"Rozmowy w tańcu" pozwoliły mi odkryć trochę inną Osiecką, choć i tutaj wyraźnie widać, że nie była to kobieta, która dawała sobie 'w kaszę dmuchać'. Podczas tych czternastu wieczorów spędzonych na rozmowie z drugą, nieujawnioną w książce kobietą, dowiadujemy się nie tylko kilku ciekawych rzeczy, na temat życia samej Agnieszki. Wywiady te bowiem, to również kopalnia wiedzy o takich kultowych postaciach PRL-u jak Zbyszek Cybulski, Kalina Jędrusik czy Jerzy Kosiński. Osiecka sypie wspomnieniami z czasów warszawskiego STS-u i kultowego już stolika w "Czytelniku" na ul. Wiejskiej, czy krakowskiej "Piwnicy pod Baranami", w których to miejscach śmietanka towarzyska i intelektualno - artystyczna regularnie spotykała się na rozmowach o sztuce, rzadko polityce. W "Rozmowach w tańcu", poczytamy również trochę o jej podróżach do Nowego Jorku, Paryża czy Moskwy, o zagranicznych znajomych, trochę o córce Agacie, trochę o życiu, o przyjaźniach z aktorkami, o nieodpuszczającej matce i ojcu, którego Agnieszka widzi w sobie. Trochę tutaj narzekania na Polaków, którzy nie potrafią się często odnaleźć w nowej codzienności (pierwsze wydanie pojawiło się na rynku w 1992 roku), trochę zarzutów w stosunku do matki, trochę planów na przyszłość, trochę żalu do siebie o to, że przegapiła dojrzewanie swojego pokolenia i zanurzona w twórczości i prostej, łatwej i przyjemnej muzyce lat 70'stych nie zauważyła narodzin demokratycznej opozycji. O związkach z mężczyznami cisza, w przeciwieństwie do alkoholizmu do którego Osiecka się przyznaje i z widoczną przyjemnością opowiada o kulturze picia trunków alkoholowych w różnych krajach Europy!

I choć nie wiemy, co z tego wszystkiego jest prawdą, co może fikcją stworzoną na potrzeby, to przyznaję, że "Rozmowy w tańcu" czyta się wyśmienicie, trochę jak pamiętnik, trochę jak powieść obyczajową, w której pełno smaczków i ciekawostek. I tylko szkoda, że sama Agnieszka Osiecka jakoś ciągle mnie do siebie do końca nie przekonała... Może następnym razem.

"Rozmowy w tańcu" pozwoliły mi odkryć trochę inną Osiecką, choć i tutaj wyraźnie widać, że nie była to kobieta, która dawała sobie 'w kaszę dmuchać'. Podczas tych czternastu wieczorów spędzonych na rozmowie z drugą, nieujawnioną w książce kobietą, dowiadujemy się nie tylko kilku ciekawych rzeczy, na temat życia samej Agnieszki. Wywiady te bowiem, to również kopalnia wiedzy...