Galicja 1909 roku. Wszedł do głębokiego holu. Dworek wydawał się przestronny, takie wrażenie robił też z zewnątrz. Przywitał się ze służbą, ludźmi, którzy będą jego współpracownikami, ale i tymi, którzy będą uważnie mu się przyglądać każdego dnia. Erik nie dawał sobie dużo nadziei na prace w siedzibie rodu Reignerów. Tym większe było jego zdziwienie, gdy dostał się tu tak szybko. Miał być czyścibutem. Los jednak przeznaczył mu coś zupełnie innego.

Nie sądziłem, że to kiedyś napiszę, ale ta książką to jedna z najlepszych rzeczy jakie wyszły z szuflady Remigiusza Mroza. Patrząc na negatywne (w większości) opinie na jej temat, nie miałem jakiś wielkich oczekiwań. Ot, kolejne czytadełko. Ale kiedy już zacząłem czytać uświadomiłem sobie, że niezmiernie mi się to podoba. Może wpłynął na to retro klimat powieści, może bohaterowie, a może i sama fabuła? Myślę, że wszystko po trochu. Mróz już od pierwszych stron rzuca nas w wir akcji i intryg, manewrując pojawiającymi się sytuacjami, to z jednej, to z drugiej strony. Fajnie było znów cofnąć się w przeszłość, obserwować konwenanse z epoki i poczynania postaci. Wielowątkowość i spiski w rodzie sprawiają, że chcemy przybliżyć się do prawdy jak najszybciej. Mróz zafundował rewelacyjny thriller retro ze znakomitymi twistami. Pod długim czasie powrót do książek tego pisarza nie mógł być bardziej udany.


Zdarzały się chwile, gdy akcja nieco opadała i niektóre sytuacje działy się nazbyt gwałtownie. Troszkę to wybijało z lektury, nie mniej jednak całość czytało mi się wyśmienicie. Remigiusz Mróz kolejny raz stworzył barwnych bohaterów, dzięki którym odkrywanie tajemnic rodu Reignerów było jeszcze ciekawsze. Język powieści jak zawsze sprawił, że przez całą historię się wręcz płynęło, a słownictwo zostało wzbogacone o kilkanaście wyrażeń z epoki. Tło historyczne jak najbardziej na plus, choć wykonane dość pobieżnie. Autor pokazał mi, że w takich klimatach czuję się "jak ryba w wodzie" i oby to nie było jego ostatnie słowo w tym gatunku. Muszą być przecież jakieś kolejne sekrety czekające na odkrycie.

Galicja 1909 roku. Wszedł do głębokiego holu. Dworek wydawał się przestronny, takie wrażenie robił też z zewnątrz. Przywitał się ze służbą, ludźmi, którzy będą jego współpracownikami, ale i tymi, którzy będą uważnie mu się przyglądać każdego dnia. Erik nie dawał sobie dużo nadziei na prace w siedzibie rodu Reignerów. Tym większe było jego zdziwienie, gdy dostał się tu tak...