Muszę przyznać, że z początku ciężko mi było się wbić w fabułę, ALE później z każdym kolejnym rozdziałem było coraz lepiej. W sumie dano tutaj dojść do głosu trzem bohaterom: Saneli (Chorwatce; z której dzieci w dzieciństwie nabijały się z niej za sprawą jej imienia - nazwa niemieckiej margaryny bądź masła), Jeremy'emu i komisarzowi/komendantowi policji na literkę G.(wypadło mi z pamięci, wybaczcie). Przyznam, że najciekawsze dla mnie z początku były rozdziały z punktu widzenia Jeremy'ego, bo było już po całej zbrodni i trzeba było wyciągnąć informacje z naszej domniemanej zabójczyni - Charlie Rubin (choć przyznała się do winy) i uznać ją za poczytalną albo nie. Plus sama postać Jeremy'ego zyskała moją sympatię, bo nie był doskonały i przez to bardziej z krwi i kości. Ogółem wszyscy bohaterowie byli dobrze opisani i można było wczuć się w ich rozterki. Co do naszej policjantki to była "w gorącej wodzie kąpana"- chciała dowieść może i bardziej przed samą sobą, że zasługuje na awans (teraz była policjantem niżej rangi) i sama jej ciekawość i niemożność pozostawienia sprawy była silniejsza niż wszystko wokół niej. A sam pan komisarz/komendant hm z początku nie trawiłam rozdziałów z nim, ale później go polubiłam, bo pomimo tego, że służbista to krył tyłek Saneli ;).

Dzięki owej powieści dowiedziałam się, że istnieje taka wdzięczna/niewdzięczna praca w zoo jak hodowca zwierząt (myszy, szczurów), które później kończą jako karma dla drapieżników z zoo. Przypuszczam, że takie tylko rzeczy istnieją z Niemczech i może innych krajach europejskich, ALE coś wątpię by na naszym podwórku takie kwiatki się działy, ALE któż to wie ;)

Z pewnością sam tytuł "wioska morderców" kojarzy się niemal z horrorem, ALE uchylę rąbka tajemnicy, że jest on zmyłkowy ;). Choć złe rzeczy działy się w owej wioseczce i kolorowo tam nie było.

Przyznam że jako thriller niemiecki jest BARDZO DOBRY, gdy już się człowiek w niego wbije i końcówka nie zawodzi. Czekam więc na wrzesień na dalsze przygody Saneli, chyba że to nie będzie kontynuacja jej losów, a cuś innego (tak czy inaczej przeczytam).

POLECAM!!!

Muszę przyznać, że z początku ciężko mi było się wbić w fabułę, ALE później z każdym kolejnym rozdziałem było coraz lepiej. W sumie dano tutaj dojść do głosu trzem bohaterom: Saneli (Chorwatce; z której dzieci w dzieciństwie nabijały się z niej za sprawą jej imienia - nazwa niemieckiej margaryny bądź masła), Jeremy'emu i komisarzowi/komendantowi policji na literkę...