Nie musiałam obywać się długo bez towarzystwa don Camillo i Peppona, gdyż nabrałam całkiem szybko ochotę na kolejną część z ich przygodami. Zgodnie z chronologią jest to drugi zbiór opowiadań włoskiego pisarza. Jeśli wierzyć przedmowie, powstał on w wyniku jego… prokrastynacji. Nie trzeba nawet wspominać, że była to dobra decyzja. Kolejne opowiadania nie odstają od tych z poprzedniej części. Autor nawet nieco rozbudował swój mały światek z Niziny Padańskiej. Poznajemy sporo nowych osób i nieznane nam wcześniej miejsca.

Nie zawsze jest w tej zbieraninie osadników wesoło. W tej części jest często nerwowo i smutno. Wioska przypomina nieco wnętrze krateru wulkanicznego. Czasami jest spokojnie, ale niekiedy robi się tam dosłownie gorąco. Raczej trudno polubić tych porywczych ludzi, gdy mamy z nimi do czynienia częściej niż w dwóch czy trzech opowiadaniach. Lepiej się nieco zdystansować i spojrzeć na te opowieści trochę przez pryzmat czasu i oczywiście regionu. To, co jest dla nas dzisiaj niewłaściwe, było kiedyś normalką. Do tego dochodzi jeszcze fakt, że ten wiejski obraz jest zniekształcony.

Don Camillo i Peppone niewiele się przy tym zmienili. Pozostają wierni nie tylko sobie, ale także swoim napiętym relacjom. To bardzo dobrze, bo jakoś trudno wyobrazić sobie inaczej, a dzięki temu zabiegowi nigdy nie jest nudno.

Swoją drogą odkryłam tuż po przeczytaniu tej części, że można także poznać te historyjki w całkiem znośnej formie komiksowej. Poświęcono w nich kilka słów o autorze i sporządzono mapkę wioski, która trochę lepiej zobrazowała ten rozrastający się z każdą częścią teren. Dzięki tym komiksom można spojrzeć na te historie z innej strony, ale raczej wątpię, żeby ta seria doczekała się premiery w Polsce.

Nie musiałam obywać się długo bez towarzystwa don Camillo i Peppona, gdyż nabrałam całkiem szybko ochotę na kolejną część z ich przygodami. Zgodnie z chronologią jest to drugi zbiór opowiadań włoskiego pisarza. Jeśli wierzyć przedmowie, powstał on w wyniku jego… prokrastynacji. Nie trzeba nawet wspominać, że była to dobra decyzja. Kolejne opowiadania nie odstają od tych z...

Książka zdecydowanie nadaje się dla wszystkich, którzy lubią dobrze napisane obyczajówki oraz posiadają choć szczątkową wiedzę historyczną. Ode mnie dostaje 8/10 punktów za ten mądry, wrażliwy rodzaj humoru, który tak rzadko spotyka się w dzisiejszych książkach

*http://magazyn-opinii.blogspot.com/2016/09/may-swiatek-don-camillo-i-jego-trzodka.html

Książka zdecydowanie nadaje się dla wszystkich, którzy lubią dobrze napisane obyczajówki oraz posiadają choć szczątkową wiedzę historyczną. Ode mnie dostaje 8/10 punktów za ten mądry, wrażliwy rodzaj humoru, który tak rzadko spotyka się w dzisiejszych książkach

*http://magazyn-opinii.blogspot.com/2016/09/may-swiatek-don-camillo-i-jego-trzodka.html

Najsmutniejsze w tym wszystkim jest to, że jest to książka na którą nie ma miejsca obecnie. Bo i po co i gdzie? Nie jest to żaden krzykliwy bestseller, bulwersująca nowość, nie napisał jej kontrowersyjny pisarz, nie ma wampirów, demonów, seksu. Jest tylko jeden wiejski ksiądz i jego parafia, gdzieś na Nizinie Padeńskiej. Powie ktoś, że temat konfliktu proboszcza z wójtem jest oklepany. Mamy swoje ,,Ranczo" i to wystarczy, po co jeszcze książka i to napisana prawie 70 lat temu. Fakt, może i temat oklepany ale warto sięgnąć i zagłębić się w te króciutkie opowiadania.

Don Camillo nie jest stereotypowym duchownym, wybuchowy, uparty, czasem nadgorliwy w swych działaniach. Jednak jego wiara i troska o parafian są ogromne i potrafią przewyższyć wszelkie wady. Jego parafianie to też nie są spokojne owieczki - uparci, twardzi, nie dający sobie w kaszę dmuchać.

