Genialna książka. Bez lukru i cukru, opisy ludzi, których okrzyknięto świętymi za ich wkład w rozwój biznesu kościoła i na potrzeby marketingu katolickiego. Wszystko pięknie osadzone w kontekście historycznym.

Genialna książka. Bez lukru i cukru, opisy ludzi, których okrzyknięto świętymi za ich wkład w rozwój biznesu kościoła i na potrzeby marketingu katolickiego. Wszystko pięknie osadzone w kontekście historycznym.

Po cóż to agnostyk bierze się za żywoty świętych? Ano po to, by je "poprawić", a że z czasem nasunęły się nowe wątki, konieczność przeredagowania i uzupełnienia, rzecz dojrzała do tego by "poprawić ją ponownie".Jaki jest efekt? Ano dość mizerny... Obawiam się, że każdy, kto pobieżnie choćby z dziejami polskiego katolicyzmu się zapoznał, niewiele z tej nader obszernej książki dowie się nowego. Pojawia się tu wprawdzie kilku świętych mniej znanych (uznajmy za takowych Jozafata Kuncewicza i Klemensa Marię Hofbauera) i przybliżenie ich sylwetek może być cenne. Jeśli jednak ktoś historią Kościoła Katolickiego choć trochę się interesuje i - jako się rzekło - nawet i pobieżną zawarł z nią znajomość, tego nie zaskoczą rewelacje o "zmitologizowanym" kulcie św. Stanisława biskupa, o wybuchowym temperamencie Jadwigi Andegaweńskiej, objawieniach Faustyny Kowalskiej, czy antysemityzmie "Rycerza Niepokalanej", że o skróconym kalendarium pontyfikatu Jana Pawła II i jego karmelitańskiej duchowości już nie wspomnę. Mawiano niegdyś "nihil novi sub sole". Tak jest i w przypadku tej rzekomo sensacyjnej publikacji. Srodze zawiedzeni będą ci, którzy liczą na kolejny "antychrześcijański" bestseler w rodzaju dzieł Zenona Kosidowskiego (choć ze zrozumiałych względów apologią katolicyzmu książka prof. Mikołejki także być nie może). Jest to zaledwie subiektywny (i to bardzo, skoro źródłem pomocnym do spisania dziejów Jana z Dukli okazała się poczytna książka Andrzeja Stasiuka) zbiór przemyśleń autora o tym czym polski katolicyzm był w przeszłości, czym jest obecnie, czym być mógł i czym być powinien. Jest to też książka o historii Polski, bo przecież dziejów naszych nie da się opowiedzieć nie uwzględniwszy wspomnianych już Stanisława biskupa i Jadwigi Andegaweńskiej (której z inną z bohaterek książki, Jadwigą Śląską, pomylić nie sposób, bo i charaktery odmienne i typ świętości też jakby nieco inny). Wymieniona już postać Jozafata Kuncewicza to z kolei znakomity pretekst do trafnych rozważań o unii brzeskiej, a krótki biogram św. Wacława Czeskiego daje dobrą okazję do przemyślenia związków między wiarą a polityką. Ostatecznie więc nie jest znowu tak źle, ale intelektualista tej rangi co prof. Mikołejko mógł swoich czytelników uraczyć czymś dużo, dużo lepszym.

Po cóż to agnostyk bierze się za żywoty świętych? Ano po to, by je "poprawić", a że z czasem nasunęły się nowe wątki, konieczność przeredagowania i uzupełnienia, rzecz dojrzała do tego by "poprawić ją ponownie".Jaki jest efekt? Ano dość mizerny... Obawiam się, że każdy, kto pobieżnie choćby z dziejami polskiego katolicyzmu się zapoznał, niewiele z tej nader obszernej...

Trudna lektura. Mikołejko pisze w dość specyficzny sposób, czasem zawiły i to nie raz przeszkadzało mi w odbiorze.
Według mnie autor zbyt dużo miejsca poświęcił "okolicznościom" życia świętych, np. dokładnie opisywał losy członków rodziny czy bardziej skupiał się na kanonizacji lub pośmiertnym kulcie.
Rozczarował mnie również brak bibliografii i przypisów. Wszystkie źródła autor wymienia w treści, najczęściej w nawiasach, co nie tylko nie pozwala na przejrzenie wszystkich pozycji naraz, ale także wybija z rytmu w czasie czytania. Mnie bardzo to przeszkadzało.
Widać jednak, że jest to rzetelne opracowanie, Mikołejko opiera się na wielu źródłach, więc pomimo tych kilku wad warto je przeczytać.

Trudna lektura. Mikołejko pisze w dość specyficzny sposób, czasem zawiły i to nie raz przeszkadzało mi w odbiorze.
Według mnie autor zbyt dużo miejsca poświęcił "okolicznościom" życia świętych, np. dokładnie opisywał losy członków rodziny czy bardziej skupiał się na kanonizacji lub pośmiertnym kulcie.
Rozczarował mnie również brak bibliografii i przypisów. Wszystkie źródła...

Opracowanie godne uwagi, jednak napisane dosyć trudnym językiem, dla mnie jako przeciętnego czytelnika wymagało sporego skupienia i wcale nie czytało się szybko.

