Książka potwór. Nie tylko z powodu objętości trzech tomów, które liczą ponad 2 tysiące stron, ale także z powodu historii opisanych w nich. Nigdy specjalnie nie byłem fanem kryminałów, ale muszę przyznać, że Larsson potrafił stworzyć i przedstawić świat , który od pierwszych stron pochłania i wciąga bez reszty. W tym przypadku było wszystko to co określa się mianem fascynującej książki. Nieprzespane noce, zabieranie książki w dziwne miejsca np. rehabilitacja, krzywe spojrzenie żony, której kawałek papieru zabiera wieczorami męża. Ale gdy już się zabierzesz za czytanie nie ma możliwości by przestać. Tydzień w świecie hakerów, morderców, gwałcicieli i seksu.

Kluczem do sukcesu całej trylogii jest według mnie tom I „Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet”. W pierwszej części poznajemy głównych bohaterów którzy będą nam towarzyszyć do końca całej opowieści. Lisbeth Salander oraz Mikael Blomkvist.. Wraz z zagadką , która mają do rozwiązania poznajemy ich życie prywatne, ich tajemnice i słabości. Uznany dziennikarz dostaje propozycje rozwiązania zagadki zaginięcia młodej kobiety z rodu bogatych przedsiębiorców. Od momentu zaginięcia minęło kilkanaście lat i samo zlecenie wydaje się być tylko chorym wymysłem bogatego starca. Jednak wraz z rozwojem akcji coraz bardziej jesteśmy wciągami w towarzyszące głównej sprawie, tajemnicze zabójstwa kobiet. Każda nowa postać ukazana w książce wydaje się być tym właściwym mordercą. Na szczęście książka w końcowym akcie zaskakuje, przez co bez wahania sięgniemy po kolejny tom „Dziewczyna , która igrała z ogniem”.

W drugiej części śledzimy dalsze losy głównej bohaterki Lisbeth Salander poznając przy tym jej mroczną i tragiczną przeszłość. W tym samym czasie dwójka dziennikarzy zostaje brutalnie zamordowana. Jak się dowiemy , powodem ich śmierci był powstający artykuł o handlu żywym towarem oraz wykorzystywaniu kobiet z Europy Wschodniej w branży seksualnej. Losy głównej bohaterki i pary dziennikarzy splotą się pewnego wieczora po którym Lisbeth zostanie oskarżona o popełnienie tego morderstwa. Postanowi dowieźć swojej niewinności na własną rękę. Jednak z pomocą przyjdzie jej dawny przyjaciel Mikael. Od początku wierzy w jej niewinność i prowadzi swoje własne śledztwo.

Każde z nich na własną rękę szukając prawdy, spotka się w pewnym miejscu gdzie rozpocznie się akcja trzeciego tomu „Zamek z piasku, który runął” .

Wynikiem ponownego spotkania się dwójki głównych bohaterów jest wykryta afera sięgająca samych szczytów władzy. Mechanizmy działania rządu, służb specjalnych miały bezpośredni wpływ na życie Lisbeth Salander. Pozostawiona sama sobie musiała zmagać się z demonami przeszłości, gdzie była małym i wykorzystywanym trybikiem wielkiej machiny. Na szczęście wiedzę tą posiada również Mikael Blomkvist i postanawia opublikować to wszystko na łamach prasy. Tak jak się spodziewał artykuł, który ma pogrążyć rząd a tym samym oczyścić ze wszystkich zarzutów Lisbeth Salander, wywołuje trzęsienie ziemi wśród opinii publicznej. Jak to się wszystko kończy można się dowiedzieć docierając do ostatnich z dwóch tysięcy stron lub obejrzeć filmy, które powstały na podstawie książek.

Osobiście bym odradzał oglądanie filmów, gdyż historia w nich ukazana jest z przyczyn oczywistych ogołocona tylko do głównego wątku. Tracimy przez to możliwość poznania

wątków pobocznych które znakomicie ubarwiają całą opowieść.

Ogromny sukces trylogii nie mógł być niezauważony za oceanem. W tej chwili powstaje hollywoodzka wersja pierwszej części ‘Millennium”. Czy będzie światowym sukcesem na miarę książki? O tym dowiemy się w niedługim czasie.

Gorąco polecam.

Książka potwór. Nie tylko z powodu objętości trzech tomów, które liczą ponad 2 tysiące stron, ale także z powodu historii opisanych w nich. Nigdy specjalnie nie byłem fanem kryminałów, ale muszę przyznać, że Larsson potrafił stworzyć i przedstawić świat , który od pierwszych stron pochłania i wciąga bez reszty. W tym przypadku było wszystko to co określa się mianem...