Pomyślałam sobie to jest to czego mi trzeba teraz jesienią i to bez względu na wiek, chociaż jak spojrzę w kalendarz…

Powieść Haran jest cudownie ciepła z rodzaju tych, które od ręki poprawiająca humor, nastrój i przynajmniej z lekka zaróżowieją nam okulary. Działa na zasadzie balsamu!

A fabuła, jak to fabuła nie tyle tu chodzi o to kto z kim lub itp. co o emocje, te dobre prawdziwe, ważne. O to, że choć lata lecą to pewne sprawy, ludzie, przyjaźnie pozostają na swoim miejscu, nie zmieniają się, są trwałe żeby powiedzieć wieczne… a inne rzeczy no cóż.
Haran bardzo zgrabnie ukazała kobiece życie… nie, nie po życiu – tylko po 60-tce, bo w końcu:
„sześćdziesiąt to nowe czterdzieści”

Wykreowane przez nią bohaterki są energicznymi, błyskotliwymi, mądrymi (tą życiową mądrością), pełnymi ciepła kobietami, które niczym najmocniejszy klej spaja razem właśnie przyjaźń. Przyjaźń poddawana niejednej próbie i opierająca się skutecznie niejednej burzy.

Nie sposób nie pokochać jej stylu, jej bohaterek i historii którą przed nami roztacza na kartach swojej powieści. Ja nie opierałam się wcale temu uczuciu :-)

To książka która krzepi i wzmacnia jak czerwone wino, a przy tym afirmuje to co mamy najcenniejszego – nasze życie. Czyli nasze Tu i Teraz!

Pomyślałam sobie to jest to czego mi trzeba teraz jesienią i to bez względu na wiek, chociaż jak spojrzę w kalendarz…

Powieść Haran jest cudownie ciepła z rodzaju tych, które od ręki poprawiająca humor, nastrój i przynajmniej z lekka zaróżowieją nam okulary. Działa na zasadzie balsamu!

A fabuła, jak to fabuła nie tyle tu chodzi o to kto z kim lub itp. co o emocje, te...