Opracowanie godne uwagi, jednak napisane dosyć trudnym językiem, dla mnie jako przeciętnego czytelnika wymagało sporego skupienia i wcale nie czytało się szybko.

Z większością bohaterów książki spotykamy się od młodości. Ja również większość z nich znałem i miałem o nich ugruntowane zdanie. Zbigniew Mikołejko pokazał świętych na nowo. Czasami więcej tu polityki, czasami wiary, a czasami, jak w przypadku Stanisława Kostki, opisu stosunków społecznych.
Niesamowite jest zestawienie męczeństwa Andrzeja Boboli z przedśmiertnymi cierpieniami Lenina.
Rozdział poświęcony królowej Jadwidze jest genialny. Mikołejko dał jej głos, upodmiotowił ją. Teraz inaczej, pozytywnie widzę tę postać.
Mikołejko przywołuje dzieło Piotra Skargi o świętych. Nie lubię Skargi za jego fanatyzm religijny, ale jego stosunek do fizycznego umartwiania się jest również moim: "w tak ekstremalnych przypadkach - może być obecna i diabelska pokusa, i ludzka pycha, mroczna, pokraczna hybris w masce ascezy, tak zaprzeczna jawnym treściom i pobudkom pokuty."

Z większością bohaterów książki spotykamy się od młodości. Ja również większość z nich znałem i miałem o nich ugruntowane zdanie. Zbigniew Mikołejko pokazał świętych na nowo. Czasami więcej tu polityki, czasami wiary, a czasami, jak w przypadku Stanisława Kostki, opisu stosunków społecznych.
Niesamowite jest zestawienie męczeństwa Andrzeja Boboli z przedśmiertnymi...

„Żywoty świętych poprawione ponownie” autorstwa Zbigniewa Mikołejko jest to zupełnie nowy oraz mocno poszerzony zbiór opowieści o wielu polskich świętych, poczynając od świętego Wojciecha, a na Janie Pawle II skończywszy. Autor w niniejszej publikacji opowiada o filozofii oraz religii, przytaczając przy tym wiele ciekawych zdarzeń i ciekawostek. Mikołejko przytacza skomplikowane i miejscami burzliwe losy polskiego katolicyzmu, które wciągają od pierwszej do ostatniej strony.

Książka pełna jest paradoksów, ukazując, że nie każdy święty był naprawdę taki święty. Publikacja ta zawiera dogłębną analizę historyczną i filozoficzną religii, sprawiając tym samym, że jest to pozycja wręcz obowiązkowa dla osób zainteresowanych tym tematem. Autor drobiazgowo i wnikliwie przeanalizował żywoty polskich świętych, za co należą mu się spore brawa. Jest to publikacja ciekawa w interesujący sposób przedstawiająca dzieje polskiego katolicyzmu.

Zbigniew Mikołejko opisuje w niniejszej książce żywoty świętych wraz z wnikliwą analizą historyczną. Całość prezentuje się całkiem ciekawie i czyta się dość szybko. Autor posługuje się językiem barwnym i ciekawym, dzięki czemu lekturę można skończyć w dość szybkim tempie. Okładka prezentuje się okazale, a książka świetnie prezentuje się na półce. Publikacja została wykonana profesjonalnie, dokładnie zgłębiając temat licznych żywotów świętych, którzy czasami potrafili skrywać swoje mroczne tajemnice.

„Żywoty świętych poprawione ponownie” to pozycja niebanalna i nietuzinkowa, która wciągnęła mnie aż do ostatniej strony. Ciekawy język autora oraz szokujące postacie świętych sprawiły, że od lektury wręcz nie mogłem się oderwać. Z pewnością sięgnę jeszcze nie raz po publikacje tego typu, gdyż stwierdzam, że jak najbardziej warto. Lektura tej książki daje wiele do myślenia, nie dając o sobie zapomnieć po odłożeniu książki. Zachęcam, abyście sami do niej sięgnęli i zapoznali się z tymi żywotami świętych, którzy jak każdy człowiek potrafili popełniać błędy. Polecam.

http://fantasy-bestiarium.blogspot.com/2017/05/zywoty-swietych-poprawione-ponownie.html

„Żywoty świętych poprawione ponownie” autorstwa Zbigniewa Mikołejko jest to zupełnie nowy oraz mocno poszerzony zbiór opowieści o wielu polskich świętych, poczynając od świętego Wojciecha, a na Janie Pawle II skończywszy. Autor w niniejszej publikacji opowiada o filozofii oraz religii, przytaczając przy tym wiele ciekawych zdarzeń i ciekawostek. Mikołejko przytacza...

No cóz, nie wszyscy święci byli tacy święci. W kilku rozdziałach brak analizy psychiatrycznej. Mikołejko jednak zajmuje się historią i filozofią religii, dlatego też ograniczył się do faktów, a resztę niech dopowiedzą sobie czytelnicy. Książka godna uwagi

No cóz, nie wszyscy święci byli tacy święci. W kilku rozdziałach brak analizy psychiatrycznej. Mikołejko jednak zajmuje się historią i filozofią religii, dlatego też ograniczył się do faktów, a resztę niech dopowiedzą sobie czytelnicy. Książka godna uwagi