Przeczytałem opinie czytelników o tej książce. Zadziwiają mnie głosy takie, jak ta użytkowniczki kocia mama: "Książka jest nawet fajna ale nudna troszkę" (pisownia oryg.). Nie wiem czego oczekiwała kocia mama, że Lucky będzie walczył z rekinami? Że przycumowaną łajbę zaatakuje stado dzikich psów dingo albo wataha zdziczałych kangurów? Doprawdy, czasami zadziwia mnie roszczeniowość niektórych czytelników.
A prawda jest taka, że książkę o Luckym powinni przeczytać jedynie właściciele psów, w szczególności terierów wszelkiej maści. Bo tylko takie osoby zrozumieją mentalność tej rasy haukaczy :) O terierzej naturze właśnie tak ładnie pisze F. Robson.
Do zeszłego roku byłem zwolennikiem kotów. Przez 15 lat mieszkałem z siostrą, która miała kotkę. Ale życie jest zadziwiające, związałem się z partnerką, która posiada 12-letniego psa, w większości będącego terierem niemieckim. I autentycznie zakochałem się w psinie. Tzn. jest to miłość kumplowska, ale ze wszelkimi przytulaniami, lizaniami (ze strony psa, rzecz jasna) i innymi oznakami wzajemnego uczucia. I choć piesek z książki Franka Robsona wygląda zupełnie inaczej niż "mój" Fredek, to czytając książkę odnajdywałem zaskakująco dużo podobieństw pomiędzy oboma pchlaczkami, że ich tak niezbyt ładnie nazwę :)
Mnie "Szczęście nazywa się Lucky" po prostu się podobało, mimo, że nie byłem, nie jestem i będę fanem żeglarstwa (choć kto wie, patrz wyżej sytuację z kotami i psami),nie umiem nawet pływać, a moje jedyne zetknięcia z piaskiem ograniczają się do pobytu na plażach naturystycznych kilka razy do roku.
Jedyne, co mnie zdziwiło i może nieco zdenerwowało, to fakt, że autor książki raz określa swoją partnerkę imieniem Scotty a raz Leisa, ale nigdzie nie wyjaśnia, że chodzi o tę samą osobę. Ja lubię mieć wszystko czarne na białym, od domyślań jest policja i prokuratorzy.
Daję 7/10 i polecam psiarzom, a w szczególności posiadaczom terierów i psów terieropodobnych.

Przeczytałem opinie czytelników o tej książce. Zadziwiają mnie głosy takie, jak ta użytkowniczki kocia mama: "Książka jest nawet fajna ale nudna troszkę" (pisownia oryg.). Nie wiem czego oczekiwała kocia mama, że Lucky będzie walczył z rekinami? Że przycumowaną łajbę zaatakuje stado dzikich psów dingo albo wataha zdziczałych kangurów? Doprawdy, czasami zadziwia mnie...

Książka o żeglarskich przygodach i małym terierku nie za bardzo przypadła mi do gustu. Napisana bez polotu i nudna, na pocieszenie w środku znajdziemy chociaż śliczne czarno-białe zdjęcia Lucky'ego. Myślę, że w kategorii powieści o psach można znaleźć dużo lepsze pozycje i szkoda tracić czas na książkę Franka Robsona.

Książka o żeglarskich przygodach i małym terierku nie za bardzo przypadła mi do gustu. Napisana bez polotu i nudna, na pocieszenie w środku znajdziemy chociaż śliczne czarno-białe zdjęcia Lucky'ego. Myślę, że w kategorii powieści o psach można znaleźć dużo lepsze pozycje i szkoda tracić czas na książkę Franka Robsona.

Książkę przeczytałam już bardzo dawno i pamiętam że bardzo mnie wzruszyła to stanowczo jest książka do której chciałabym powrócić.

Książkę przeczytałam już bardzo dawno i pamiętam że bardzo mnie wzruszyła to stanowczo jest książka do której chciałabym powrócić.

Sympatyczna i przyjemna książka. Autor opowiada o swoim małym kundelku luckym, ale wbrew tytułowi to nie pies jest najczęściej na pierwszym planie, lecz jego właściciel. Wiele fragmentów to osobiste przemyślenia i to nie tylko na temat psów. Mimo to książka raczej nie ma szans by trawić na listy bestsellerów. Akcja momentami zwalnia i nudzi, a tytułowy bohater ( mimo, że jest uroczy:)) potrafi nieźle zirytować. Powieść, koneserom książkowym się zapewne nie spodoba, ale uważam, że dla wszystkich innych będzie bardzo miłą lekturą.

