Bardzo rzadko sięgam po tego typu książki, ale jeśli już to robię, to
staram się poświęcić im więcej czasu i uważnie przyjrzeć się wszystkim wadom i zaletom. Tym razem wygrzebałam na półce "Taniec Victorii", który na swoją kolej czekał już od bardzo dawna. Jakie zrobiła na mnie wrażenie?

Młody Angel odsiedział swoje kilka lat za "pożyczenie" konia i właśnie
wychodzi na wolność. Pragnie zacząć nowe, lepsze życie, którego początkiem będzie zemsta i pewien Skok, zapewniający mu dostatni, wygodny żywot. Chłopak nie spodziewa się jednak, że jego tropem podąża doświadczony morderca, który zamierza rzetelnie wykonać powierzone mu zadanie.

Przez 272 stron (tylko) poznajemy dalsze losy tego dość specyficznego
bohatera. W momencie opuszczenia zakładu karnego jest porywczym, żadnym zemsty młodzieńcem, niepotrafiącym racjonalnie myśleć. W momencie, gdy na swojej drodze spotyka Victorię, zaczyna dojrzewać. Powoli staje się odpowiedzialny za swoje czyny i bliskie mu osoby, zaczyna myśleć o rzeczach poważnych i obiera konkretny cel.

Kim jest jego wybranka? To (nie)zwykła licealistka, wyrzucona ze szkoły za złe sprawowanie i tragiczne oceny, półsierota, nie mogąca polegać na swojej matce, błąkająca się po ulicach miasta, szukająca bezpieczeństwa. Miłością jej życie jest balet, dla którego poświęca nie tylko swój wolny czas, ale i całą siebie.

O ile te postacie (+ jedna, o której już wspominać nie będę) są dość dobrze wykreowane, o tyle cała reszta jest bardzo szablonowa, wręcz oklepana. Ciężko ich spamiętać, potem ciężko zakodować sobie ich w głowie, bo jak się już to zrobi, nagle gdzieś nam umykają i znów o nich zapominamy.

Książka jest krótka, a styl autora przypadł mi do gustu, więc pomimo
braku większego zaangażowania z mojej strony, przeczytałam ją dość szybko. Widać, że autor ma wiedzę i doświadczenie w pisaniu, bo powieść można uznać za mądrą i wartościową. Nie znajdziecie tu szałowych zwrotów akcji, zapierających dech w piersiach momentów. W zamian za to dostaniecie ciekawy materiał do refleksji. Nie jest to odprężająca powieść na jeden wieczór, autor bowiem porusza w niej kwestie dotyczące niesprawiedliwości, miłości, samobójstwa, zbiorowej i indywidualnej odpowiedzialności. Nie brak również wątków filozoficznych; bohaterowie często zadają sobie pytania: "Jak być
szczęśliwym?", "Co jest warte nasze życie?", "Po co żyjemy?".
Niejednoznaczne, otwarte zakończenie powieści zdecydowanie jest
jej sporą zaletą.

"Taniec Victorii" jest niewątpliwie dobrą lekturą, ale brakuje jej polotu, żywiołu, czegoś co przyciągnęłoby uwagę czytelnika i sprawiło, że na zawsze zapadnie ona mu w pamięć. Polecam wszystkim, których interesują takie tematy.


recenzja opublikowana na http://magica-mundi.blogspot.com/

Bardzo rzadko sięgam po tego typu książki, ale jeśli już to robię, to
staram się poświęcić im więcej czasu i uważnie przyjrzeć się wszystkim wadom i zaletom. Tym razem wygrzebałam na półce "Taniec Victorii", który na swoją kolej czekał już od bardzo dawna. Jakie zrobiła na mnie wrażenie?

Młody Angel odsiedział swoje kilka lat za "pożyczenie" konia i właśnie
wychodzi na...