Zbiór pełnych ciepła i humoru opowiadań. Ciekawy obraz powojennych Włoch. Lubię wracać do tej książki.

Zbiór pełnych ciepła i humoru opowiadań. Ciekawy obraz powojennych Włoch. Lubię wracać do tej książki.

Niestety dla mnie książka tylko jest dobra, trochę się zawiodłem. Szczególnie rodzajem humoru. Być może przyczyną tego było czytanie jej po kolejnej lekturze opowiadań J.Sawaszkiewicza (seria z Tatkiem) , a humor polski i absurdy naszej ojczyzny bardziej do mnie przemawiają. Być może zbyt dużo oczekiwałem od tej książki."Rodzinka" co nie da się ukryć, pomimo niektórych uniwersalnych dylematów/wniosków/morałów trąci myszką. Ciężar lektury w dużej mierze związany był również z postacią żony głównego bohatera ; po prostu była irytująca , ciężkostrawna , aby nie nazwać jej po prostu wariatką.Pomiędzy satyrą a bezmyślnością jest jak dla mnie jednak zbyt duża różnica.

Niestety dla mnie książka tylko jest dobra, trochę się zawiodłem. Szczególnie rodzajem humoru. Być może przyczyną tego było czytanie jej po kolejnej lekturze opowiadań J.Sawaszkiewicza (seria z Tatkiem) , a humor polski i absurdy naszej ojczyzny bardziej do mnie przemawiają. Być może zbyt dużo oczekiwałem od tej książki."Rodzinka" co nie da się ukryć, pomimo niektórych...

Zamieniłam rodzinkę.pl na rodzinkę Guareschiego i nie żałuję. Co prawda to nie polskie realia, ale ciepło i humor bije z każdej strony. Proste historyjki mogą być dla nas elementem rozrywki i odpoczynkiem dla zmęczonego umysłu lub też zachętą do refleksji nad kondycją naszej codzienności. Bo któż z nas nie powiedziałby o sobie, że jest maszynistą pociągu pospiesznego nr 136: "Za każdym razem, kiedy jestem na służbie i zbliżam się do fatalnego zakrętu, widzę piękną dziewczynę, która mnie pozdrawia i mówię sobie . Nuda mnie przytłacza, Margherito, i sprawia, że moja praca jest coraz cięższa, trudniejsza i bardziej niewdzięczna i rozpaczliwie pragnę cisnąć wszystko i przyjąć zaproszenie, które od lat czytam w oczach pięknej dziewczyny z tamtego okna. Ale zawsze zostaję, bo pamiętam historię maszynisty pospiesznego numeru 136. Nie zatrzymuję maszyny i nie skaczę, bo lękam się skończyć tak jak on. Ale czuję, że pewnego dnia przestanę się bać." Jak skończył maszynista? Doczytajcie sami. Polecam.

Zamieniłam rodzinkę.pl na rodzinkę Guareschiego i nie żałuję. Co prawda to nie polskie realia, ale ciepło i humor bije z każdej strony. Proste historyjki mogą być dla nas elementem rozrywki i odpoczynkiem dla zmęczonego umysłu lub też zachętą do refleksji nad kondycją naszej codzienności. Bo któż z nas nie powiedziałby o sobie, że jest maszynistą pociągu pospiesznego nr...

Kocham Guareschiego i wszystkie jego książki a szczególnie serię o Don Camillo. Kto jeszcze nie czytał, musi to zrobić. Pozycje obowiązkowe. Szczególnie dla tych, którzy lubią się pośmiać.

Kocham Guareschiego i wszystkie jego książki a szczególnie serię o Don Camillo. Kto jeszcze nie czytał, musi to zrobić. Pozycje obowiązkowe. Szczególnie dla tych, którzy lubią się pośmiać.

Książka pozornie o niczym, takie anegdtotki dnia codziennego nieco niecodziennej rodziny.
Mądra w szczegółach, nieco ironiczna i sceptyczna, może z naiwnym, czy trudnym do obronienia przesłaniem, ale, z drugiej strony, bardzo sympatycznym. I zupełnie prawdziwym

Książka pozornie o niczym, takie anegdtotki dnia codziennego nieco niecodziennej rodziny.
Mądra w szczegółach, nieco ironiczna i sceptyczna, może z naiwnym, czy trudnym do obronienia przesłaniem, ale, z drugiej strony, bardzo sympatycznym. I zupełnie prawdziwym

Odrobina humoru, szczypta ironii, miarka filozofii, trochę sceptycyzmu - przepis na opowiadanie gotowy!

Odrobina humoru, szczypta ironii, miarka filozofii, trochę sceptycyzmu - przepis na opowiadanie gotowy!