POWAŻNA BŁAHOSTKA

Ewa Nowak chyba nie odpoczywa od pisania, bo co chwila na rynku pojawiają się jej kolejne książki, ale to dobrze. W końcu powieści, które wychodzą spod jej ręki należą do jednych z najlepszych rodzimych przeznaczonych dla młodzieży, a sama autorka nigdy nie schodzi poniżej pewnego poziomu. I tak też jest tym razem.

Główną bohaterką „Błahostki i kamyka” jest nastoletnia Marlena, która rodziców straciła w dzieciństwie. Teraz, wychowywana przez cudownego dziadka, a w wakacje spędzająca dni u wujostwa w Kanadzie, wiedzie zdawałoby się dobre życie. Niestety strata matki i ojca pozbawiła ją pewności siebie i pozostawiła w rozdarciu. Pełna sprzeczności Marlena skończyła właśnie gimnazjum i szykuje się do nauki w liceum, wcześniej czeka na nią jednak kolejny wyjazd do Kanady, gdzie spędzi czas z uwielbianą Shirą. Nie przejmuje się tym, że nie została przyjęta do jednej ze szkół, dziadek także nie widzi w tym nic złego – „Będziesz miała blisko”, mówi. A jednak nastolatka daleka jest od choćby zadowolenia. Uparcie wierzy, że inni mają lepiej, uważa, że jej życie jest tragiczne, pogrążając się w depresyjnych myślach. Łzy maskuje kupowaną z pasjami cebulą dormo, której przyrządzanie jest idealnym usprawiedliwieniem zaczerwienionych oczu. Na progu dorosłości stara się wypaść jak najlepiej, ale czy nie stara się za bardzo?

Ewa Nowak uwielbia skrzywionych przez życie bohaterów. Każda jej powieść, którą czytałem, wychodziła z tego prostego założenia by wrzucić pełną kompleksów nastoletnią postać w labirynt zwyczajnego, prostego (a zatem pełnego pułapek i kłopotów) życia i zobaczyć co wyniknie z tego eksperymentu. Marlena, jak widać powyżej, doskonale pasuje do tego wzorca. To dziewczyna, która nie potrafi żyć bez swojego cierpienia. Nie ma wcale gorzej, niż inni, ma po prostu inaczej – tutaj lepiej, gorzej tam. Życie jak każde inne, z tym, że Marlena gorzej sobie z nim radzi niż inni. I na tym opiera się cała siła i psychologiczna prawda „Błahostki i kamyka”.

Zresztą realizm należy do najmocniejszych stron pisarstwa Ewy Nowak. Autorka nie jest ostra, nie prezentuje wulgarnego języka i podobnych rzeczy charakterystycznych dla nastolatków, a jednak wiernie odzwierciedla ich codzienność i problemy. Ich charaktery, lęki, radości, smutki i wahania. Zarówno chłopaków, jak i dziewczyn. „Błahostka i kamyk” dedykowane jest przede wszystkim tym drugim, ale nie ograniczałbym odbiorców tylko i wyłącznie do płci pięknej. Każdy znajdzie tu coś dla siebie, jeśli tylko zainteresowany jest mądrą literaturą młodzieżową. Polecam zatem.

Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/09/08/blahostka-i-kamyk-ewa-nowak/

POWAŻNA BŁAHOSTKA

Ewa Nowak chyba nie odpoczywa od pisania, bo co chwila na rynku pojawiają się jej kolejne książki, ale to dobrze. W końcu powieści, które wychodzą spod jej ręki należą do jednych z najlepszych rodzimych przeznaczonych dla młodzieży, a sama autorka nigdy nie schodzi poniżej pewnego poziomu. I tak też jest tym razem.

Główną bohaterką „Błahostki i kamyka”...