Jeśli przejdzie wam przez myśl przeczytanie tej serii, olejcie to i obejrzyjcie serial The 100 - (po przeboleniu pierwszych 3 odcinków) jest pod każdym względem o tysiąckroć lepszy od książek.

Od samego początku twierdzę, że książkowe The 100 można poziomem porównać do przeciętnego fanfica serialu. Wątki są bardzo prosto prowadzone (a ich rozwiązania jeszcze prostsze - patrz: rodzice Clarke) lub wprowadzone bez pomysłu co zrobić z nimi dalej (i autorka już nigdy więcej do nich nie wraca), bohaterowie dużo bardziej podpadają pod klisze, a romanse oraz ogółem emocje przytłaczają fabułę (zdecydowanie za dużo całowana i rzewnych dialogów w sytuacjach kryzysowych ;p). Za bardzo też wszystko jest czarno-białe - brakuje szarości tak świetnie pokazanej w serialu. Najlepszą postacią jest definitywnie Clarke, odchodząca od stereotypu damy w opresji, natomiast wątek Glass tak po prawdzie nie wiem czemu ma służyć - okej, rozwinęła się trochę i nie jest już tak denerwująca, ale o ile w poprzednich tomach plot ten dawał nam ogląd na to co dzieje się w kosmosie, w tym tomie był absolutnie bezużyteczny. Całość jest krótka i szybko się ją czyta. Plusik za bellarke - bardzo out-of-character bellarke w porównaniu do tego, do którego przywykłam, ale jeśli już wybierać, ich romantyczna dynamika wypada najlepiej spośród innych par.

Jest to naprawdę przeciętna opowieść napisana w przeciętnym stylu - osobiście chcę ją doczytać chyba tylko przez wzgląd na wrodzony upór oraz uwielbienie serialu, który rzeczywiście pokazuje co dało się z tego pomysłu wycisnąć.

Jeśli przejdzie wam przez myśl przeczytanie tej serii, olejcie to i obejrzyjcie serial The 100 - (po przeboleniu pierwszych 3 odcinków) jest pod każdym względem o tysiąckroć lepszy od książek.

Od samego początku twierdzę, że książkowe The 100 można poziomem porównać do przeciętnego fanfica serialu. Wątki są bardzo prosto prowadzone (a ich rozwiązania jeszcze prostsze -...