Nigdy się nie spodziewałam, że ta niepozorna pozycja stanie się jedną z moich ulubionych. Uwielbiam ją za postacie, za język którym jest napisana. Niby prosta a bardzo głęboka.
Ruth nie potrafi cieszyć się tym co ma, bo zatruwa ją nienawiść do przybranej siostry. Całe swoje życie podporządkowuje temu, żeby pewnego dnia zobaczyć ból na twarzy Elizabeth. I chce żeby ten ból był jak największy.
Ruth jest cierpliwa, potrafi latami grać i przybierać maski. Zawsze czai się w mroku, nie przepuści okazji do zemsty. Tylko właśnie za co ta zemsta? Ruth nienawidzi Elizabeth po prostu za to, że jest. W jej mniemaniu odebrała jej miłość która należała się tylko jej, którą nie chciała się dzielić.Dlatego również postanawia odebrać jej wszystko. Czasem miałam jednak wrażenie, że zazdrości jej również tego jaka jest. I jak postrzegają ją inni. Ona sama jest jej przeciwieństwem. Nie potrafi powiedzieć sobie dość. Opanować się. To wszystko narasta w niej. Ruth coraz bardziej pogrąża się w mroku.
Jak można zranić drugą kobietę? Oczywiście odbierając jej ukochanego mężczyznę. Niestety mąż Elizabeth ginie i chociaż Ruth widzi jej ból to czuje się oszukana. Ten ból sprawiło życie a nie ona. Jednak wkrótce nadarza się kolejna szansa ponieważ Elizabeth wychodzi za maż po raz drugi. Czy tym razem Ruth dopnie swego? Czy w końcu zaspokoi żądzę zemsty? Odbierze siostrze wszystko? Z pewnością zrobi wszystko co w jej mocy. Czy na końcu odczuje satysfakcję?
Czytając czułam się jak widz obserwujący wspaniały chodź i przerażający spektakl.

Nigdy się nie spodziewałam, że ta niepozorna pozycja stanie się jedną z moich ulubionych. Uwielbiam ją za postacie, za język którym jest napisana. Niby prosta a bardzo głęboka.
Ruth nie potrafi cieszyć się tym co ma, bo zatruwa ją nienawiść do przybranej siostry. Całe swoje życie podporządkowuje temu, żeby pewnego dnia zobaczyć ból na twarzy Elizabeth. I chce...