Kariera literacka Dashiella Hammetta nie trwała długo gdyż zaledwie pięć lat, jednak ten krótki okres wystarczył aby, przy pomocy pięciu powieści i kilku tomów opowiadań stworzyć nowy gatunek literacki zwany czarnym kryminałem. Gatunek, który rozwijało potem wielu następców Hammetta, m.in. Raymond Chandler. Fakt, że Dashiell Hammett był główną inspiracją dla mojego ulubionego pisarza kryminałów był powodem dla którego zdecydowałem się przeczytać "Sokoła maltańskiego" uważanego za najlepsze dzieło Hammetta. Pomimo tego, książka mojej miłości nie zdobyła. Przynajmniej nie od razu.

Przede wszystkim ze względu na głównego bohatera, Sama Spade’a. Ten detektyw irytował mnie swoim trudnym, drażliwym charakterem. Natomiast akcja, według mojego wrażenia, zdawała się wlec bez jakiegokolwiek ciekawego punktu. Jednak po przeczytaniu „Sokoła maltańskiego” i spojrzeniu na niego z dystansu (a także, uczciwie przyznając, po przeczytaniu posłowia na końcu książki) zmieniłem na temat tej powieści zdanie.

Inaczej spojrzałem na detektywa Spade’a. Jasne, że jest wyjątkowo szorstki, często wobec osób, które na to nie zasługują. Jego wypowiedzi są dosadne i całkowicie pozbawione kwiecistego sarkazmu charakterystycznego dla detektywa Marlowe’a z opowiadań Chandlera. Niemniej jednak, choć metody jego pracy balansują na granicy uczciwości, Spade nie jest pozbawiony poczucia sprawiedliwości. Zdaje się, że ten świat w jakim żyje i zarabia na swoje utrzymanie zmusił go włożenia maski szorstkiego cynizmu. I choć ta maska mocno wrosła w jego twarz, Spade nie przestaje dążyć do sprawiedliwości, nawet kosztem własnych uczuć.

Jeśli chodzi natomiast o fabułę, to podtrzymuje, że nie jest łatwa w odbiorze. Większość akcji dzieje się w małych, niczym się nie wyróżniających pomieszczeniach: biurach i pokojach hotelowych. Zamiast malować miasto i jego mieszkańców autor stworzył pojedynek psychologiczny pomiędzy bohaterami. Akcja oparta jest głównie na długich dialogach, które stopniowo ukazują skomplikowany układ emocji i intryg. Chociaż, może nie? Może nie ukazują tylko coś ukrywają? Przecież nie można być pewnym niczyjej szczerości i nie można nikomu ufać. Dlatego właśnie ważna jest umiejętność patrzenia z dystansu oraz czytania między wierszami. Bo tam znajduje sie prawdziwa treść czego od razu nie zauważyłem.

W "Sokole maltańskim" każdy cos ukrywa. Zresztą, gwoli podsumowania, sama powieść ukrywa wielka literaturę pod pozorem nudnego czytadła.

Kariera literacka Dashiella Hammetta nie trwała długo gdyż zaledwie pięć lat, jednak ten krótki okres wystarczył aby, przy pomocy pięciu powieści i kilku tomów opowiadań stworzyć nowy gatunek literacki zwany czarnym kryminałem. Gatunek, który rozwijało potem wielu następców Hammetta, m.in. Raymond Chandler. Fakt, że Dashiell Hammett był główną inspiracją dla mojego...