Sympatyczna i przyjemna książka. Autor opowiada o swoim małym kundelku luckym, ale wbrew tytułowi to nie pies jest najczęściej na pierwszym planie, lecz jego właściciel. Wiele fragmentów to osobiste przemyślenia i to nie tylko na temat psów. Mimo to książka raczej nie ma szans by trawić na listy bestsellerów. Akcja momentami zwalnia i nudzi, a tytułowy bohater ( mimo, że...

Czytam sporo książek o zwierzętach, a szczególnie o psach, które pasjami uwielbiam. Niestety, ta pozycja wybitnie nie przypadła mi do gustu. Jest kiepsko napisana i zwyczajnie "przygłupawa" :(

Czytam sporo książek o zwierzętach, a szczególnie o psach, które pasjami uwielbiam. Niestety, ta pozycja wybitnie nie przypadła mi do gustu. Jest kiepsko napisana i zwyczajnie "przygłupawa" :(

Książka opisująca prawdziwe oblicze zwierząt. Serdecznie polecam.

Książka opisująca prawdziwe oblicze zwierząt. Serdecznie polecam.

Sympatyczna, szybka do czytania :) Nie powala na kolana, jak ktoś już tutaj pisał, ale taka do herbaty w sam raz;)
Troszkę irytowało mnie, że żeglarskie rzeczy nie są wyjaśniane (budowa łodzi czy jakieś określenia części brzegu).

Sympatyczna, szybka do czytania :) Nie powala na kolana, jak ktoś już tutaj pisał, ale taka do herbaty w sam raz;)
Troszkę irytowało mnie, że żeglarskie rzeczy nie są wyjaśniane (budowa łodzi czy jakieś określenia części brzegu).

Barwna, sympatyczna, ciepła opowieść o energicznym terierze i jego właścicielach, którą czyta się z przyjemnością - tym większą, że opisane perypetie to autentyczne wydarzenia.

Mimo iż sporo jest w książce i humorystycznych, i wzruszających momentów, całość nie rzuciła mnie na kolana. Zabrakło mi tu jakiejś iskry bożej, lotności i pasji, jakie wyczuwa się np. w opowieściach J. Herriota czy naszego rodzimego A. Wajraka.

Miłośnicy czworonogów na pewno jednak nie będą narzekać:).

Barwna, sympatyczna, ciepła opowieść o energicznym terierze i jego właścicielach, którą czyta się z przyjemnością - tym większą, że opisane perypetie to autentyczne wydarzenia.

Mimo iż sporo jest w książce i humorystycznych, i wzruszających momentów, całość nie rzuciła mnie na kolana. Zabrakło mi tu jakiejś iskry bożej, lotności i pasji, jakie wyczuwa się np. w...

Książka jest nawet fajna ale nudna troszkę.

Książka jest nawet fajna ale nudna troszkę.

Tak naprawdę spodziewałam się całkowicie czegoś innego. Jednak jak w przypadku większości zaskoczeń to było na pewno nieprzyjemne.
Na początku czytało się ją przyjemnie i byłam szczerze zainteresowana. Jestem wielką fanką psów i uwielbiam książki o nich. Wiem, że są one może trochę tandetne i w większości mają podobną fabułę to jednak moim zdaniem mają one ważne przesłanie.
Jednak ta książka to jakaś klapa. Właściciel tytułowego Lucky'iego traktował go jako członka rodziny, ale nie w pozytywnym sensie. Pies stał się agresywny, zazdrosny i nieznośny. Zero manier, zero wychowania. Jako zwolenniczka tresury z każdą kolejną przeczytaną stroną nie wiedziałam czy mam cisnąć książkę przez okno, czy czytać dalej i irytować się dalej. Kocham psy i mojego czworonoga traktuję jak brata, ale nie zapominam, że jest to zwierzę, które musi znać swoją pozycję w stadzie. Najbardziej irytujące było gwałcenie wszystkiego co popadnie przez owego kundelka, terroryzowanie sąsiadów i tłumaczenie autora jego mowy ubierając to w dialogi. No bez przesady.
Jestem rozczarowana.

Tak naprawdę spodziewałam się całkowicie czegoś innego. Jednak jak w przypadku większości zaskoczeń to było na pewno nieprzyjemne.
Na początku czytało się ją przyjemnie i byłam szczerze zainteresowana. Jestem wielką fanką psów i uwielbiam książki o nich. Wiem, że są one może trochę tandetne i w większości mają podobną fabułę to jednak moim zdaniem mają one ważne...