Klimat noir taki wyczuwalny aby aby. Postacie kobiecie nieciekawe, charakterologicznie słabe. Co niby w noir kryminałach może być normalne, ale nawet ich łobuzersko-zaczepna-zalotność jest mało łobuzerska i zaczepna. W sumie tylko jedna postać jest ciekawa i nie jest to wcale główny bohater. Ciut za melodramatyczne. Chandler lepszy.

Klimat noir taki wyczuwalny aby aby. Postacie kobiecie nieciekawe, charakterologicznie słabe. Co niby w noir kryminałach może być normalne, ale nawet ich łobuzersko-zaczepna-zalotność jest mało łobuzerska i zaczepna. W sumie tylko jedna postać jest ciekawa i nie jest to wcale główny bohater. Ciut za melodramatyczne. Chandler lepszy.

Cięty język z nutką humoru. Przyjemna lektura, gdyż mnie większość kryminałów po prostu wycisza i uspokaja. Intryga całkiem interesująca chociaż morderstwa nie były praktycznie wcale istotne. Bardziej związałam się z postaciami niż z samym wątkiem.

Cięty język z nutką humoru. Przyjemna lektura, gdyż mnie większość kryminałów po prostu wycisza i uspokaja. Intryga całkiem interesująca chociaż morderstwa nie były praktycznie wcale istotne. Bardziej związałam się z postaciami niż z samym wątkiem.

To jest klasyka, którą po prostu trzeba przeczytać.

To jest klasyka, którą po prostu trzeba przeczytać.

„Sokół maltański” to klasyka gatunku. Kameralna powieść detektywistyczna znana jest większości z jej ekranizacji, jednak to właśnie na tej książce wszystko się zaczęło.

Do biura detektywów Spade’a i Archera przychodzi kobieta, która zleca mu odszukanie jej zaginionej siostry. Historia nabiera tempa, gdy giną kolejne osoby oraz gdy o pomoc prosi Joel Cairo, który chce odzyskać pewną wyjątkową statuetkę - Sokoła maltańskiego.
____
Trzeba przyznać, że Hammett zrobił kawał dobrej roboty. Stworzył bohatera, któremu nie wiemy czy kibicować. Jego słabość do kobiet są tak samo znane jak jego umiejętności detektywistyczne. Język jakim jest napisana książka potrafi zahipnotyzować. Choć jest trudny i bogaty we wszelkie opisy.

Historia jest naprawdę bardzo ciekawa. Tylko chyba nie koniecznie dla mnie…. Ilość postaci w tak krótkiej książce był dla mnie bardzo przytłaczający. Gubiłam się, kto kim jest, przez co książkę czytałam dość długo, a tym samym, nie umiałam się w pełni zaangażować w tę fabułę.

Myślę, że warto się z nią zapoznać z racji jej wkładu w świat literacki, a także poznaniu pióra autora pionierskich opowieści kryminalnych w stylu noir.

„Sokół maltański” to klasyka gatunku. Kameralna powieść detektywistyczna znana jest większości z jej ekranizacji, jednak to właśnie na tej książce wszystko się zaczęło.

Do biura detektywów Spade’a i Archera przychodzi kobieta, która zleca mu odszukanie jej zaginionej siostry. Historia nabiera tempa, gdy giną kolejne osoby oraz gdy o pomoc prosi Joel Cairo, który chce...

Dobrze zapowiadający się klasyk noir, który w pewnym momencie zaczął mnie nużyć. Dałam radę znieść typowego detektywa w starym stylu, wyrachowanego i niesamowicie kompetentnego, podobały mi się plastyczne opisy i nadająca klimatu gwara przestępcza. W pewnym jednak momencie erotyzacja relacji damsko-męskich oraz rozwlekłe dialogi kryjące wielopiętrowe intrygi osiągnęły niestrawny dla mnie poziom. Zakończenie również pozostawiło u mnie lekki niedosyt, chociaż muszę przyznać, że było dość zaskakujące. Ciekawie było przekonać się, jak bardzo od czasu publikacji "Sokoła..." zmieniły się trendy w literaturze (w tym podejście do postaci kobiecych),ale raczej szybko o tym utworze zapomnę.

Dobrze zapowiadający się klasyk noir, który w pewnym momencie zaczął mnie nużyć. Dałam radę znieść typowego detektywa w starym stylu, wyrachowanego i niesamowicie kompetentnego, podobały mi się plastyczne opisy i nadająca klimatu gwara przestępcza. W pewnym jednak momencie erotyzacja relacji damsko-męskich oraz rozwlekłe dialogi kryjące wielopiętrowe intrygi osiągnęły...

