Zatruli nas! Okradli nas! Oszukali nas!
Najbardziej urzekające w tej książce, jest przeplatanie faktów dotyczących katastrof w Japonii na przełomie XX i XXI wieku z mitami, tradycją, kulturą, życiem i śmiercią. Czytelnik przenosi się z wiatrem opowieści do mitycznej rzeki, płynącej z duchami przodków, gdzie balansuje na krawędzi rzeczywistości, karmiony fantazją. To niezwykłe odczucie. W Japonii umarli żyją w gronie żywych, a opowiadane historie są jak lawiny śnieżne, z każdą następną opowiedziana historia jest cięższa, emocjonalnie uderza. Trudno się podnieć po tragedii. Ludzie, którzy przetrwali trzęsienia ziemi, wybuch elektrowni atomowej, czy tez wielkie fale Tsunami, w dalszym ciągu nie potrafią się odnaleźć w życiu, nieliczni idą do przodu.
Obraz tego zakątka świata staje się bardzo realistyczny, namacalny. Poznajemy każdy skrawek opuszczonej ziemi, drzewa, pomostu, drogi, czy tez domów, które żywioły porwały i rozrzuciły w odległych regionach. Ciągłe poszukiwania bliskich, znaków zostawionych po nich, przedmiotów, aby móc cokolwiek przy sercu trzymać związanego z zaginioną osoba, jest sprawą priorytetową.
Na tragedię nie można się przygotować, chociaż ludzie od kołyski są uczeni jak postępować w chwili zagrożenia. To tylko kilkanaście sekund, a katastrofa nie wybiera, może cię zastać w każdej sytuacji życia codziennego. Awaryjne ostrzeganie i miejsca dokąd można się ewakuować rozsiane są gęsto w rejonach zagrożonych. Nie każdy ma jednak szansę zdążyć, nie każde centrum kryzysowe może uratować.
Poza wieloma ciekawymi historiami dotyczącymi zmarłych, sposobu ich pochówku i ponownego odrodzenia, dowiadujemy się o wielu traumach, goryczy, żalu, braku nadziei i chęci życia. O tym jak ludzie czują się winni tego, że im się nie udało kogoś ochronić, uratować, a nawet nie umieją odnaleźć spokoju, dopóki nie odnajdą ciała. Trwają w wiecznym zawieszeniu.
Książka szeroko otwiera oczy na fakty dotyczące promieniowania radioaktywnego i jego skutków, nieustające usuwanie szkód, odkażanie i adoptowanie napromieniowanych terenów. Ubóstwo ludności umieszczonych w tymczasowych domach, czekających na możliwość powrotu na opuszczone ziemie. Każdy mieszkaniec zaopatrzony jest w miernik wskazujący wysokość napromieniowania, tak gęsto jak w europie znajdujemy tabliczki z nazwami ulic, tam stoją systemy informujące o sile napromieniowania danego obszaru.
Ale nie to jest dla człowieka najbardziej zabójcze, bardziej niszczycielski wpływ ma promieniowanie na relacje międzyludzkie, niszczy je bardziej niż geny. Ludzie oddalają się od siebie w strachu i zagrożeniu.
7 lat temu za pośrednictwem mediów nasze oczy chłonęły tragiczny los niewinnych ludzi, ale dopiero ta książka opisuje owe wydarzenia ze wszystkich możliwych stron. Wielki ukłon dla autorki.

Zatruli nas! Okradli nas! Oszukali nas!
Najbardziej urzekające w tej książce, jest przeplatanie faktów dotyczących katastrof w Japonii na przełomie XX i XXI wieku z mitami, tradycją, kulturą, życiem i śmiercią. Czytelnik przenosi się z wiatrem opowieści do mitycznej rzeki, płynącej z duchami przodków, gdzie balansuje na krawędzi rzeczywistości, karmiony fantazją. To...