Bardzo mi się ta powieśc podobała. Tyle emocji i tyle nizgodnych zachowań. Polecam.

Bardzo mi się ta powieśc podobała. Tyle emocji i tyle nizgodnych zachowań. Polecam.

Przeczytałam już kilka książek tej Autorki i jeszcze nigdy się nie zawiodłam. Tym razem też nie. Zdecydowanie jestem fanką. Książki Pani Witkiewicz mają po prostu niesmowity klimat. Nie da się od nich oderwać, emocje są wręcz namacalne, fabuła bardzo ciekawa.
Odejmuję punkt jedynie za okładkę.

Polecam!

Przeczytałam już kilka książek tej Autorki i jeszcze nigdy się nie zawiodłam. Tym razem też nie. Zdecydowanie jestem fanką. Książki Pani Witkiewicz mają po prostu niesmowity klimat. Nie da się od nich oderwać, emocje są wręcz namacalne, fabuła bardzo ciekawa.
Odejmuję punkt jedynie za okładkę.

Polecam!

Historia jakich wiele, niby nic specjalnego, ale jednak bardzo dobrze napisana. Lektura w sam raz na wieczór.

Historia jakich wiele, niby nic specjalnego, ale jednak bardzo dobrze napisana. Lektura w sam raz na wieczór.

Czy każdy z nas prawo do szczęścia? Ja uważam, że tak ale musi sam na to szczęście pracować. Autorka w książce opowiada o szczęściu, do którego długą drogę musiała przebyć główna bohaterka Ewa. Jest także opowieść o najgorszym rodzaju samotności, czyli samotności we dwoje, o pracoholizmie, miłości, zdradzie, chęci posiadania dziecka, niezrozumieniu i bezwarunkowej przyjaźni. Mimo ważnej tematyki książkę czyta się szybko, lekko i przyjemnie. Niestety w realnym życiu znam też takie pary jak Ewa i Maciek, które długo błądziły nim zaznały szczęścia. Znam też takie, którym do dziś się udało. Dlatego walczcie o siebie, swoje szczęście. Autorka pokazuje, że choć droga może być wyboista to warto.

Czy każdy z nas prawo do szczęścia? Ja uważam, że tak ale musi sam na to szczęście pracować. Autorka w książce opowiada o szczęściu, do którego długą drogę musiała przebyć główna bohaterka Ewa. Jest także opowieść o najgorszym rodzaju samotności, czyli samotności we dwoje, o pracoholizmie, miłości, zdradzie, chęci posiadania dziecka, niezrozumieniu i bezwarunkowej...

Pochłonęłam w jeden wieczór, na długo zostanie w moim sercu. Jednak jest w niej coś, co sprawia że jest podobna do innych książek autorki. Jest napisana w sposób, że niezwykłe trudno się oderwać.

Pochłonęłam w jeden wieczór, na długo zostanie w moim sercu. Jednak jest w niej coś, co sprawia że jest podobna do innych książek autorki. Jest napisana w sposób, że niezwykłe trudno się oderwać.

Głos, który był bardzo potrzebny.
Nie usprawiedliwiając zdrady, nie tłumacząc nikogo - warto czasami spojrzeć na problem okiem innej strony.

Moim zdaniem warto przeczytać

Głos, który był bardzo potrzebny.
Nie usprawiedliwiając zdrady, nie tłumacząc nikogo - warto czasami spojrzeć na problem okiem innej strony.

Moim zdaniem warto przeczytać

Brak zrozumienia, błędy młodości i wiara w zmianę bez próby jej dokonania. Czytając tak szybko można osądzać, dlatego warto dotrzeć do końca, aby spróbować znaleźć powód, przyczynę do takich a nie innych wyborów. Można byłoby szybko znaleźć rozwiązanie, radę, sposób ale to tylko suche myśli pozbawione naturalnych wrażeń, odruchów, przeżyć. Nie bądźmy psychologiem nie swoich wyborów, pozostawmy to specjalistom. Książka świetna pozwalająca zachować dystans do rzeczywistości ucząc się na cudzych błędach nie swoich.

Brak zrozumienia, błędy młodości i wiara w zmianę bez próby jej dokonania. Czytając tak szybko można osądzać, dlatego warto dotrzeć do końca, aby spróbować znaleźć powód, przyczynę do takich a nie innych wyborów. Można byłoby szybko znaleźć rozwiązanie, radę, sposób ale to tylko suche myśli pozbawione naturalnych wrażeń, odruchów, przeżyć. Nie bądźmy psychologiem nie swoich...

Historia jakich wiele, napisana w sposób dynamiczny przez co bardzo szybko się czyta. Czasami denerwuje brak konsekwencji bohaterki, ale cóż tak w życiu bywa.

Historia jakich wiele, napisana w sposób dynamiczny przez co bardzo szybko się czyta. Czasami denerwuje brak konsekwencji bohaterki, ale cóż tak w życiu bywa.

Książka jest napisana dobrze, a w zasadzie bardzo dobrze.

Temat cięki, smutny ale nie stety bardzo często pojawiający się w wielu małżeństwach.

