Książka, nad którą wisi kłamstwo. Już poskromione, ale jednak.
Opowieść o tułaczce dziewczynki po raz pierwszy została wydana w 1997 roku i przez wiele lat była sprzedawana jako historia prawdziwa. Autorka utrzymywała, że opisała w książce własne traumatyczne przeżycia, po których do dziś nie może się pozbierać. Po jedenastu latach udowodniono Monice kłamstwo.

Perfidne oszustwo autorki zepsuło lekturę książki. Jestem przekonana, że gdybym od początku wiedziała, że historia jest fikcją literacką (i nikt nigdy nie twierdziłby inaczej),przeżyłabym ją głębiej i wzbudziłaby wiele emocji. Z tyłu głowy cały czas paliła się czerwona lampeczka, która nie pozwalała wczuć się w ciężką, mroźną i pełną niebezpieczeństw fabułę powieści. Książka pani De Wael od pierwszej do ostatniej strony jest zmyśleniem pisarza, choć bazuje na tym, co naprawdę "oferowała" wojna.

Nie mogę napisać, że to kiepska historia. Szczerze mówiąc to kawałek ciekawej opowieści. Wierzę nawet, że ta historia mogła się zdarzyć naprawdę. Innemu dziecku. Wojna była czasem okrutnym i wszyscy znamy opowieści o wielkich ucieczkach, o trwających wiele miesięcy tułaczkach, o głodzie, zimnie, o bestialstwie jednych i dobroci innych. Stronice, na których żydowska dziewczynka jest świadkiem rozstrzelania dzieci czy te, gdzie obserwujemy warszawskie getto, są wstrząsające. Muszą takie być i w tym wypadku na drugi plan schodzi fakt, że Miszke to postać fikcyjna. Powstało wiele powieści, dla których tłem jest wojna i wszystkie one w mniejszym lub większym stopniu opisują prawdę tamtych czasów.

Przeżyć z wilkami to powieść ciekawa i warta przeczytania. Ja najpierw obejrzałam film, który powstał na podstawie książki i dlatego zainteresowałam się papierową wersją tej historii. Jednak film oglądałam ze świadomością, że to opowieść prawdziwa. Dopiero później zostałam wyprowadzona z błędu. To jeden z tych rzadkich przypadków, kiedy kino wygrywa z literaturą, ponieważ film Przeżyć z wilkami mną wstrząsnął i uważam, że to bardzo dobry obraz. Wydaje mi się, że książka zebrałaby lepsze recenzje, gdyby jej autorka nie zataiła przed czytelnikami prawdy. Nikt bowiem nie lubi być okłamywanym.

Książka, nad którą wisi kłamstwo. Już poskromione, ale jednak.
Opowieść o tułaczce dziewczynki po raz pierwszy została wydana w 1997 roku i przez wiele lat była sprzedawana jako historia prawdziwa. Autorka utrzymywała, że opisała w książce własne traumatyczne przeżycia, po których do dziś nie może się pozbierać. Po jedenastu latach udowodniono Monice kłamstwo.

Perfidne...

Całkiem spoko bajeczka, momentami wydaje się nierealna ze względu na pogodę. Widocznie autorka nie znała pojęcia hipotermia. Przeczytałam z ciekawości - nawet gdyby autorce nie udowodniono kłamstwa, to i tak nie byłabym w stanie uwierzyć w jej prawdziwość.

Całkiem spoko bajeczka, momentami wydaje się nierealna ze względu na pogodę. Widocznie autorka nie znała pojęcia hipotermia. Przeczytałam z ciekawości - nawet gdyby autorce nie udowodniono kłamstwa, to i tak nie byłabym w stanie uwierzyć w jej prawdziwość.

Przeczytałam książkę dawno temu. Ominął mnie jakoś cały skandal o kłamstwo autorki i zaczęłam ją czytać, po prostu z góry zakładając, że jest fikcją.
Osobiście mnie powieść wcale nie znudziała, pochłonęłam ją błyskawicznie. Pamiętam jaka byłam wstrząsnięta w niektórych momentach i jak się wzruszałam. Faktycznie wilków tutaj nie za wiele, ale mnie wcale nie uciekła przez to przyjemność z czytania. Polecam.

Przeczytałam książkę dawno temu. Ominął mnie jakoś cały skandal o kłamstwo autorki i zaczęłam ją czytać, po prostu z góry zakładając, że jest fikcją.
Osobiście mnie powieść wcale nie znudziała, pochłonęłam ją błyskawicznie. Pamiętam jaka byłam wstrząsnięta w niektórych momentach i jak się wzruszałam. Faktycznie wilków tutaj nie za wiele, ale mnie wcale nie uciekła przez to...

O książce i autorce dowiedziałam się z artykułu, który przerabiałam na studiach, dotyczącego wybranych historycznych oszustów - takich jak Enric Marco czy Jerzy Kosiński... Myślałam, że po ujawnieniu prawdy dotyczącej powieści "Przeżyć z wilkami" przejdę do porządku dziennego nad faktem, że jest to fikcja i dam się porwać akcji. Niestety, wiedząc, że to wszystko było wymyślone, a przez wiele lat podawane do publicznej wiadomości jako wydarzenia autentyczne, nie mogłam przeboleć faktu, że autorka na każdym kroku próbowała mną - jako czytelnikiem - manipulować, żeby zdobyć współczucie. Nie powstrzymałam się od odruchu zerkania na okładkę, gdzie widać jej uśmiechniętą twarz i szufladkowania jej jako mitomanki i cwaniary. Podejrzewam, że gdyby nie czekała ponad dekady, aż ktoś w końcu odsłoni jej karty i zdemistyfikuje, przeczytałabym jej powieść z jako takim zainteresowaniem. Zdecydowanie wolę opracowania historyczne i biografie od mitomanii, zwłaszcza, gdy poruszane są tematy Holocaustu i II wojny światowej - powieści powinny w tym względzie dawać świadectwo prawdzie lub powinno być z góry powiedziane, że jest to fikcja osadzona w takich to a takich realiach.

