Magdalena Kubasiewicz w swojej powieści „Wiedźma Jego Królewskiej Mości” zaprasza na drugą część tournée po Krakowie – stolicy Polanii, wielkiego królestwa, w którym magia jest żywa.

Zdawać by się mogło, że w Krakowie w końcu zapanował spokój. Nocny Król, który zesłał na miasto czarne chmury, został pokonany. Sara Weronika Sokolska utrzymała swoją pozycję Pierwszej Czarownicy Polanii i wiedzie spokojne życie na Wawelu.
Sielanka nie może jednak trwać długo.
Cała sprawa zaczyna się niewinnie – w sypialni Juliana pojawił się duch jednego z poprzednich władców. Sanika jest przekonana, że to czyjś kiepski dowcip. Kiedy jednak okazuje się, że całe miasto zostaje nawiedzone przez zgraję duchów, a nieznana nikomu Ciemność poluje na Weronikę, wszystko przestaje być proste i oczywiste.

Po przeczytaniu pierwszego tomu, opisującego przygody Sary Weroniki Sokolskiej, odczuwałam wielki niedosyt. Miałam wrażenie, że wątki nie zostały zamknięte w odpowiedni sposób, wiele rzeczy czytelnikowi nie wyjaśniono, a samo pochodzenie głównej bohaterki wzbudzało wiele wątpliwości.
Po lekturze Wiedźmy Jego Królewskiej Mości mogę zagłębić się w fotelu z kubkiem gorącej herbaty i zamruczeć z satysfakcją. Wszystko złożyło się tutaj ładnie w spójną całość.
Wydarzenia opisane w Wiedźmie Jego Królewskiej Mości są ściśle powiązane z akcją Spalić wiedźmę.
Jak dla mnie oba tomy są ze sobą tak spójne, że biorąc pod uwagę ich niewielką objętość, z powodzeniem mogły zostać wydane jako jedna książka.

Przy okazji recenzji Spalić wiedźmę pisałam, że Sara Weronika Sokolska niebezpiecznie ociera się o Marysuizm swoją osobą. Wydaje mi się, że sama Magdalena Kubasiewicz zdała sobie z tego sprawę.
Piekielnica pozostaje Piekielnicą. Nadal jest osobą niezwykle charakterną, która o każdej porze dnia i nocy gotowa jest wywołać awanturę i szczerze gardzi towarzystwem jakichkolwiek ludzi. W powieści Wiedźma Jego Królewskiej Mości na Sarę czekało więcej wyzwań. Bohaterka znalazła się w śmiertelnym niebezpieczeństwie i ostatecznie nie udało się jej tak łatwo zapanować nad sytuacją.
Zagłębiając się w książkę, miałam wrażenie, że Sara zaczęła dojrzewać. Na swój własny, nadal niezwykle buntowniczy sposób, ale jednak.

W całej powieści nie mamy wielu szans dowiedzieć się czegoś interesującego na temat pozostałych bohaterów pojawiających się na kartach książki. Chyba dlatego opisy spotkań Sary z Białą Czarodziejką dawały mi tyle frajdy. Fajnie było móc przeczytać o konfrontacji kobiet tak różnych, a jednocześnie tak podobnych. Spodobało mi się też to, że, podobnie jak Sara, Lidka zdała się zyskać na dojrzałości między pierwszym a drugim tomem. Dodatkowo Biała Czarodziejka zaczyna rozumieć, że z tytułem Pierwszej Czarownicy Polanii wiążą się nie tylko przywileje i szacunek innych.

Podsumowując…
…jak najbardziej polecam. Książka trzyma klimat. Opisane w niej wydarzenia stanowią dopełnienie i zamknięcie pierwszego tomu. Wszystkie niedociągnięcia, które wskazałam przy okazji recenzji Spalić wiedźmę, zostały poprawione w Wiedźmie Jego Królewskiej Mości. Jedynym poważniejszym zarzutem z mojej strony jest to, że oba tomy przygód Sary Weroniki Sokolskiej powinny zostać zamknięte w jednej książce. Rozbijanie ich na dwie oddzielne pozycje było bez sensu.
Każdemu, kto lubi urban fantasy i nie pogardzi swojskimi klimatami Krakowa, gorąco polecam Wiedźmę Jego Królewskiej Mości oraz jej poprzedniczkę Spalić wiedźmę. Świetna, lekka i przyjemna zabawa, która zapełni nam dwa wieczory.

Więcej moich recenzji znajdziecie na: http://mysliniekontrolowane.pl/

Magdalena Kubasiewicz w swojej powieści „Wiedźma Jego Królewskiej Mości” zaprasza na drugą część tournée po Krakowie – stolicy Polanii, wielkiego królestwa, w którym magia jest żywa.

Zdawać by się mogło, że w Krakowie w końcu zapanował spokój. Nocny Król, który zesłał na miasto czarne chmury, został pokonany. Sara Weronika Sokolska utrzymała swoją pozycję Pierwszej...