Trudno uwierzyć jak dalece jesteśmy w stanie podporządkować się pracodawcy... Czy rzeczywiście Nanny znosi "humory" pracodawców, brak szacunku i wyzysk tylko w trosce o swojego podopiecznego, chroniąc go przed samotnością i odrzuceniem ze swojej rodziny. A może jej trudne relacje z matką chłopca to konsekwencja jej braku asertywności? Pewnie też. Jednak jedno jest pewne rodzice Grayera nie zasługują na dziecko, tak jak nie zasługują na suczkę, którą - szczęśliwie dla niej i dla samego Grayera - oddają w lepsze ręce. Co do samego Grayera pozostaje wierzyć, że uda mu się zaufać kolejnejrr niani i nie obwiniać siebie za odejście poprzednich. Oczywiście, żadna z nich nie zastąpi mu miłości rodziców...
Ktoś powie: "przecież to fikcja literacka". W tym wypadku tak, ale ile jest takich przypadków, w których dziecko staje się jednym z punktów w planie tzw. "życiowego sukcesu", tak jak kariera zawodowa, budowa domu, odpowiedni status materialny, dodajmy jeszcze "dziecko, które spłnia oczekiwania rodziców, realizuje ich ambicje".

Trudno uwierzyć jak dalece jesteśmy w stanie podporządkować się pracodawcy... Czy rzeczywiście Nanny znosi "humory" pracodawców, brak szacunku i wyzysk tylko w trosce o swojego podopiecznego, chroniąc go przed samotnością i odrzuceniem ze swojej rodziny. A może jej trudne relacje z matką chłopca to konsekwencja jej braku asertywności? Pewnie też. Jednak jedno jest pewne...