Tytuł książki jest mylący, gdyż sugeruje, że będzie to zapis wspomnień autora z działań w trakcie II wojny światowej.

Okazało się jednak, iż zapisy sięgają do lat '80 XX wieku, kiedy to autor przechodzi na wojskową "emeryturę".

Plus za to, że w pozycji brak ślepego wychwalania pod niebiosa radzieckiego oręża, a za to znajdziemy uczciwe podejście do tematu, w tym także krytykę rosyjskiego dowództwa.

Reasumując - książka jest zdecydowanie bardziej bezstronna od "Wiadomości" w TVPiS.

Tytuł książki jest mylący, gdyż sugeruje, że będzie to zapis wspomnień autora z działań w trakcie II wojny światowej.

Okazało się jednak, iż zapisy sięgają do lat '80 XX wieku, kiedy to autor przechodzi na wojskową "emeryturę".

Plus za to, że w pozycji brak ślepego wychwalania pod niebiosa radzieckiego oręża, a za to znajdziemy uczciwe podejście do tematu, w tym także...

Szczerze mówiąc jestem bardzo pozytywnie zaskoczony.Książka jest wydana ekonomicznie, klejona z ładną okładką, posiada dwie obszerne wklejki ze zdjęciami i zawiera 240 stron tekstu. Kupując ją spodziewałem się sporej dawki ideologii oraz mnóstwa "heroicznych wyczynów" pilotów. Na szczęście ideologii nie ma właściwie wcale a płonące stacje zapchane pociągami, zniszczone magazyny, miasta i mosty oczywiście są ale w dawce możliwej do przełknięcia i dodatkowo autor nie kładzie na te wyczyny specjalnego nacisku. Ale po kolei.
Książka to zapis życia autora w szesnastu rozdziałach/Wasilija Reszetnikowa/ od szkoły lotniczej do 1987 roku kiedy to odszedł na emeryturę. Lwia cześć /13 rozdziałów/ to opis wojennych losów autora na wszystkich frontach IIWS oczywiście na teatrze wschodnim /autor służył w lotnictwie bombowym dalekiego zasięgu/. Latał on od Krymu, przez Budapeszt po Berlin i Helsinki. Mamy tu ciekawy opis walk łącznie z zestrzeleniami /autor przez całą wojnę stracił kilka samolotów/, awaryjnymi lądowaniami, liczne opisy obrony przeciwlotniczej, trudów lotów i życia na froncie. Autor ciekawie opisuje kolegów, ich śmierć i ogólnie opisuje wielkie straty radzieckiego lotnictwa co jest bardzo rzadkie u autorów z za Buga. Do tego pisze całkiem szczerze nie zasłaniając się nadmiernym "bohaterstwem" załóg chociaż jak już wspomniałem trochę megalomani i bohaterstwa też przemyca. Dodatkowo potrafi krytycznie opisać dekowników, tchórzy i durniów oraz ich nietrafione decyzje co znacząco wpływa na prawdziwość historii i szczerość wypowiedzi - widzimy, że autor pisze niemal jak było nie owijając niczego zbytnio w "bawełnę".
Pozostałe 3 rozdziały to bardzo ciekawy opis wnoszący bardzo wiele informacji o rozwoju radzieckiego lotnictwa po IIWS. Mamy tu opisy wejścia do służby Tu-4 /kopii amerykańskiego B-29/, rozwój lotnictwa odrzutowego , zrzut bomby wodorowej /Car bomby/ oraz ostatniej próby powietrznego wybuchu jądrowego w którym autor brał osobiście udział.
Dodatkowo strukturę lotnictwa, loty nad biegunami, lądowania na lodzie i w stepie oraz spotkania z amerykańskimi lotniskowcami i ich samolotami. Te trzy rozdziały niosą naprawdę sporą dawkę informacji i również są opisane w sposób otwarty i interesujący.
Książka jest w całości równa choć tym dalej tym według mnie lepiej.
Moja rekomendacja: Książka ciekawa, napisana przystępnym językiem, niosąca dużo prawdziwej wiedzy bez wszechobecnej wśród rosyjskich autorów tamtych czasów propagandy sukcesu oraz propagandy ideologicznej. Mile zaskakuje swoją treścią i formą , mnie się bardzo dobrze czytało i bardzo mi się podobała. Warto po nią sięgnąć.

Szczerze mówiąc jestem bardzo pozytywnie zaskoczony.Książka jest wydana ekonomicznie, klejona z ładną okładką, posiada dwie obszerne wklejki ze zdjęciami i zawiera 240 stron tekstu. Kupując ją spodziewałem się sporej dawki ideologii oraz mnóstwa "heroicznych wyczynów" pilotów. Na szczęście ideologii nie ma właściwie wcale a płonące stacje zapchane pociągami, zniszczone...