć grozę sytuacji.

"Sezon duchów" mogę polecić głównie tym, którzy chcą odhaczyć znajomość kolejnego tomu z serii Wigilijne strachy.

Kocham jesień i zimę, więc tuż przed końcem sezonu na ciepłe herbaty, kocyki oraz pogodę dającą doskonały pretekst do niewyściubiania nosa z domu, sięgnęłam po zbiór ośmiu opowiadań grozy napisanych z myślą o długich zimowych wieczorach. Wszystkie historie są utrzymane w stylu wiktoriańskich opowieści o duchach, więc spodziewałam się, że raczej nie będę bać się w trakcie...

Książka ciekawa lecz osobiście nie sięgnęłabym po raz drugi. Najbardziej przeszkadzały mi niektóre historie, które jak dla mnie były wyrwane z kontekstu.

Książka ciekawa lecz osobiście nie sięgnęłabym po raz drugi. Najbardziej przeszkadzały mi niektóre historie, które jak dla mnie były wyrwane z kontekstu.

Zbiór strasznych opowiadań idealny na zimowe wieczory. Każde opowiadanie jest inne, każde osadzone w zimowej aurze i każde bardzo klimatyczne. Czytało się przyjemnie i momentami porządnie powiało grozą. Fajna pozycja dla miłośników horrorów w starym dobrym stylu.

Niestety niektóre z opowiadań były całkowicie wyrwane z kontekstu, jakby były po prostu fragmentem dłuższej powieści. Nie jestem fanką takich zabiegów. Jednak całość czytało się dobrze: był klimat, były emocje i fajna literacka rozrywka.

Polecam jako przekąska pomiędzy innymi pozycjami.

Zbiór strasznych opowiadań idealny na zimowe wieczory. Każde opowiadanie jest inne, każde osadzone w zimowej aurze i każde bardzo klimatyczne. Czytało się przyjemnie i momentami porządnie powiało grozą. Fajna pozycja dla miłośników horrorów w starym dobrym stylu.

Niestety niektóre z opowiadań były całkowicie wyrwane z kontekstu, jakby były po prostu fragmentem dłuższej...

Wydawnictwo Zysk i S-ka serwuje czytelnikom kolejny zbiór opowiadań grozy. O ile 'Wigilia pełna duchów' nie podobała mi się, o tyle 'Sezon duchów' to bardzo solidne historie, które tak jak wskazuje podtytuł, umilą zimowe wieczory.

Pośród ośmiu historii znajdziemy doskonałe opowiadanie o biało- czarnym domu, który zostaje wynajęty mężczyźnie z problemami rodzinnymi. Ten wprowadza się w zasadzie od razu i znajduje szachownice gotową do gry. Bardzo szybko dociera do niego, że nie jest w domu sam, a przynajmniej nie jeśli chodzi o nieludzki byt. A duch z kolei bardzo chce dokończyć rozpoczętą partie szachów. Kolejną historią wartą lektury jest opowieść o Lili Wilt, która zmarła we śnie, a jej rodzice wystawiają jej 'piękne zwłoki' na pokaz. Zatrudniony do udokumentowania tego zdarzenia fotograf zakochuje się w dziewczynie, a fakt że na zdjęciach widzi jej ducha i słyszy jej głos tylko motywuje go do posunięcia się do granic człowieczeństwa. Niepokojąca historia, która momentami ociera się o nekrofilską fascynację zmarłego.

'Fotel Chillinghamów' to z kolei temat, który przewija się w literaturze od zawsze. Mamy tutaj do czynienia z opętanym wózkiem inwalidzkim, a kobieta korzystająca z niego chcąc, nie chcąc trafia na trop niezwykłej zagadki morderstwa. Wszystko to ma związek z jej przyszłym szwagrem. Pierwotnie demoniczne narzędzie pokazuje, że ludzi potrafią być prawdziwymi potworami. Ostatnie z opowiadań, które mi się spodobało to 'Odosobnienie' opowiadające historię młodej, ciężarnej kobiety zamieszkującej wielki dom na angielskiej prowincji. Wychowana w Indiach dziewczyna po raz pierwszy doświadcza prawdziwej zimy, a wolny czas spędza na przygotowaniu do porodu. Kiedy słyszy historię o miejscowej czarownicy kupującej kiedyś dzieci popada w obłęd i zaczyna widzieć niepokojące rzeczy.

Nie miałem okazji czytać niczego autorów ze zbioru i z dość luźną głową podchodziłem do lektury. Jestem dość usatysfakcjonowany, bo na 8 historii jedynie 3 były słabe lub bardzo słabe. Można poczuć zimowy klimat, można poczuć niepokój, a momentami nawet obrzydzenie. Całkiem udany zbiór opowiadań grozy.

Wydawnictwo Zysk i S-ka serwuje czytelnikom kolejny zbiór opowiadań grozy. O ile 'Wigilia pełna duchów' nie podobała mi się, o tyle 'Sezon duchów' to bardzo solidne historie, które tak jak wskazuje podtytuł, umilą zimowe wieczory.

Pośród ośmiu historii znajdziemy doskonałe opowiadanie o biało- czarnym domu, który zostaje wynajęty mężczyźnie z problemami rodzinnymi. Ten...

Czy jako entuzjastka horroru i wiktoriańskich oraz gotyckich powieści znalazłam tu coś dla siebie?
Tak.

