Pomijam to, że nie podoba mi się tytuł, wzbudza we mnie dreszcze, bo wyobrażam sobie pusty zakrwawiony oczodół i wyrwane oko na dłoni:) Nic z tych rzeczy nie spotka bohaterki, a kryminał nie jest krwawy. Tytułowa Ewa to zwykła kobieta, nie wolna od pokus, które to zaprowadzają ją tam, gdzie nie chciałby się znaleźć rozsądnie myślący człowiek. Jednak Ewa rozsądna nie jest, co chwilami mnie denerwowało, no ale jakby była logicznie i rzeczowo myśląca, to nie byłoby całej tej intrygi:) . Ciekawie skonstruowana postać śledczego, wzbudzająca sympatię zachęciła mnie do sięgnięcia po kolejny tom.

Pomijam to, że nie podoba mi się tytuł, wzbudza we mnie dreszcze, bo wyobrażam sobie pusty zakrwawiony oczodół i wyrwane oko na dłoni:) Nic z tych rzeczy nie spotka bohaterki, a kryminał nie jest krwawy. Tytułowa Ewa to zwykła kobieta, nie wolna od pokus, które to zaprowadzają ją tam, gdzie nie chciałby się znaleźć rozsądnie myślący człowiek. Jednak Ewa rozsądna nie jest,...

Zapoznałam się już z dwoma audiobookami autorki ale akurat tamta seria niezbyt mi się spodobała.

Ta książka natomiast jest kwintesencją skandynawskiego kryminału.

Żmudne dochodzenie wydawałoby się, że mało interesującej sprawy a właściwie dwóch morderstw, których pozornie nic nie łączy. Konrad Sejer trochę z flrgmatyczna dokładnością zaczyna przyglądać się morderstwu barwnej kobiety, którą udoszono we własnym domu i mężczyzny, którego zwłoki znaleziono w rzece.

Sprawy spaja postać Ewy - intrygujacej, samotnej malarki wychowującej córkę , walczącej z problemami finansowymi.
Kobieta ewidentnie ma kłopoty a tajemnice, które ukrywa wprowadzają w jej życie chaos i sprowadzają na nią niebezpieczeństwo.

Historia kryminalna, która ma swoje lata i w pewnych obszarach jest to odczuwalne. Konstrukcja opowieści może Was zaskoczyć, bohaterka zirytować a finał potwierdzić, że życie jest nieprzywidyawlne .

Zapoznałam się już z dwoma audiobookami autorki ale akurat tamta seria niezbyt mi się spodobała.

Ta książka natomiast jest kwintesencją skandynawskiego kryminału.

Żmudne dochodzenie wydawałoby się, że mało interesującej sprawy a właściwie dwóch morderstw, których pozornie nic nie łączy. Konrad Sejer trochę z flrgmatyczna dokładnością zaczyna przyglądać się morderstwu...

Bardzo dziwny był to kryminał, zupełnie nie klasyczny, ale jednak kryminał. Tylko że opowiedziany zupełnie nie po kolei. Najpierw trochę ze środka, kiedy znajdują się jedne zwłoki, potem trochę z przodu, kiedy były inne zwłoki, następnie trochę z końca i znowu ze środka. Albo jakoś tak, w każdym razie, zupełnie nie po kolei. Było to trochę irytujące, ale jednocześnie ciekawe.

Nie było też właściwie klasycznego śledztwa, albo może było w wersji zupełnie szczątkowej, jeśli w ogóle to, co było, można nazwać jakimkolwiek dochodzeniem. Było za to dużo dylematów moralnych. Zadziwień swoją własną osobą. Przyjaźni komisarza Sejera z małoletnim dzieciakiem i jego matką, oraz rodzinnych i przyjacielskich zawirowań.

A co najdziwniejsze w tym wszystkim, podobało mi się 👌. Nie, żeby mi dech zaparło z zachwytu, czy wrażenia, ale czytało się naprawdę fajnie i przyjemnie. Z ciekawością śledziłam postępowanie Ewy i jej, nazwijmy to, problemy. Ode mnie więc porządne mocne siedem gwiazdek. (zwłaszcza że to powieściowy debiut).

Bardzo dziwny był to kryminał, zupełnie nie klasyczny, ale jednak kryminał. Tylko że opowiedziany zupełnie nie po kolei. Najpierw trochę ze środka, kiedy znajdują się jedne zwłoki, potem trochę z przodu, kiedy były inne zwłoki, następnie trochę z końca i znowu ze środka. Albo jakoś tak, w każdym razie, zupełnie nie po kolei. Było to trochę irytujące, ale jednocześnie...