Dość sympatyczna ramotka, doceniam za retro klimat i tłumaczenie. Czy wytrzymała próbę czasu, tak jak twierdzą w opisie? Trudno powiedzieć, mnie trochę zgrzytała przede wszystkim w opisach bohaterów. Zagadką pozostaje jakim cudem główny bohater, czyli odpychający i antypatyczny typ z lepkimi łapami nie dostał w papę od żadnej z bohaterek

Dość sympatyczna ramotka, doceniam za retro klimat i tłumaczenie. Czy wytrzymała próbę czasu, tak jak twierdzą w opisie? Trudno powiedzieć, mnie trochę zgrzytała przede wszystkim w opisach bohaterów. Zagadką pozostaje jakim cudem główny bohater, czyli odpychający i antypatyczny typ z lepkimi łapami nie dostał w papę od żadnej z bohaterek

Krótka, zwięzła i bardzo klimatyczna klasyczna powieść kryminalna, prawdopodobnie przez większość osób kojarzona raczej ze względu na niemniej udaną ekranizację w 1941 roku. Główny bohater, Samuel Spade, to postać z silnym i mogącym wzbudzać podziw charakterem. Detektyw, którego zdecydowanie nie jest łatwo wpuścić w maliny. Polecam tę książkę, bawiłem się przy niej naprawdę dobrze (zwłaszcza, że nie oglądałem wcześniej filmu, więc sama fabuła była dla mnie niespodzianką).

---
> Psiakość, dziewczyno, świetny z ciebie facet - stwierdził i wyszedł.

> - (...) Jak powiedziałem, ten plan jest jednak zupełnie niepraktyczny, nie ma więc sensu poddawać go dalszej dyskusji, jak pan sam widzi.
- Sam tego wcale nie widzę - odparł Spade - ani też pan mi tego nie wykazał i raczej się panu nie uda.

> Chryste Panie! Nigdy wcześniej niczego nie kradliście, ludzie? Ale z was banda pluszaków!

> Kiedy traci się syna, zawsze można dorobić się drugiego... a sokół maltański jest tylko jeden.

> Nie będę dla ciebie frajerem.

Krótka, zwięzła i bardzo klimatyczna klasyczna powieść kryminalna, prawdopodobnie przez większość osób kojarzona raczej ze względu na niemniej udaną ekranizację w 1941 roku. Główny bohater, Samuel Spade, to postać z silnym i mogącym wzbudzać podziw charakterem. Detektyw, którego zdecydowanie nie jest łatwo wpuścić w maliny. Polecam tę książkę, bawiłem się przy niej naprawdę...

Nie wierz nigdy kobiecie ;)

Nie wierz nigdy kobiecie ;)

Niemal wiek temu Dashiell Hammett wydał powieść „Sokół maltański”. To kryminał noir, zresztą zekranizowany już w 1941r. z Humphreyem Bogartem w roli głównej. Autor zadbał o wartką akcję, barwne niejednoznaczne postacie i wodzenie czytelnika za nos. Detektyw Sam Spade i jego wspólnik Miles Archer podejmują się znalezienia siostry nowej klientki. Jednak nic nie jest tak łatwe, gdy trzeba się poruszać w sieci grubo tkanych kłamstw. Ktoś ginie, ktoś znika, innego pobiją, a w tle przygody z femme fatale (i dość przedmiotowe traktowanie płci pięknej) i tytułowy sokół. Spade jest kreowany na krewkiego cwanego detektywa, który z każdego problemu wyjdzie obronną ręką dzierżącą gustowny kapelusz i płaszcz. Hammett zadbał o tego typu szczegóły, jednocześnie dając kobietom drugoplanowe role, co w sumie nie dziwi biorąc pod uwagę rok powstania powieści. Sam Spade jest wyrachowany i nieprzewidywalny, dlatego tę powieść czyta się dobrze. Ogromnym atutem jest tłumaczenie, zwracające uwagę na te wszystkie ówczesne sakramenckie zwroty typu dostać pestkę, kropnąć kogoś czy stuknąć i to wszystko dzieje się po prostu z klasą.
Wspomniałam, że czyta się dobrze. Tak, ale bez takiego dreszczyku emocji, jakie towarzyszą współczesnej literaturze typu noir. Niemniej cieszę się, że miałam możliwość zapoznać się niejako w pierwowzorem gatunku.

Niemal wiek temu Dashiell Hammett wydał powieść „Sokół maltański”. To kryminał noir, zresztą zekranizowany już w 1941r. z Humphreyem Bogartem w roli głównej. Autor zadbał o wartką akcję, barwne niejednoznaczne postacie i wodzenie czytelnika za nos. Detektyw Sam Spade i jego wspólnik Miles Archer podejmują się znalezienia siostry nowej klientki. Jednak nic nie jest tak...

Zwykła książka z wątkiem przygodowo-detektywistycznym. Relacje damsko-męskie tandetne.

Zwykła książka z wątkiem przygodowo-detektywistycznym. Relacje damsko-męskie tandetne.