Czy się bałam?
Nie.

Naprawdę nawet krzty niepokoju?
No serio. Zero dreszczyku, który obiecywano w opisach na okładce.

A pomysły zaintrygowały?
Umiarkowanie.

Tekst się kleił?
Raczej!

Poleciłabym?
Nie tym, którzy liczą na horrorowe odkrycia.

Czy jako entuzjastka horroru i wiktoriańskich oraz gotyckich powieści znalazłam tu coś dla siebie?
Tak.

Czy się bałam?
Nie.

Naprawdę nawet krzty niepokoju?
No serio. Zero dreszczyku, który obiecywano w opisach na okładce.

A pomysły zaintrygowały?
Umiarkowanie.

Tekst się kleił?
Raczej!

Poleciłabym?
Nie tym, którzy liczą na horrorowe odkrycia.

Całkiem przyzwoity zbiór opowiadań. To osadzone w epoce wiktoriańskiej historie z dreszczykiem - nie ma tu zbyt wiele mroku i strachu, przypomina to raczej historyjki opowiadane przy ognisku. Niektóre opowiadania skupiają się na winie i karze, inne przedstawiają studium szaleństwa. Dwie, które najbardziej przypadły mi do gustu, to "Lily Wilt" o miłości do martwej piękności oraz "Odosobnienie", które jako punkt wyjścia do historii grozy ustanawia poród i rekonwalescencję po wydaniu dziecka na świat.

Całkiem przyzwoity zbiór opowiadań. To osadzone w epoce wiktoriańskiej historie z dreszczykiem - nie ma tu zbyt wiele mroku i strachu, przypomina to raczej historyjki opowiadane przy ognisku. Niektóre opowiadania skupiają się na winie i karze, inne przedstawiają studium szaleństwa. Dwie, które najbardziej przypadły mi do gustu, to "Lily Wilt" o miłości do martwej piękności...

Całkiem sympatyczne historie; bardziej zabawne niż straszne.
Teoretycznie są to historie grozy, trochę jakby gotyckie, ale trudno się wystraszyć; bo autorzy idą raczej w kierunku przerysowań i przymrużenia oka do czytelnika, niż subtelnego budowania napięcia.
To znaczy opowiadania, chociaz pomysłowe, oprócz jednego -które mi się nie podobało, są za bardzo przeładowane strasznymi elementami już od samego początku. Więc właściwie nie ma tego oczekiwania na to że coś się wydarzy, ale nie wiadomo co, bo wszystko jest prawie oczywiste od samego poczatku.
Te opowiadania są jak ładny ornament, nie jak zaskakujące historie; I nie są to "upiorne opowiadania o duchach" - w kazdym razie na pewno nie wszystkie. Raczej niepokojąco pokazują jak różnie ludzie postrzegają rzeczywistość i jak blisko niektórzy są szaleństwa.

Całkiem sympatyczne historie; bardziej zabawne niż straszne.
Teoretycznie są to historie grozy, trochę jakby gotyckie, ale trudno się wystraszyć; bo autorzy idą raczej w kierunku przerysowań i przymrużenia oka do czytelnika, niż subtelnego budowania napięcia.
To znaczy opowiadania, chociaz pomysłowe, oprócz jednego -które mi się nie podobało, są za bardzo przeładowane...

Sezon duchów" to wciągający zbiór ośmiu opowiadań, z czego każde z nich przenosi nas w nieznamy, tajemniczy i przeszywający strachem świat. Największym plusem jest różnorodność opowiadań, wynikająca między innymi z połączenie duchów ze zjawiskami paranormalnymi, a nawet z potworami.
Każde z opowiadań jest inne przez co wywołuje też różne emocje, ale łączy je przyjemny dreszcz grozy. Gwarantuje, że pogoda ich lekturze będziecie się oglądać za siebie i inaczej postrzegać mrok.

Sama książka jest bardzo pięknie oprawiona, z klimatyczną okładką, napisana pięknym, stylylizowanym językiem. Samo trzymanie jej w relacja sprawia przyjemność.

Myślę, że książka spodoba się przede wszystkim miłośniką literatury grozy, gotyckich klimatów i zjawisk nadprzyrodzonych. Panuje tu niesamowity, zimowy klimat, a opowiadania pełne są wiktoriańskiego klimatu grozy.

Najfajniejsze w antologiach jest to, że podsuwają próbki różnych pisarzy, historie się niedługie i można je przeczytać po prostu w wolnej chwili jak i w podróży. Miła odskocznia od czytanej przeze mnie literatury na codzień. Polecam.

Sezon duchów" to wciągający zbiór ośmiu opowiadań, z czego każde z nich przenosi nas w nieznamy, tajemniczy i przeszywający strachem świat. Największym plusem jest różnorodność opowiadań, wynikająca między innymi z połączenie duchów ze zjawiskami paranormalnymi, a nawet z potworami.
Każde z opowiadań jest inne przez co wywołuje też różne emocje, ale łączy je przyjemny...

Przeciętne opowiadania. Ale ja dużo czytam - może to dlatego.

Przeciętne opowiadania. Ale ja dużo czytam - może to dlatego.

6\7 Klimatyczne, w starym stylu opowiadania, jedne lepsze, inne słabsze.

6\7 Klimatyczne, w starym stylu opowiadania, jedne lepsze, inne słabsze.