Związek Ewy i Maćka, niby idealny, ale tylko na początku. A jak wiadomo na początku prawie zawsze jest idealnie, a później okazuje się, że "nie dotarli się". Pojawiają się różnice, różne marzenia inne pragnienia.
Czy komuś ten schemat się z czymś kojarzy?

Kurczę, jestem facetem i nie miałem problemu z przeczytaniem tej książki, ale muszę to napisać; z Maćka to kawał gnoja. ( Takich osób jest ogroma - niestety ). Ale czy można ją usprawiedliwiać?

- pieniądz ponad wszystko, (ważny ale nie
najważniejszy )
- kariera najważniejsza ( dużo jest takich osób, a później
płacz, że za późno na to czy na tamto )
- brak słuchania współmałżonka ( taka postawa nie wróży
niczego dobrego )
- kłamstwo ( tego nie powinno być )
- oszukiwanie o swoich pragnieniach ( po co obiecywać co
kolwiek, jeżeli nie ma się zamiaru tego spełnić? No po co?
- zdrada ( nie powinna mieć miejsca ).

Tak, zdrada nie powinna mieć miejsca. Wystarczy, że jedno z nich żona/mąż zacznie nie szanować drugiej połówki - to do zdrady nie wiele potrzeba, a jeśli jest jeszcze jakiś wolny przyjaciel/przyjaciółka, to już jest kwestia czasu.

Smutna książka. Ona z marzeniami, on ma marzenia o "własnym JA".

W książce zostało napisane coś w stylu, że ta książka to taka instrukcja do obsługi kobiety. Czy oby na pewno?
A może raczej jak nie okazać się w przyszłości kompletnym idiotą!

Szczerze polecam przeczytać tę książkę - każdemu. Pouczająca.

Pozdrawiam

Książka jest napisana dobrze, a w zasadzie bardzo dobrze.

Temat cięki, smutny ale nie stety bardzo często pojawiający się w wielu małżeństwach.

Związek Ewy i Maćka, niby idealny, ale tylko na początku. A jak wiadomo na początku prawie zawsze jest idealnie, a później okazuje się, że "nie dotarli się". Pojawiają się różnice, różne marzenia inne pragnienia.
Czy komuś ten...

Zdrada to coś co kojarzy się z czymś złym i haniebnym. Coś co zabija miłość i wieloletnie budowanie relacji. A co jeśli tak naprawdę tej relacji nie ma, a miłość zamieniła się w poczucie obowiązku. Brak jakiegokolwiek uczucia w małżeństwie, pozbawienie bliskości i samotność mogą doprowadzić do romansu. Zakazanej relacji, która pozwala na chwilę zapomnienia i dająca poczucie bliskości, której nie otrzymuje się od współmałżonka. Właśnie na temat takich rozwarzań jest książka #opowieśćniewiernej, autorstwa @magdalenawitkiewicz od @wydawnictwo_wab. W powieści tej poznajemy Ewę, która dopuściła się zdrady. Czy od razu powinniśmy ją za to potępić? Myślę, że nie, gdyż historia, którą tu otrzymaliśmy napewno zmusza do refleksji i zastanowienia się na nad kilkoma aspektami. Ewa zdradziła swojego męża. Jednak nie zrobiła tego jedynie z pobudek stricte seksualnych. Sens tej zdrady jest o wiele głębszy. Nasza bohaterka żyje w związku małżeńskim z Maćkiem. Na pozór idealnym mężem, który nie pije, nie bije i ciężko pracuje na rodzinę. Jednak czy to świadczy już o tym, że jest wzorowym partnerem? Pogoń za pieniędzmi, ciągłe zmęczenie i zupełnie inne poglądy na życie doprowadzają do tego, że małżonkowie żyją tak właściwie obok siebie. Wszelkie starania ze strony Ewy, aby jakoś rozpalić to ledwo palące się uczucie zostają niedoceniane. Ewa czuje się z tym fatalnie. Brakuje jej bliskości, zrozumienia i takiej prawdziwej miłości. Rzeczywistość jednak okazała się bolesna, a życie w takim związku, gdzie przestała się czuć atrakcyjna i kochana doprowadzają, że Ewa wdała się w romans. Ta relacja pozwoliła kobiecie a nowo rozkwitnąć i poczuć się kobieco. Czy w związku z tym kobietę powinno uważać się za złą osobę? Czy należy się jej potępienie?
#opowieśćniewiernej to piękna i poruszająca bardzo ważne tematy książka. Brak miłości i samotność mogą być zapalnikiem do zdrady. Dlatego też warto dbać o swoje związki, aby takie takie sytuacje nigdy nie miały miejsca. Autorka genialnie ukazała nam odczucia jakie towarzyszyły bohaterce, co pozwala nam lepiej zrozumieć jej postępowanie. Polecam

Zdrada to coś co kojarzy się z czymś złym i haniebnym. Coś co zabija miłość i wieloletnie budowanie relacji. A co jeśli tak naprawdę tej relacji nie ma, a miłość zamieniła się w poczucie obowiązku. Brak jakiegokolwiek uczucia w małżeństwie, pozbawienie bliskości i samotność mogą doprowadzić do romansu. Zakazanej relacji, która pozwala na chwilę zapomnienia i dająca poczucie...