Za wodzenie czytelników za nos przez wiele lat odjęłam gwiazdkę (choć przyznam, że sięgając po tę książkę i znając jej kulisy, byłam nastawiona neutralnie, samo przeczytanie jej zweryfikowało to podejście). Powiedzmy, że dałabym tej książce 2,5/10 gwiazdek.

O książce i autorce dowiedziałam się z artykułu, który przerabiałam na studiach, dotyczącego wybranych historycznych oszustów - takich jak Enric Marco czy Jerzy Kosiński... Myślałam, że po ujawnieniu prawdy dotyczącej powieści "Przeżyć z wilkami" przejdę do porządku dziennego nad faktem, że jest to fikcja i dam się porwać akcji. Niestety, wiedząc, że to wszystko było...

Pomimo wielkiego oszustwa autorki, która przez 10 lat twierdziła, że jej powieść jest autobiograficzna, trzeba przyznać, że rewelacyjnie wczuła się ona w rolę dziewczynki, która samotnie przemierzała pogrążoną w wojnie Europę. Wiele osób narzeka na styl pisania autorki i podważa jej talent pisarski, ja jednak uważam, że jest doskonały. Od pierwszego akapitu książki wiedziałam, że będzie to powieść niezwykła, że na pewno mi się spodoba. I tak było, pochłonęłam książkę niemal jednym tchem. Nie jest jednak idealna, świadczy o tym na przykład fakt, że momentami ta wstrząsająca historia jest bardzo naciągana (mam tu na myśli chociażby nieludzką wytrwałość fizyczną i psychiczną małej dziewczynki, bezproblemową ucieczkę z żydowskiego getta czy łatwość z jaką wilki - dzikie zwierzęta przyjęły ją do swojego stada). Książka nie spodoba się również osobom, które oczekują w powieści konkretnych dat i opisów historycznych wydarzeń wojennych. Jest to historia przedstawiona oczyma dziecka, które nic nie wie o wojnie, polityce, świecie dorosłych. Mimo wszystko uważam, że warto ją przeczytać.

Pomimo wielkiego oszustwa autorki, która przez 10 lat twierdziła, że jej powieść jest autobiograficzna, trzeba przyznać, że rewelacyjnie wczuła się ona w rolę dziewczynki, która samotnie przemierzała pogrążoną w wojnie Europę. Wiele osób narzeka na styl pisania autorki i podważa jej talent pisarski, ja jednak uważam, że jest doskonały. Od pierwszego akapitu książki...

Przeczytałam te książkę w wieku 12 lat.
Bardzo lubię zwierzęta, a szczególnie psowate, więc zainteresowała mnie ta historia.
Ogólnie bardzo mało wiem na temat wojny, gdyż nikt mi nie chciał o niej opowiadać z tą książkę brałam za prawdziwą historię i było mi bardzo żal bohaterki, ale gdy dowiedziałam się o tym ,że to nie jest prawdziwa historia, trochę mnie to zasmuciło, ale zrozumiałam ,że to raczej nie było możliwe... jednak czytałam tą książkę z zaciekawieniem. Czekałam na rozwój wypadków. Dowiedziałam się też trochę o wojnie.
Chociaż nie jest to historia oparta na faktach to i tak ją polecam!

Przeczytałam te książkę w wieku 12 lat.
Bardzo lubię zwierzęta, a szczególnie psowate, więc zainteresowała mnie ta historia.
Ogólnie bardzo mało wiem na temat wojny, gdyż nikt mi nie chciał o niej opowiadać z tą książkę brałam za prawdziwą historię i było mi bardzo żal bohaterki, ale gdy dowiedziałam się o tym ,że to nie jest prawdziwa historia, trochę mnie to zasmuciło,...

Wiedza o tym, że ta książka jest jednym wielkim oszustwem zniechęciła mnie do niej od początku. Nie wiem, jaki byłby mój odbiór książki, gdybym czytała ją jako "historię prawdziwą", czyli taką, za jaką była uznawana przez lata...
Oszustwo świadczy na niekorzyść powieści i autorki.

Poza tym, to w tej "wilczej" historii (na co wskazuje tytuł i okładka) brakło mi wilków właśnie. Owszem, występują one na niektórych kartkach powieści, ale są bardziej tłem niż pierwszym planem.

Wiedza o tym, że ta książka jest jednym wielkim oszustwem zniechęciła mnie do niej od początku. Nie wiem, jaki byłby mój odbiór książki, gdybym czytała ją jako "historię prawdziwą", czyli taką, za jaką była uznawana przez lata...
Oszustwo świadczy na niekorzyść powieści i autorki.

Poza tym, to w tej "wilczej" historii (na co wskazuje tytuł i okładka) brakło mi wilków...

Książka pokazuję przyjażń między ludżmi a zwięrzętami . Tym razem to wilki i mała dziewczynka .

Książka pokazuję przyjażń między ludżmi a zwięrzętami . Tym razem to wilki i mała dziewczynka .

Powieść bardzo wciągająca, jednak zniechęcił mnie trochę fakt, że jest to fikcja literacka kreowana jako powieść autobiograficzna.

Powieść bardzo wciągająca, jednak zniechęcił mnie trochę fakt, że jest to fikcja literacka kreowana jako powieść autobiograficzna.

Bez szału.
To nie jest autobiografia, a fikcja literacka.

Bez szału.
To nie jest autobiografia, a fikcja literacka.