Wszystkie opowiadania napisane są z przymrużeniem oka, nie oznacza to jednak że są to śmieszne, lekkie anegdotki. Wiele porusza ważne, nawet współcześnie, problemy. Pozornie lekki ton sprawia, że jakoś bardziej docierają do świadomości i zmuszają do refleksji. Wartko sięgnąć, bo to przede wszystkim książka o ludziach dla ludzi.

http://podkoldra-deana.blogspot.com/2015/01/don-camillo-i-jego-trzodka-guareschi.html

Najsmutniejsze w tym wszystkim jest to, że jest to książka na którą nie ma miejsca obecnie. Bo i po co i gdzie? Nie jest to żaden krzykliwy bestseller, bulwersująca nowość, nie napisał jej kontrowersyjny pisarz, nie ma wampirów, demonów, seksu. Jest tylko jeden wiejski ksiądz i jego parafia, gdzieś na Nizinie Padeńskiej. Powie ktoś, że temat konfliktu proboszcza z wójtem...

Po przeczytaniu kilku pierwszych stron pomyślałam, że ta lektura za bardzo już trąci myszką i przyznam, że byłam rozczarowana, bo od dawna chciałam ją przeczytać. Ale pierwsze wrażenie było mylne. Zbiorek opowiadań o krewkim proboszczu don Camillo i nie-tak-bardzo-czerwonym wójcie Pepponem choć stary, to daje ogromną przyjemność. Pokochałam przygody tej dwójki za klimat, za Włochy z pierwszej połowy XX wieku, za niezrównany humor i czasem za łezkę w oku.

Po przeczytaniu kilku pierwszych stron pomyślałam, że ta lektura za bardzo już trąci myszką i przyznam, że byłam rozczarowana, bo od dawna chciałam ją przeczytać. Ale pierwsze wrażenie było mylne. Zbiorek opowiadań o krewkim proboszczu don Camillo i nie-tak-bardzo-czerwonym wójcie Pepponem choć stary, to daje ogromną przyjemność. Pokochałam przygody tej dwójki za klimat, za...

Nie potrafię ocenić "Trzódki". Dałam 10/10, ale mam świadomość, że grubo przesadziłam. Mimo wszystko, polecam jednak lekturę każdemu - jest przyjemna, dobra, różnorodna nastrojowo. Część tekstów jest może słabsza, niektóre mogą nużyć, ale dalej warto. Wcisnę to na pewno swoim dzieciom, ale raczej jak będą trochę starsze.

Nie potrafię ocenić "Trzódki". Dałam 10/10, ale mam świadomość, że grubo przesadziłam. Mimo wszystko, polecam jednak lekturę każdemu - jest przyjemna, dobra, różnorodna nastrojowo. Część tekstów jest może słabsza, niektóre mogą nużyć, ale dalej warto. Wcisnę to na pewno swoim dzieciom, ale raczej jak będą trochę starsze.

Przeczytałam całą serie - uśmialam się szczerze :)

Przeczytałam całą serie - uśmialam się szczerze :)

Kocham Guareschiego i wszystkie jego książki a szczególnie serię o Don Camillo. Kto jeszcze nie czytał, musi to zrobić. Pozycje obowiązkowe. Szczególnie dla tych, którzy lubią się pośmiać.

Kocham Guareschiego i wszystkie jego książki a szczególnie serię o Don Camillo. Kto jeszcze nie czytał, musi to zrobić. Pozycje obowiązkowe. Szczególnie dla tych, którzy lubią się pośmiać.

Książka zasługuje na wysoką ocenę! Niezwykle zabawna powieść zawierająca ponadczasowe wartości. Niby nie ma w niej nic skomplikowanego, ale w każdym rozdziale mamy "drugie dno". Coś wspaniałego..polecam!

Książka zasługuje na wysoką ocenę! Niezwykle zabawna powieść zawierająca ponadczasowe wartości. Niby nie ma w niej nic skomplikowanego, ale w każdym rozdziale mamy "drugie dno". Coś wspaniałego..polecam!

po włosku

po włosku

Jestem wdzięczny Bogu, że również działa na świecie w taki sposób, w jaki jest to opisane w tej książce.

Jestem wdzięczny Bogu, że również działa na świecie w taki sposób, w jaki jest to opisane w tej książce.