Duma i uprzedzenie Jane Austen jest podstawową lekturą na zajęciach z literatury angielskiej, ale nie wszyscy czytelnicy wiedzą, że XIX-wieczna powieść oryginalnie nosiła tytuł „First Impressions” [Pierwsze wrażenia]. Chociaż „Duma i uprzedzenie” było skończone już w 1796 roku, Austen nie mogła znaleźć wydawcy, dopóki w 1811 nie ukazała się jej inna powieść, „Rozważna i Romantyczna”. Treść „Pierwszych wrażeń” zostało znacznie zmieniona w latach 1811 i 1812, więc nowy tytuł najprawdopodobniej wyniknął z przekształconej fabuły.

Harper Lee postanowiła w końcu, że jej książka o konfliktach na tle rasowym będzie nosiła tytuł Zabić drozda, a nie jak pierwotnie planowała „Atticus” - ponieważ nie chciała umieszczać imienia żadnej postaci w tytule – nawet jeśli miałoby to być imię najbardziej wybijającego się bohatera książki.

Wydawcy książki Wiliama Goldinga sprzeciwili się, gdy chciał nadać swojej powieści - Władcy much - tytuł „Strangers from Within” [Obcy z wewnątrz] uznając go za zbyt absurdalny i jednocześnie zdradzający treść książki. „Władca much” to nawiązanie do hebrajskiego słowa Beelzebub – będącego jednym z imion szatana.

Margaret Mitchell planowała, że tytuł jej powieści, którą ostatecznie świat zna jako Przeminęło z wiatrem będzie brzmiał jak ostatnie zdanie książki: „Tomorrow is another day” - w polskim tłumaczeniu zdanie brzmi: „Życie się dzisiaj nie kończy”. Słowa „przeminęło z wiatrem” to cytat z początkowego wersu trzeciej strofy poematu Ernesta Dowsona, „Non sum qualis eram bonae sub regno cynarae”.

Roboczy tytuł powieści Tajemniczy ogród, czyli „Mistress Mary” [Panna Mary] nawiązuje do głównej postaci i do tego, jak została przedstawiona w książce. Frances Hodgson Burnett nazwała jeden z rozdziałów powieści „Panna Mary kapryśnica” (ang. Mary, Mary, Quite Contrary), odnoszący się do popularnej w Anglii dziecięcej rymowanki.

Maleńka Dorrit Charlesa Dickensa jest powieścią zaangażowaną społecznie, której bohaterowie są ofiarami klasowych nierówności i trudno ich obwiniać za sytuację, w której się znaleźli - stąd pierwotny tytuł „Nobody's Fault” [Niczyja wina]. Dickens zmienił tytuł, gdy zdał sobie sprawę, że społeczeństwo, w którym żył to raczej wspólna wina niż niczyja.

Wielki Gatsby miał pierwotnie nosić tytuł „Trimalchio in West Egg” [Trymalchion z West Egg]. Zmiana nastąpiła z obawy przez tym, że tytuł będzie zbyt niejasny dla czytelników. Trymalchion to jeden z bohaterów „Satyriconu” Gajusza Petroniusza. Francis Scott Fitzgerald zgodził się na zmianę, ale nie zmienił treści książki, w której zawarł cytaty z „Satyriconu”, opisujące Trymalchiona.

Najsłynniejsza powieść Nabokova Lolita miała nosić tytuł „Kingdom by the Sea” [Królestwo nad morzem]. Oba tytuły zostały zaczerpnięte z poematu „Annabel Lee” Edgara Allana Poego.

Istnieje mnóstwo teorii, dlaczego najbardziej znana książką Orwella ostatecznie została zatytułowana Rok 1984. Pierwotnie jednak miała ukazać się jako „The Last Man in Europe” [Ostatni człowiek w Europie]. Tytuł nawiązywał do osamotnienia wyraźnie odczuwanego przez Orwella w czasie tworzenia książki. Autor przebywał wtedy na szkockiej wyspie Jura. Czuł się tak samo odosobniony jak Winston, główny bohater powieści.

Oryginalny tytuł powieści Myszy i ludzie brzmiał „Something that happend” [Coś, co się wydarzyło]. Miał on wskazywać na to, że zdaniem Steinbecka nikt nie jest odpowiedzialny za to, co wydarzyło się w powieści. Jednak zainspirował się poematem Roberta Burnsa „Do myszy” i wybrał podobnie brzmiący tytuł dla swojej książki.

Wieża milczenia Remigiusza Mroza dość długo nosiła tytuł „Czerwone cedry", ostatecznie wydawca jednak stwierdził, że jest za mało kryminalnie. Ostatnio wydana powieść W cieniu prawa miała być sagą rodzinną i nazywać się „Pokolenia", ale koniec końców wyszedł z tego retro thriller prawniczy, więc autor musiał wymyślić coś innego.

Magdalena Witkiewicz bardzo lubi pisać książkę, gdy ma już gotowy tytuł. A jeszcze lepiej, gdy ma okładkę i tytuł. Niestety czasem jest tak, że wymyśli sobie tytuł, a wydawca uznaje, że jest on zupełnie niesprzedażowy. Najlepszym przykładem jest książka Opowieść niewiernej. Wymarzony, wyśniony tytuł autorki to „Cofnąć czas”. Jej zdaniem pasował idealnie. Gdy zobaczyła na okładce „Opowieść niewiernej" - była załamana. Czuła, że z jej książki zrobiono jakieś tanie, płytkie romansidło. Oczywiście, się buntowała, ale cóż. Zostało „Opowieść niewiernej" - teraz Magdalena Witkiewicz uważa, że to był świetny wybór. Niedawno ukazało się drugie wydanie książki, również pod tym samym tytułem. Po prostu bądź miało być „Prośbą o przyszłość". Jedyny tytuł, że którego pisarka nie jest zadowolona to Ballada o ciotce Matyldzie. Nawet przyjaciółka zwierzyła jej się, że ta „ciotka" w tytule ją zniechęcała. W drugim wydaniu Witkiewicz chciała zmienić tytuł na samo „Matylda", ale już tamten stary tytuł funkcjonuje i cóż - nie udało się.

źródło: www.independent.co.uk