Długo mnie nie ciekawiła, potem rozkręciła sie i nawet zaskoczyło. I koniec, jakiś niedosyt, ale sięgne po drugą część

Długo mnie nie ciekawiła, potem rozkręciła sie i nawet zaskoczyło. I koniec, jakiś niedosyt, ale sięgne po drugą część

Hmm, na mnie ta książka nie zrobiła zbyt dobrego wrażenia. Strasznie wkurzała mnie główna bohaterka. Do tego za mało miałam tego śledczego i jego życia, jego emocji...
Liczyłam, że będzie kolejna seria do przeczytania - jednak jakoś nie czuję chemii...
Można sięgnąć, ale dla mnie bez szału... ;)

Hmm, na mnie ta książka nie zrobiła zbyt dobrego wrażenia. Strasznie wkurzała mnie główna bohaterka. Do tego za mało miałam tego śledczego i jego życia, jego emocji...
Liczyłam, że będzie kolejna seria do przeczytania - jednak jakoś nie czuję chemii...
Można sięgnąć, ale dla mnie bez szału... ;)

W ogóle mnie ta książka nie wciągnęła. Brak akcji, nieciekawa fabuła i irytująca bohaterka Ewa. Do tego główny bohater serii nie wyróżniający się bardziej niż drugoplanowe postacie.

W ogóle mnie ta książka nie wciągnęła. Brak akcji, nieciekawa fabuła i irytująca bohaterka Ewa. Do tego główny bohater serii nie wyróżniający się bardziej niż drugoplanowe postacie.

"Oko Ewy" to pierwsza książka p. Fossum, którą przeczytałam, bo ktoś mnie namówił na tę autorkę. Nie jestem zachwycona książką i zapewne nie chciałabym przeczytać kolejnej, gdyby nie postać Konrada Sejera, który ujął mnie jako życzliwy, ciepły człowiek. Dam zatem szansę autorce i sięgnę po kolejną jej książkę:)

"Oko Ewy" to pierwsza książka p. Fossum, którą przeczytałam, bo ktoś mnie namówił na tę autorkę. Nie jestem zachwycona książką i zapewne nie chciałabym przeczytać kolejnej, gdyby nie postać Konrada Sejera, który ujął mnie jako życzliwy, ciepły człowiek. Dam zatem szansę autorce i sięgnę po kolejną jej książkę:)

Świetny kryminał psychologiczny, a może to thriller? Bo ja autentycznie się bałam. Już dawno nie odczuwałam takiego napięcia i strachu, jak przy scenie ukrywającej się w wychodku Ewy. Niewielu pisarzy potrafi sprawić, aby czytelnik bez reszty wczuł się w postać i w sytuację, w jakiej się ona znajduje, tak, że jej strach staje się udziałem czytelnika. Karin Fossum właśnie to sprawiła. Szkoda, że tak niewiele jej powieści przetłumaczono na polski, a te, które przetłumaczono, dostępne są tylko w niektórych bibliotekach.

Świetny kryminał psychologiczny, a może to thriller? Bo ja autentycznie się bałam. Już dawno nie odczuwałam takiego napięcia i strachu, jak przy scenie ukrywającej się w wychodku Ewy. Niewielu pisarzy potrafi sprawić, aby czytelnik bez reszty wczuł się w postać i w sytuację, w jakiej się ona znajduje, tak, że jej strach staje się udziałem czytelnika. Karin Fossum właśnie...

Pewnego chłodnego poranka Ewa Magnus wraz z sześcioletnią córką spacerują wzdłuż rzeki. Tam właśnie, w jej zimnych wodach, dostrzegają dryfujące ciało mężczyzny. Kobieta oznajmia dziecku, że zamierza powiadomić policję, jednak ostatecznie tego nie robi.

Do policyjnego archiwum odłożona została nierozwiązana sprawa morderstwa Mai Durban. Pół roku wcześniej znaleziono ją martwą we własnym mieszkaniu i do tej pory nie wykryto sprawcy zbrodni.

Czy te dwa zabójstwa mają ze sobą jakiś związek? Co sprawia, że Ewa unika kontaktu z policją, a zwłaszcza z zadającym niewygodne pytania prowadzącym śledztwo?

„Oko Ewy” to pierwsza część kryminalnego cyklu z inspektorem Konradem Sejerem. Jak dla mnie całkiem udana część. Karin Fossum skupia się przede wszystkim na wewnętrznych motywach postępowania bohaterów, odsłania intencje, które nimi kierują. To właśnie sprawia, że książkę czyta się naprawdę dobrze.

Drobna uwaga: gdybym miała sugerować się opisem książki, nie sięgnęłabym po nią. Zupełnie inaczej widzę to, co można by napisać aby dać czytelnikowi rozeznanie na temat tego, z czym się spotka - a tym samym zachęcić do lektury. Ale, jak widać, pisarstwo autorki obroniło się samo ;)
Dobra historia. Polecam.

Pewnego chłodnego poranka Ewa Magnus wraz z sześcioletnią córką spacerują wzdłuż rzeki. Tam właśnie, w jej zimnych wodach, dostrzegają dryfujące ciało mężczyzny. Kobieta oznajmia dziecku, że zamierza powiadomić policję, jednak ostatecznie tego nie robi.

Do policyjnego archiwum odłożona została nierozwiązana sprawa morderstwa Mai Durban. Pół roku wcześniej znaleziono ją...

Jestem trochę zawiedziona tym że tak wcześnie było prawie jasne co zrobiła Ewa; zakończenie też mogłoby być lepsze.Była to moja pierwsza książka tej autorki-mam nadzieje ze pozostałe juz tylko lepsze

Jestem trochę zawiedziona tym że tak wcześnie było prawie jasne co zrobiła Ewa; zakończenie też mogłoby być lepsze.Była to moja pierwsza książka tej autorki-mam nadzieje ze pozostałe juz tylko lepsze