- Jakie ciacho! Chcę go mieć, nie będę już sama, będziemy razem na zawsze.
Zaczęło się małżeństwo. - Nie chcę go już, nie dba o mnie, nie szanuje, ba on mnie nawet nie zauważa. Tylko pracuje, zarabia te swoje pieniądze. Gdyby jeszcze zarabiał po to, by żyło nam się lepiej i przyjemniej. Kwiaty mi kupił, nie powiedział przepraszam, ale kupił może jednak z nim będę. A co z dzieckiem? Pan Mąż nie chce nawet słyszeć, jeszcze nie teraz mówi mi, (a mam już przekroczoną trzydziestkę) na razie jestem nienadającą się do niczego babą, niezaradną życiowo ofermą.
„Czasem marzyłam, by dał mi choć jeden konkretny powód, dla którego mogłabym kazać mu spakować manatki i się wynosić. Jednak mąż idealny nie daje takich powodów. Mąż idealny, taki jak mój, zabija miłość powoli. Codziennie dolewa kroplę trucizny, której odrobinka nie szkodzi, ale gdy jest jej więcej, ma działanie śmiertelne”.
Buduje dla nas dom w Krakowie, a ja tak kocham morze. Tu się urodziłam, tu spędziłam dzieciństwo. Tu się pobraliśmy i tu mieszkamy nie chcę się przenosić do smoka!
Zdradziłam go, ale to przecież nie moja wina, trochę nawet niechcący wplątałam się w ten związek z Pawłem, a on niczego nie zauważył!
Denerwowało mnie chwilami zachowanie Ewy. Czy nie żyjemy po to by realizować swoje marzenia? Jeśli się wdepnęło w gówno to nie oznacza to, że tkwimy w nim po uszy.
Magdalena Witkiewicz napisała bardzo dobą powieść, powieść nie tylko dla kobiet choć pokazaną oczami kobiety Ewy. Ukazuje nam życie takie jakie jest, nie owija niczego w bawełnę, nie ma tu bajkowej miłości. To książka niesamowicie życiowa zmuszająca do refleksji. Autorka nie usprawiedliwia zdrady pogrążonej w samotności i stagnacji dziewczyny, pokazuje to, co wiemy z życia. Ile obok nas małżeństw żyjących nie ze sobą, ale obok siebie. Zdrada zawsze rujnowała związek, jest czymś do czego wstyd się przyznać, czymś obrzydliwym i złym.
Wielu mężczyzn zapatrzonych w swoje idee, mających czas na swoje hobby kosztem rodziny powinno sięgnąć po powieść Witkiewicz. I nie ważne, że nie pijesz, nie podnosisz ręki, nie bluźnisz dla niej marzenia prysły jak mydlana bańka, świat już się skończył. Bo gdzie nie ma miłości, nie ma już nic.

- Jakie ciacho! Chcę go mieć, nie będę już sama, będziemy razem na zawsze.
Zaczęło się małżeństwo. - Nie chcę go już, nie dba o mnie, nie szanuje, ba on mnie nawet nie zauważa. Tylko pracuje, zarabia te swoje pieniądze. Gdyby jeszcze zarabiał po to, by żyło nam się lepiej i przyjemniej. Kwiaty mi kupił, nie powiedział przepraszam, ale kupił może jednak z nim będę. A co z...