Dawno nie miałam tak mieszanych uczuć po przeczytaniu książki. Zaczęło się ciężko, jakby sam autor dopracowywał styl i klimat powieści, jakby wciąż szukał. I sama nie jestem pewna, czy po prostu to znalazł, czy odpuścił czy może ja przywykłam. I podobnie rzecz ma się z fabułą. Początkowo to zbiór pozornie niezwiązanych ze sobą opowieści, które łączy w zasadzie miejsce akcji. Da się jednak szybko zauważyć, że tam, gdzie kończy się jedna historia, zaczyna się druga. Trzeba tutaj dodać, że jestem dość nietypowym czytelnikiem – potrafi urzec mnie forma, nawet jeśli sama treść nie zdążyła wciągnąć. I początkowo tak właśnie było – lubię doszukiwać się związków między postaciami czy też przyczynowo-skutkowych, więc to nieźle przykuło moją uwagę. A później się po prostu wciągnęłam. Przeskakiwanie od postaci do postaci, od miejsca do miejsca, buduje specyficzny klimat zawieszenia czytelnika. Sprawia że chce się czytać dalej, poznać wszystkie motywy i możliwe powiązania i zależności między bohaterami. A tych czasami jest zaskakująco sporo, choć nawet o tym nie wiedzą.
Rozważań natury filozoficznej nie oceniam, bo to mocno subiektywna kwestia. Ujęło mnie jednak dość mocno w niektórych miejscach zaakcentowane poczucie beznadziei , bezradności wobec kolei przewrotnego losu.
Czy poleciłabym tę książkę? Myślę że warto samemu wyrobić sobie opinię na jej temat, gdyż jest zdecydowanie jedną z bardziej specyficznych, jakie zdarzyło mi się przeczytać.

Dawno nie miałam tak mieszanych uczuć po przeczytaniu książki. Zaczęło się ciężko, jakby sam autor dopracowywał styl i klimat powieści, jakby wciąż szukał. I sama nie jestem pewna, czy po prostu to znalazł, czy odpuścił czy może ja przywykłam. I podobnie rzecz ma się z fabułą. Początkowo to zbiór pozornie niezwiązanych ze sobą opowieści, które łączy w zasadzie miejsce...