Książka jest czwartym już tomem cyklu o politycznej historii
Stanów Zjednoczonych XX w. Prezentowana część poświęcona
jest prezydenturze Franklina Delano Roosevelta (1933–1945),
który jako jedyny w dziejach Stanów Zjednoczonych pełnił ten
urząd więcej niż dwie kadencje. Rozpoczyna się w dobie wielkiego
kryzysu, który doprowadził do odsunięcia po 12 latach Partii
Republikańskiej, kończy zaś tuż przed oficjalnym zakończeniem
II wojny światowej, w kwietniu 1945 r. To okres burzliwy
i arcyciekawy, Roosevelt nie tylko ożywił gospodarkę po kilku
latach totalnej beznadziei, ale i zmienił nawyki Amerykanów
w kierunku większej wspólnotowości, zaś jego wojna z Sądem
Najwyższym znakomicie pasuje do współczesnych dyskusji
o rządach sędziów; wprowadził również Amerykanów w politykę
światową i w wielką wojnę. Roosevelt nie prowadził, jak pisze
autor, polityki bezbłędnej – była ona nie tylko cyniczna, lecz
również momentami ślepa, ale to właśnie on zaczął realizować
aspiracje Ameryki do bycia mocarstwem.