Kupiłem tę książkę za kilka złotych na plażowej wyprzedaży i z bólem serca przyznaję że przepłaciłem. "Plama na suficie" ma "momenty", gdy zaczynamy się przejmować, gdy zaczynamy odczuwać jakieś emocje. Raz na kilkadziesiąt stron trafi się ta jedna która podnosi lekko ciśnienie i przyspiesza bicie serca. Ale co z tego. Ledwie uda się Zarembie zbudować zalążek napięcia, autor zaczyna znowu snuć historię, która jest opowiadana nie wiadomo po co i nie wiadomo dla kogo. W takich chwilach gdy autor niszczy potencjał własnej prozy "Plama na suficie" przestaje męczyć, a zaczyna denerwować.

Poza tym powieść Piotra Zaremby wlecze się, wlecze i wlecze. Nie byłem w stanie ani przekonać się do irytujących bądź antypatycznych bohaterów, nie byłem w stanie przejąć się opisywanymi wydarzeniami. Nawet desperacki twist polegający na uśmierceniu jednej ze zdawałoby się, kluczowych postaci, nie wniósł nic poza wielkim wzruszeniem ramion i uświadomieniem sobie, jak wielką obojętność wzbudza ta książka.

Jest w tej książce coś niezdrowo męczącego, uciążliwego, odpychającego od lektury. I nie jest to jakaś wymagająca forma, a autorska nieporadność. A szkoda, bo nota na okładce zapowiadała solidny horror miejski i jednocześnie wnikliwą, ostrą obserwację codzienności współczesnej Polski.

Kupiłem tę książkę za kilka złotych na plażowej wyprzedaży i z bólem serca przyznaję że przepłaciłem. "Plama na suficie" ma "momenty", gdy zaczynamy się przejmować, gdy zaczynamy odczuwać jakieś emocje. Raz na kilkadziesiąt stron trafi się ta jedna która podnosi lekko ciśnienie i przyspiesza bicie serca. Ale co z tego. Ledwie uda się Zarembie zbudować zalążek napięcia,...

Początek dobry, zachęca do dalszego czytania, wciąga tajemnicą i powolnym łączeniem się wątków. Niestety mniej więcej od połowy jest coraz gorzej. Niby coś się dzieje, niby jest akcja, ale wieje nudą.
Dodatkowo zbyt dużo bohaterów, podobne imiona, łatwo się pogubić. Niejednokrotnie musiałam kartkować książkę, żeby sprawdzić kim jest dana osoba. Można było prościej i lepiej, ale przeczytać można w leniwe popołudnie.

Początek dobry, zachęca do dalszego czytania, wciąga tajemnicą i powolnym łączeniem się wątków. Niestety mniej więcej od połowy jest coraz gorzej. Niby coś się dzieje, niby jest akcja, ale wieje nudą.
Dodatkowo zbyt dużo bohaterów, podobne imiona, łatwo się pogubić. Niejednokrotnie musiałam kartkować książkę, żeby sprawdzić kim jest dana osoba. Można było prościej i lepiej,...

Jakimś cudem dobrnęłam do końca tej książki. Nie było to łatwe,książka w trakcie czytania niemiłosiernie się dłuży. Może gdyby była trochę krótsza lepiej by się ją czytało. Po jej przeczytaniu mam mieszane uczucia, ale na pewno nie sięgnę po nią po raz drugi.

Jakimś cudem dobrnęłam do końca tej książki. Nie było to łatwe,książka w trakcie czytania niemiłosiernie się dłuży. Może gdyby była trochę krótsza lepiej by się ją czytało. Po jej przeczytaniu mam mieszane uczucia, ale na pewno nie sięgnę po nią po raz drugi.

Dobrnęłam do końca, ale akcja toczy się wolno, często urywa, trudno skojarzyć wszystkie nazwiska i charakterystyki licznych postaci. Na miano horroru na pewno nie zasługuje. Czułam się zdegustowana i urażna poprzez pokazanie mojej rodzinnej dzielnicy jako brudnego, siedliska zła, obskurnej meliniarni. Pokazany przez autora świat pełen jest pustych głupich nastolatków palących zioło, zdziwaczałych staruszków, wulgarnych dorosłych... Wyśmiewana jest prowincjonalna naiwność głównej bohaterki - choć bohaterka to za dużo powiedziane. Nawet nawane postaciom mało popularne imiona (niektóre się powtarzają) świadczą o odcięciu od realnego świata. Chętnie oddam tą książkę komuś kto chce się trochę podołować.

Dobrnęłam do końca, ale akcja toczy się wolno, często urywa, trudno skojarzyć wszystkie nazwiska i charakterystyki licznych postaci. Na miano horroru na pewno nie zasługuje. Czułam się zdegustowana i urażna poprzez pokazanie mojej rodzinnej dzielnicy jako brudnego, siedliska zła, obskurnej meliniarni. Pokazany przez autora świat pełen jest pustych głupich nastolatków...

Piotr Zaremba ze swoją twarzą kujonka bardziej pasuje mi do szkolnych klimatów "Romansu licealnego" niż ćpających dwudziestolatków.

Nie wygląda mi to na powieść czterdziestolatka, jakoś nie pasuje. Pomysł - całkiem, ale potwornie skacze. Najpierw się wszystko powolutku ciągnie, a potem tąpnięcie i wielki zwrot, taki trochę nie wiadomo w jaki sposób, bo skąd na szczęście tak. Potem szybko następne tąpnięcie i zaraz po nim następne - znowu nie bardzo wiadomo, jak. Może to taki zamysł, ale skutek marny.

I książka wymaga też czytania na jeden raz. Przewija się wiele nazwisk, które potem się kojarzy z brzmienia, ale już nie z historii. Trzy tygodnie na czytanie to było za dużo.

Nie jest zła, ale ciężko wchodzi. Może potrzebuje swojego czasu.

Piotr Zaremba ze swoją twarzą kujonka bardziej pasuje mi do szkolnych klimatów "Romansu licealnego" niż ćpających dwudziestolatków.

Nie wygląda mi to na powieść czterdziestolatka, jakoś nie pasuje. Pomysł - całkiem, ale potwornie skacze. Najpierw się wszystko powolutku ciągnie, a potem tąpnięcie i wielki zwrot, taki trochę nie wiadomo w jaki sposób, bo skąd na szczęście...

Męcząca była .

Męcząca była .

Kiepska

Kiepska

Dość zaskakująca pozycja w dorobku Zaremby. Na poły sensacja, na poły horror. Lubię jego styl więc książkę przeczytałem z przyjemnością.

Dość zaskakująca pozycja w dorobku Zaremby. Na poły sensacja, na poły horror. Lubię jego styl więc książkę przeczytałem z przyjemnością.