http://www.nieperfekcyjnie.pl/2017/01/chopiec-ktory-nie-mia-dokad-pojsc-casey.html

Nikt nie ma możliwości dokonania wyboru rodziny, w jakiej przyjdzie mu się wychowywać. Decyduje za nas los, który nie zawsze okazuje się łaskawy. Niekiedy pozostaje jedynie pogodzić się z tym, co przynosi nam życie, albo wierzyć, że jeszcze spotka nas coś dobrego, bo nadzieja powinna umierać ostatnia.

Po pewnym okresie przerwy Casey ponownie dostaje pod opiekę dziecko - tym razem jest to jedenastoletni Tyler, który ugodził nożem swoją macochę. Okazuje się, że jego los jest obojętny również dla ojca rozkochanego w swojej partnerce i zapatrzonego w nią jak w obrazek. Chłopiec zdaje sobie sprawę z tego, że rodzice chcą pozbyć się go ze swojego życia, zatem usilnie pragnie, aby ktoś obdarzył go bezinteresowną miłością...

"Chłopiec, który nie miał dokąd pójść" to czwarta powieść Casey Watson, którą mam za sobą - ta pod kilkoma względami różni się od reszty. Do tej pory pod skrzydła autorki trafiały dzieci niezwykle skrzywdzone przez los - maltretowane, gwałcone, obrzucane wyzwiskami. Aktualny wychowanek też sporo przeszedł, ponieważ już na starcie nie miał lekko, gdyż urodził się z zespołem abstynencyjnym noworodków (już w życiu płodowym był uzależniony od narkotyków przez matkę heroinistkę). Jako świadek śmierci własnej matki trafia do ojca, który do tej pory nie wiedział o jego istnieniu, co również nie podoba się jego partnerce - kobieta bardzo dobitnie daje wyraz swojemu niezadowoleniu. Okazuje się, że Tyler jest niechcianym podrzutkiem, którego ojciec i macocha woleliby się pozbyć. Chłopiec początkowo reaguje agresją na to, co kręci się wokół niego, ale szybko uświadamia, iż jest niezwykle wartościowym i wrażliwym człowiekiem. Większości wychowankom zajmowało to dużo więcej czasu, a ich zachowanie bywało wręcz skandaliczne, zatem Tyler z miejsca zyskuje sympatię wszystkich.

Nie wiem, kto konkretnie odpowiada za to, co znajduje się na okładce książki, ale w tym przypadku kogoś bardzo poniosła wyobraźnia, ewentualnie ów osobnik nie przeczytał dokładnie historii Tylera. Od razu w oczy rzuca się tekst jakoby chłopiec był katowany przez ojca, co wzbudziło we mnie masę zdumienia. Książkę przeczytałam od deski do deski i ani jedno zdanie nie informowało o tym, że ojciec znęca się nad Tylerem. Owszem, chłopiec był wyzywany przez macochę, ale taty najczęściej nie było... Poza tym zdążyłam już zauważyć, że wydawnictwo Amber na swoich okładkach zamieszcza masę spoilerów - naprawdę wolałabym stopniowo dowiadywać się różnych informacji, a nie znać je już z okładki. Po co odkrywać niemal wszystkie tajemnice, zabierając ową przyjemność czytelnikowi?

Ogromnym zaskoczeniem okazało się zakończenie, które nie przypomina tych z innych powieści Watson. Rzecz jasna, przedstawiane przez nią historie kończą się dość szczęśliwie, ponieważ dzieci trafiają do rodzin zastępczych lub biologicznych, jeśli ich postępowanie uległo poprawie. Natomiast w tym przypadku losy Tylera potoczyły się w nieoczekiwanym kierunku, co sprawiło, że po moich plecach przeszły ciarki, a w oczach pojawiły się łzy. Oby więcej takich finałów...

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2017/01/chopiec-ktory-nie-mia-dokad-pojsc-casey.html

Nikt nie ma możliwości dokonania wyboru rodziny, w jakiej przyjdzie mu się wychowywać. Decyduje za nas los, który nie zawsze okazuje się łaskawy. Niekiedy pozostaje jedynie pogodzić się z tym, co przynosi nam życie, albo wierzyć, że jeszcze spotka nas coś dobrego, bo nadzieja powinna umierać...