Zaczynając czytać Pobór byłam uskrzydlona. To było właśnie takie lekkie sci-fi gdzie nikt nie wbija się w szczegóły praw fizyki, co z czego jest zrobione i dlaczego działa. Czysta przygoda w wojsku, takie lubię najbardziej! Ale... Zawsze musi jakieś "ale" wystąpić.

Ocenę książki musiała bym podzielić dokładnie na połowę bo tak mniej więcej dzielą się też wydarzenia. Pierwsza połowa - sam trening w wojsku i pierwsza misja mocno trzymały poziom i napięcie. Druga połowa po prostu irytowała. Irytowali mnie bohaterowie, irytowało ciągłe szczęście głównego bohatera, irytowała jedyna i ostateczna true love oraz irytował główny przeciwnik. O ile końcówka jeszcze zaczęła się bronić dając wstęp do następnej części to i tak większość czasu miałam ochotę rzucić książką ze słowami "serio autorze? To jest cholernie naciągane!".

Kończąc opinie zaniecham narzekania. Tak naprawdę to dobra i nie męcząca pozycja, którą przyjemnie i łatwo się czyta. Nie ma tutaj bełkotu pseudonaukowego a całość tekstu jest przystępnie napisana. Wbrew pozorom fabuła jest naprawdę ciekawa.

Jestem pewna, że pierwsza połowa książki was wciągnie i będzie wam szkoda zostawić Graysona bez dokończonej przygody.
Polecam.

PS: Lekko się czepiając do wydawnictwa, w opisie na mojej okładce widnieje, że "mamy rok 2018" nie 2108 :D. To taka raczej niedaleka ta przyszłość z lotami w kosmos...

Zaczynając czytać Pobór byłam uskrzydlona. To było właśnie takie lekkie sci-fi gdzie nikt nie wbija się w szczegóły praw fizyki, co z czego jest zrobione i dlaczego działa. Czysta przygoda w wojsku, takie lubię najbardziej! Ale... Zawsze musi jakieś "ale" wystąpić.

Ocenę książki musiała bym podzielić dokładnie na połowę bo tak mniej więcej dzielą się też wydarzenia....