Było to moje pierwsze spotkanie z prozą Magdaleny Kawki - bardzo udane i zachęcające do sięgnięcia po inne tytuły autorki.

"Pora westchnień, pora burz" to wciągająca powieść, której akcja zaczyna się rok przed wybuchem drugiej wojny światowej, a kończy w 1940 roku. Wydarzenia rozgrywają się we Lwowie i okolicach, już na początku zapowiadając konflikty nacjonalistyczne.
Zanim jednak dojdzie do pogromów i wojennej zawieruchy, atmosfera wydaje się niemal sielankowa - nastoletnie uczennice spotykają się w kawiarni, organizują potańcówki, plotkują o przystojnych kolegach, dyskutują z wielką pasją o literackich bohaterach, czytają romantyczne wiersze i romanse, pragną stać się wyzwolonymi kobietami... Ich jedynym problemem wydaje się zbliżająca się matura.
Ta beztroska aura pryska jak bańka mydlana wraz z wybuchem wojny i wkroczeniem do Lwowa armii radzieckiej. Wówczas zaczynają się aresztowania, gwałty i mordy, wywózki na Syberię, plądrowanie i odbieranie mieszkań. Codzienną zmorą staje się nie tylko strach o życie, ale i doskwierający głód, brak opału i innych podstawowych środków. Zmaganie się z tymi problemami to dla wielu bohaterów ciężka walka o przetrwanie.
Główna bohaterka, Lilka i jej rówieśnicy muszą przedwcześnie dojrzeć. Mimo że trudno jest im odnaleźć się w nowej rzeczywistości, mimo że doświadczają wielu bolesnych strat, nie poddają się apatii i z młodzieńczą brawurą oraz z pełnym uniesień patriotyzmem starają się walczyć nie tylko o własne przetrwanie.

"Pora westchnień, pora burz" to powieść, od której trudno się oderwać. Wciągające są perypetie bohaterów i ich dyskusje na temat polityki oraz historii. Biorą w nich udział i młodzi, i ich rodzice. Z tych rozmów wyłania się świat pełen napięć, narodowych sporów, zadawnionych uprzedzeń, trudnych wyborów.
To z kolei rodzi różne postawy wobec zła, co na pewno ubarwia akcję i dodaje jej wiarygodności.

Autorce udało się przekonująco oddać atmosferę panującą w okupowanym przez sowietów Lwowie. Obok wielkich dramatów mieszkańców miasta, bestialskich wyczynów czerwonoarmistów i konfliktu między Ukraińcami, Rosjanami i Polakami, na plan pierwszy wysuwają się godne podziwu zachowania, pełne poświęcenia i patriotyzmu. Ten patriotyzm czasem bywa egzaltowany, ale nie razi sztucznością, gdyż doskonale wpisuje się w mentalność młodych bohaterów.

Dodatkowy plus należy się za umiejętne wplecenie do fabuły sylwetek pisarzy - Mackiewicza, Baczyńskiego, Wasilewskiej. Mimo iż nie są oni bohaterami tej opowieści, ich utwory i postawy pojawiają się w rozmowach.

Nie ma w powieści pani Kawki banałów i irytującej infantylności, z jaką nieraz można spotkać się w tego typu literaturze - ostatnio pisanie o wojnie i Kresach jest częste i modne, jednak nie każdy pisarz potrafi udźwignąć ten ciężar.
Autorce "Pory westchnień..." udało się to znakomicie.
Nie wiem, czy będzie dalszy ciąg tej pasjonującej opowieści; zakończenie aż się prosi o kolejną część. Mam nadzieję, że ona powstanie, bo szkoda by było zmarnować taki potencjał.

Polecam z czystym sumieniem:)

Było to moje pierwsze spotkanie z prozą Magdaleny Kawki - bardzo udane i zachęcające do sięgnięcia po inne tytuły autorki.

"Pora westchnień, pora burz" to wciągająca powieść, której akcja zaczyna się rok przed wybuchem drugiej wojny światowej, a kończy w 1940 roku. Wydarzenia rozgrywają się we Lwowie i okolicach, już na początku zapowiadając konflikty nacjonalistyczne....