Filmy, bajki, więcej filmów, serial, jeszcze więcej filmów. Nic dziwnego, że znana wszystkim baśń Piękna i Bestia w końcu zainspirowała kogoś do napisania powieści. Zainspirowała, bo nie można powiedzieć, że to baśń przekształcona w powieść. Nawet motyw bestii był jak dla mnie wrzucony trochę na siłę, ale o tym za chwilę.

Osobiście uwielbiam historie, w których bogaty książę zakochuje się w zwykłej, prostej dziewczynie (to chyba jakaś pozostałość po romansach historycznych, których się trochę naczytałam za czasów gimnazjum xD), więc gdy tylko usłyszałam o czym jest Dwór cierni i róż, to wiedziałam, że muszę to przeczytać. No i się w sumie nie zawiodłam.

Główną bohaterką jest Feyra - biedna dziewczyna, która wzięła na swoje barki obowiązek zapewnienia pożywienia swojej rodzinie. Pewnego dnia podczas polowania zapuściła się zbyt blisko muru, oddzielającego ludzi od fae i zabija jedno z magicznych stworzeń, ukrywające się pod postacią zwierzęcia. Myśli, że dzięki sprzedaży zdobytego futra jej życie przez chwilę będzie lżejsze, ale nie wie jak bardzo się myli. To zabójstwo jest początkiem problemów dziewczyny. Do chaty jej rodziny przychodzi bestia, która za śmierć swojego przyjaciela zabiera Feyrę na swój dwór po drugiej stronie muru. I w tym momencie wszystko się zaczyna.

Postacie tutaj są cukierkowe i przerysowane - jak to na baśniowe klimaty przystało. Jednak mam wrażenie, że autorka starała im się nadać niektóre cechy tylko dlatego, żeby powieść można było porównać do Pięknej i Bestii. Mam na myśli głównie motyw bestii - nie podobało mi się to, jak został przedstawiony oraz uzasadniony. Mimo to bardzo polubiłam tego “potwora”. A najfajniejsze jest to, że tutaj tak naprawdę nie wiemy komu można zaufać - w ciągu jednej chwili miłość do bohatera może zmienić się w nienawiść i odwrotnie.

Z książkami Mass mam taki problem, że podczas czytania myślę głównie “co tu się odwala?”, “czemu jesteś taka głupia i to robisz?”, “geez, kiedy tu coś zacznie się dziać?”, a gdy w końcu docieram do podziękowań, to jest tylko “omg, to było świetne, chcę więcej!!!”. I tak za każdym razem. Naprawdę nie wiem dlaczego tak jest. Przez pół Dworu cierni i róż czułam, że autorka chce nam przedstawić wykreowany przez siebie świat oraz bohaterów, pomijając przy tym fabułę. Jednak druga połowa… Tutaj działo się tyle niesamowitych rzeczy, że aż momentami ciężko było za nimi nadążyć i pochłaniałam stronę za stroną. Całkowicie uległam urokowi rzucanemu przez Mass.

Dwór cierni i róż wzbudza we mnie takie emocje, że nie potrafię pisać o nim obiektywnie. Mimo sprzecznych uczuć podczas czytania, powieść ta stała się jedną z moich ulubionych i gorąco polecam ją każdemu, kto lubi baśniowe klimaty!

Filmy, bajki, więcej filmów, serial, jeszcze więcej filmów. Nic dziwnego, że znana wszystkim baśń Piękna i Bestia w końcu zainspirowała kogoś do napisania powieści. Zainspirowała, bo nie można powiedzieć, że to baśń przekształcona w powieść. Nawet motyw bestii był jak dla mnie wrzucony trochę na siłę, ale o tym za chwilę.

Osobiście uwielbiam historie, w których bogaty...