Do napisania tej recenzji skłoniła mnie lektura ... innych recenzji tej książki. Jednak współczesna choroba dominującej powierzchowności, pogoni za tanim blichtrem i brak subtelnego wyczucia skomplikowanej i wieloformatowej rzeczywistości niestety dosięga coraz większe rzesze czytelników. Dobrze, że jeszcze sięgają po książki - może z czasem przyjdzie to poczucie smaku?
Ja dla opisu tej książki posłużę się parafrazą opisu zaczerpniętego z innej książki : JEŻELI MIAŁBYŚ W ŻYCIU PRZECZYTAĆ TYLKO JEDEN KRYMINAŁ TO NIECH TO BĘDZIE TA KSIĄŻKA.
Owszem : Oko Ewy to książka, która nie epatuje wartką, dynamiczną akcją, tu nie ma wybuchających samochodów-pułapek, zabójców z siekierami, zwrotów akcji co 3 strony. Ale daje coś zupełnie innego. To książka, która od pierwszej strony wślizguje się pod nasze płaszcze, najpierw niczym delikatny dreszcz, a potem coraz bardziej wnika pod ubranie, przylega do skóry niczym lodowato chłodne ostrze noża by na koniec ogarnąć nas przejmującym zimnem.
Nie polubimy głównej bohaterki ani też komisarza norweskiej Policji. Nie polubimy ani córeczki głównej bohaterki ani jej koleżanki. Nie polubimy również zabitego mężczyzny. Książka oddaje jednak w nieprawdopodobny sposób klimat tego norweskiego zima jakie dominuje w przyrodzie i w sercach ludzi. Dlatego czas musi płynąć wolno, tak by odmierzać czarne sekundy, człowiek musi drżeć z niepokoju przed nadchodzącym wydarzeniem, które może być tylko jego wyimaginowanym obrazem. Kontakt między ludźmi musi być powierzchowny, szorstki. Dialogi krótkie, nieistotne. A opisy przyrody i wizje świata są jak miedzioryty, obrazy, które Ewa wyszarpuje czy odrywa z materii. Nawet uczucie jakie zaczyna kiełkować w Komisarzu Sejer do Ewy to raczej chora fascynacja (złem?) niż początek szansy na związek. Ta książka pozwala zrozumieć, co gra w tych lodowatych skandynawskich duszach, które potem wybuchają w typach takich jak Andres Brevik.
Jest również pocieszenie - jak dla kogoś Karin Fossum jest za trudna może przerzucić się na Anne Holt. Równie mroczna ale już bliżej tak oczekiwanej przez masy "konwencji" kryminału.

Do napisania tej recenzji skłoniła mnie lektura ... innych recenzji tej książki. Jednak współczesna choroba dominującej powierzchowności, pogoni za tanim blichtrem i brak subtelnego wyczucia skomplikowanej i wieloformatowej rzeczywistości niestety dosięga coraz większe rzesze czytelników. Dobrze, że jeszcze sięgają po książki - może z czasem przyjdzie to poczucie smaku?
Ja...