„- Nadziei potrzebujemy w równej mierze co chleba i mięsa - wszedł mi w słowo i spojrzał na mnie bystrym wzrokiem, co u niego było rzadkością. - Potrzebujemy nadziei, bo ona daje nam siłę, by trwać.”

„Dwór cierni i róż” to moja pierwsza książka tej autorki. Nie miałam jeszcze okazji zapoznać się z jej popularną serią „Szklany tron”, więc nie wiedziałam czego mogę się spodziewać. Dlatego też miałam pewne obawy, czy jest to rodzaj fantastyki, który mi się spodoba.
Obawy te wzrosły, gdy już przy pierwszych stronach zaczęły mnie przytłaczać zbyt długie opisy. Jednak w momencie, gdy zaczęło się coś dziać (a nastało to bardzo szybko) – przestało mi to przeszkadzać. Tak więc, jeśli zaczynając czytać tę książkę – poczujecie podobnie: że to chyba nie dla was – nie rezygnujcie, dajcie jej szansę i przeczytajcie ją do końca – na pewno nie pożałujecie.

Książka ta przedstawia historię o świecie zamieszkanym przez dwie rasy – ludzi i posiadających magiczne moce fae. Ich ziemie są jednak oddzielone od siebie murem.
Pewnego zimowego dnia dziewiętnastoletnia Feyra wyrusza do lasu upolować zwierzynę, aby wraz z ojcem i siostrami mieć co jeść. W swoim polowaniu dziewczyna zapuszcza się w pobliże muru, który oddziela ziemie ludzi od Prythianu. Tam dziewczyna zabija wilka, nie zdając sobie sprawy z tego, że był to jeden z fae.
Wkrótce w drzwiach jej chaty staje Tamlin – jeden z książąt Prythianu – żądając zadośćuczynienia za ten czyn. Feyra musi opuścić swoją rodzinę, by udać się do krainy fae, gdzie spędzi resztę swoich dni.
Po pewnym czasie okazuje się, że całemu światu – zarówno ludzkiemu, jak i magicznemu – grozi olbrzymie niebezpieczeństwo, a Feyra ma swoją rolę w uratowaniu go.

„- Ciesz się swoim ludzkim sercem, Feyro. Żałuj tych, którzy nie czują już nic.”

Dla mnie książka okazała się bardzo pozytywnym zaskoczeniem. Żałuję tylko, że wzięłam się za nią dopiero teraz, bo już od dawna czekała na mnie na półce. Mimo obaw, bardzo szybko mnie ona wciągnęła i czytałam ją dotąd, aż oczy same mi się zamykały i musiałam ją odłożyć, by zażyć trochę snu. A i wtedy robiłam to z ogromnym żalem, zastanawiając się „Po co komu sen?”. ;)

Tym co mnie również zaskoczyło to fakt, że książka mimo brutalności jest też niezwykle romantyczna. A czy jest coś lepszego niż fantasy z wątkiem romantycznym w tle? Dla osoby lubiącej wszelkiej maści istoty nadnaturalne – chyba nie.

Dlatego wszystkim osobom o podobnym książkowym guście – zdecydowanie polecam „Dwór cierni i róż”. Jest to niezwykle ciekawa i zaskakująca książka. I mimo objętości – czyta się ją niesamowicie szybko i przyjemnie.

Ta część postawiła poprzeczkę bardzo wysoko, a biorąc pod uwagę, że sporo osób stwierdziło, że kolejna jest jeszcze lepsza... Nie mogę się doczekać!

„- Kocham cię - wyszeptał i pocałował mnie w skroń. - Kocham cię mimo cierni.”

„- Nadziei potrzebujemy w równej mierze co chleba i mięsa - wszedł mi w słowo i spojrzał na mnie bystrym wzrokiem, co u niego było rzadkością. - Potrzebujemy nadziei, bo ona daje nam siłę, by trwać.”

„Dwór cierni i róż” to moja pierwsza książka tej autorki. Nie miałam jeszcze okazji zapoznać się z jej popularną serią „Szklany tron”, więc nie wiedziałam czego mogę się...