Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"W życiu piękne są tylko chwile" - chciałoby się zanucić. Maeve Haran proponuje nam typowo kobiecą powieść, której akcja osnuta jest wokół relacji czterech przyjaciółek w dojrzałym już wieku 60+. Każdej z nich życie ułożyło się trochę inaczej - Claudia i Laura są mężatkami, Ella jest samotną wdową, a Sal skupioną na karierze singielką. Regularnie od kilkudziesięciu lat spotykają się w tej samej restauracji i dzielą się troskami i radościami. W powieści poruszonych jest wiele wątków: romanse małżeńskie, problemy dorosłych już dzieci i starzejących się rodziców, choroby, trudności zawodowe. Jest też wątek polski - jednym z drugoplanowych bohaterów jest Wacław, uroczy, przystojny i niezbyt dobrze mówiący po angielsku imigrant. Choć książce nie można odmówić pewnych zalet, dla mnie była to lektura nużąca i miejscami zbyt rozwlekła (objętościowo ponad 550 stron!),z gatunku "szybko przeczytać, szybciej zapomnieć". A może to kwestia tego, że pokoleniowo odstaję od głównych bohaterek, więc i ich rozterki są mi obce? Stąd i oceniam ją jako przeciętną realizację w swoim gatunku, daleką od "prowokacyjnej" czy "zabawnej", a już na pewno nie "inspirującej" prozy z opisu wydawcy.